highschool fleva

HOOFDSTUK 20

Ze zitten al even langs elkaar wanneer Eva's vader buiten de loods wordt gebracht. Eva schrikt al meteen. "Eva, het is goed hij doet je niks." Zegt Floris. Het doet hem pijn, Eva zo kwetsbaar en gebroken te zien. Opeens komt de man op Eva afstormen. Floris springt op en klopt hem op zijn neus waarna hij ook nog een paar keer in zijn maag stampt voordat ze hem tegenhouden. Eva ligt op de grond te huilen. Floris stapt voorzichtig op haar af om haar niet te laten schrikken. Eva grijpt naar hem en drukt zichzelf zo dicht mogelijk tegen hem aan. Hij ziet dat haar vader nog steed een grijns op zijn gezicht heeft staan. Het liefst zou hij die grijns van zijn smoel gaan slaan, maar Eva is nu net iets belangerijker. Langzaam helpt hij Eva terug op de brancard. Hij wilt weglopen om een bekertje met water te halen maar Eva laat niet los. "Hey Ee-" "Niet met Eva of Eef. Gebruik je koosnaampjes." Floris grinnikt. "Oke, liefje. Ik ga een glaasje water voor je halen, laat me even los." "Nee Floris!" Hij schrikt een beetje. "Sorry, ik ben gewoon bang. Ga niet weg. Alsjeblieft." "Maar schatje, ik ga niet weg gewoon wat water voor je." Eva schudt wild haar hoofd. "Shh rustig. Oke ik roep wel iemand. Mam!" Eva duikt weer in elkaar. "Hey meisje, rutig. Sorry." Hij wuift zijn moeder om te komen. "Mam, wil je een glaasje water halen voor Eva?" "Tuurlijk, ben zo terug."

Eva heeft haar glaasje leeg gedronken, maar heeft Floris geen seconde los gelaten. "Kom lieverd, we gaan naar huis." Ze knikt. "Kom maar." Hij steekt een hand naar haar uit, die zij aanneemt. Ze lopen samen naar de auto waarna ze naar huis rijden.

"Je broertje is boven. Ga maar." "Wil je mee Flo?" "Als jij dat wilt, ga ik mee." Ze lomen samen naar Floris' kamer. "Mauce..." "Eva, ik ben zo blij om jou te zien." Eva loopt op Maurice af en ze knuffelen elkaar. Floris besluit ze even alleen te laten en gaat iets maken om te eten.

Ze hebben met zen allen gegeten en Eva en Floris liggen samen in bed. "Floris Wolfs. De eerste keer dat ik die jonge zag wist ik dat hij de knapste zou zijn. Je bent mooi. Je zegt dat altijd tegen mij omdat ik twijfel, maar dat doe jij ook. Dat wil ik niet. Je bent mooi. Iedereen is mooi op zijn eigen manier, maar jij bent echt knap. Vanbinnen en vanbuiten. Twijfel niet aan jezelf, je bent perfect. Ik was niet boos. Ik wist het gewoon allemaal niet meer. Ik heb sowieso nooit één man vertrouwd buiten mijn broer en Romeo. Nou ja, wat je mannen kunt noemen." Ze grinnikt en Floris lacht ook een beetje. "Sorry, ik wist het echt allemaal niet meer." "Eef het is niks. Ik begrijp je." "Ik vertrouw je. Dat moet je weten." Hij knikt. "Ik ben je dankbaar voor alles. Je hebt zoveel voor me gedaan. Me opgevangen hier in je huis en voor jou lijkt het niet zo veel, maar voor mij wel. Eindlijk wilde iemand me. Eindelijk kon ik mezelf zijn en kon ik me thuisvoelen. Je hebt mijn broer opgevangen en mij gered. Zonder jou was ik er misschien niet meer. Floris, je bent een held. Mijn held. Mijn kleine held. Ik zie je dood graag. Je weet niet eens half hoeveel je voor me betekend. Lieve Floris, je bent het belangerijkste in mijn leven. Ik ben nu nog niet klaar voor sex, maar als ik dat ben zal ik het je laten weten." "Eef-" "Koosnaampjes!" Ze grinniken. "Lieve schat van me, jij bent mijn helding. Mijn heldinnetje. Ik hou ook van jou en jij bent alles voor me. Het is me helemaal niet te doen om de sex. Al ben je er binnen 5 jaar nog niet klaar voor, ik zal wachten. Ik dwing je tot niks." Ze zoenen en knuffelen nog wat waarna ze beneden een spelletje met Maurice en Iris spelen.

