They Don't Know About Us

Chapter 13: Consciousness

This is just a flashback. First Percy's POV. Hope you like it.

---

Percy's POV

IT'S been 8 years since she graduated her course. Habang ako another year to before I got my diploma. God know how much I miss her.

Best friend.

Two words that sudden popped out on my mind. Walong taon na pero hanggang ngayon hindi pa rin ako nakaka-move on sa kaniya. Ilang beses ko na siyang gustong mawala sa sistema ko kaso wala talaga. Para siyang naka-glue sa buong sistema ko at wala ng pag-asang matanggal pa.

She's a disease without a cure.

Out of consciousness, sudden flashback flashes on my mind. Freshmen. First College year. I am not a transferee. Nasa bench ako kung saan hindi gaanong napupuntahan ng mga tao o estudyante na nag-aral dito dahil masyadong madilim ang pwesto.

While I'm leaning down the tree, I closed my eyes. It's too early but something inside me to go to school early as possible. Now, this is the consequence. I am sleepy.

Nag-xbox pa ako kagabi alam ko naman na first day ng klase. Gusto ko kasing sulitin ang huling araw ng bakasyon kaya nagpuyat ako kaso, punyeta. Yung katawan ko may sariling mag-iisip. Ang agang gumising kaya ngayon antok na antok ako.

Naghihikab pa ako. Pagdilat ko, isang magandang dalaga ang bumihag sa aking mata. Nakita ko si Athena, at kasama niya ang hindi ko kilalang babae. Gusto kong lumapit kaso hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Lalo na nung nakita ko ang magaganda niyang ngiti at pagtawa. Halos mawala na kaniyang mga mata sa sobrang saya niya.

I got no chance to know her name. Ano ang use ng pagkakaibigan namin ni Athena kung hindi ko siya tatanungin. Kaso baka masapok ako ng isa nito. Sa susunod nalang.

Akmang tatayo na ako mula sa pagkaka-upo sa batibot na nakapalibot sa isang puno. May biglang tumabi sa'kin.

"Yow p're." Bati sa'kin ng best friend ko na si Chris. Christopher Moore, kasamahan ko siya sa Trouble Maniac. We've been friends for more than a decade. Hindi ko alam basta childhood friend ko siya.

"Bakit?" Umagang-umaga mambubwisit na naman.

"First time kitang makitang ganyan makatingin sa babae. I wouldn't deny that she's beautiful." He mischievously smiled like a bulldog.

Sinikmuraan ko siya gamit ang siko ko. Chris is a Certified Womanizer, maganda lang ang kinakama. Kapag pangit ka, you're an exception. Hindi 'yan papatol sa walang itsura. Mukha ngang walang future sa buhay pag-aasawa 'to. Walang pag-asa na tumino.

"Don't you fucking dare, Moore. Magkakamatayan tayo."

"Edi umamin ka ding gago ka. May gusto ka sa babaeng yun." Malokong tumingin siya sa'kin.

"Gago ka ba? Hilig mong mag-conclude porket nakatingin ako sa kaniya."

"Sino ba doon?" Nakalimutan ko dalawa nga pala sila. "Yung tinutukoy ko kasi yung hanggang balikat yung buhok."