Bir Aşk Masalı "Azer&Karaca"

-24-

Hazır mıyız ? ⭐ 👊

Yorumlarınız için teşekkürler 💘

E o zaman iyi okumalar 🔮

Yazım hataları için özür dilerim 🙏

b ö l ü m d e  n e  i z l e d i k  ö y l e  b i z ? H a n g i  b i r i n i  a n a l i z  e d i p  y a z a y ı m , u y a r l a y a y ı m   ?

Bölüm şarkısı ; " Teoman' dan Kupa Kızı ve Sinek Valesi "

▪24▪

"Yenge yapamıyorum olmuyor!" Karaca pes ederek demirleri tutmayı bırakıp yanındaki sandalyeye oturdu.

"Ama olmaz ki.. Yapıyorsun işte sadece ağrın var diye korkuyorsun." Damla ikna etme çabası içindeyken doktor seslenince Cumali ile gittiler.

"Yürüyemeyeceğim işte! Korkmakla alakası yok basmıyor yere işte ayaklarım!" Karaca sinirle kendi kendine konuşurken içeri giren hemşireyle sessizleşti.

"Geçin ama çok vaktiniz yok ona göre." Dedi Hemşire kapıdan çekilerek.

Karaca merakla bakarken duyduğu ses ile hafifçe gülümsedi. "Teşekkür ederim yarım saat yeter bana siz oyalayın yeter." Dedi Azer gülerek kapıyı yavaşça kapatıp arkasına döndü.

"Azer ?"

"Karaca?"

Karaca hafif doğruldu. "Sen nasıl ?"

"Nasılı benim yöntemim bırak o da benim ikna gücüme kalsın değil mi güzelim ?" Azer bir sandalye çekip oturdu Karaca'nın karşısına.

"Duydum ki kuşlardan, birisi inat ediyormuş ben yapamıyorum diye. Sanki bu inat geçen gün benim sakarlığım yüzünden olmuş gibi geldi bana ha?"

"Ne alakası var ya! Senin yüzünden değil." Karaca az önce sessizce söylenirken kendisini duymamasını diledi Azer'in..

"Var.. var.. Az önce duydum kapıyı açarken."

"Evet sana söylendim ama kendime de kızıyorum! Uyarmam gerekti seni ormandaki hamak sağlam değil taşımaz bizi diye."

"Sen dedin ki düşebiliriz oturmayalım diye. Ben inat ettim ama tutarken kendim de yere yapıştım." Dedi Azer suçlu bir  çocuk gibi bakıp masumca gülerek.

"Ama sen böyle gülünce ben kızamam ki." Karaca ellerini Azer'in çıkan gamzesine değdirdi "Şu gamze benim tüm üzüntümü alıyor." Diyerek yavaşta gamzesine dokundu Azer'in Karaca.

Azer Karaca'nın ellerinden tutup tek tek öptü avuç içlerini.

"Kurban olurum ben senin gülüşüne. Hadi şimdi yürüme vakti." Azer bunu söyler söylemez ayağa kalkınca Karaca gözlerini açtı "Hayır!" Dedi inatla. "Evet gülüm evet." Azer'de aynı şekilde söyleyince Karaca'yı tutup yavaşça kaldırdı.

"Ben yanındayken adım atmaktan korkma." Azer bunu söyleyerek sımsıkı tuttu Karaca'yı.
Karaca denemekten yorgun düşsede son kez dedi içinden.
Ayağını oynatmaya çalışırken canı yandı sadece ama hareket edemedi.

"Bana doğru bir adım sadece Karaca. Yapabilirsin, korkma.. Sakin ol ve kendini rahat bırak." Karaca Azer'in gözlerine bakarken pes etmemek için kendiyle savaştı ve sonunda atmıştı ilk adımını.

"Oldu.." çocuk gibi sevindi Karaca

"Olacaktı zaten." Azer'de Karaca gülerken güldü..

"Azer neden bu kadar zorluyorsun herşeyi?" Bir anda sordu bunu Karaca. "Gerçekten eğer ben sana nefretle bakmaya devam etseydim ilk karşılaşmamızdan sonra hâla böyle yardıma mı koşacaktın bana?"