'Eef, ben je bijna klaar?' Schreeuwt hij naar de badkamer. 'Ja ik kom zo!' Schreeuwt Eva een beetje afwezig. Ze staart naar zichzelf in de spiegel. Wat ziet hij toch in mij? Kijk nou, er is niks aan me. Ik sta vol met schramen en blauwe plekken. 'Eef?' Floris steekt zijn hoofd door de deuropening. 'Hey, liefje. Wat is er?' Zonder dat ze het doorhad rolde er een traan over haar gezicht.

'Mag ik?' Ze knikt. Hij gaat achter haar staan en slaat zijn armen rond haar middel. 'Hey, meisje toch... wat is er?' 'Ik...' is het enige wat ze zegt. 'Jij?' Ze knikt weer. 'Ik...' haar ogen gaan naar de blauwe plekken op haar lichaam. 'Oh Eef, dat is toch niet erg? Die gaan heus wel weer weg' ze draait zich om in zijn armen en glimlacht lief. Ze verdrinkt in zijn helder blauwe ogen en voor ze het zelf goed weten zitte hun lippen op elkaar.

Met hun lippen nog steeds op elkaar gaan ze naar Floris' kamer. Hij legt haar zacht op bed en doet zijn shirt uit waarna hij met een been aan beide kante op haar gaat zitten. 'Moet ik stoppen?' Ze schud haar hoofd. 'Eef, ik zal je nooit pijn doen, liefje.' 'Weet ik, doe nou doohoor.' Kreunt ze. Hij grinnikt en stort zich weer op Eva.

Ondertussen zijn ze allebij naakt. Eva had nog even aan haar vader gedacht, maar dat was ook al snel verdwenen. 'Wacht.' Hij rommelt wat in zijn nachtkastje. 'Wat doe jeheee? Floris ik wil je.' 'Condoom.' 'Nee Floris nu!' 'Eva komop het kan toch niet zonder. We zijn 17.' 'Als ik een kind krijg zou ik het niet erg vinden, want het is van jou en met jou. Toch?' 'Goh Eva, nu vraag je me iets...' 'Dus je zou me alleen laten?' 'Nee, nee Eef zeker niet schat. Echt niet. Ik blijf wel bij je. Sorry, het was dom om daaraan te twijfelen.' Ze glimlacht en draait hun om, zodat nu Floris met zijn rug op met bed ligt. 'Heb je ooit met een ander meisje het bed gedeeld?' Hij schudt bechaamd zijn hoofd. 'Ey, dat is toch niet erg?' Hij haalt zijn schouders op. 'Zal ik jou eens wat laten zien.' Grinnikt ze. 'Zeker?' Ze knikt. Ze weten allebij dat hij het had over zonder condoom, maar ook over het hele idee zelf. Hij wist dat dit een grote stap was, maar ze ging er zelf in mee dus was hij gerust. Langzaam liet ze zich zakken op hem. Ze sloot even haar ogen en ging dan langzaam op en neer. Het deed geen pijn, het deed juist goed. Een kreun ontsnapte haar mond. 'Oke?' Vraagt hij. 'Flo, niet zo bezorgd.' 'Ik wil gewoon niet dat je ongelukkig bent.' 'Floris Wolfs, dit is geweldig. Jij bent geweldig.' Ze drukt haar lippen weer op dezijne. 'Oh Eef!'

Uitgeput vallen ze langs elkaar in slaap. Eva, gelukkiger dan ooit, in Floris' armen. En Floris, voldaan en gelukkig omdat hij Eva gelukkig kan maken, Eva strelend door haar haar.

End

Bedankt voor het lezen!