Kamp Ateşi

3.bölüm

Meralin mutluluğu yüzünden okunuyordu. Evet, beklediği notu almıştı Coğrafyadan yüz almıştı.
Eve gitmekmiçin otobüse bindi. Eve gittiğinde kapıyı açan ablasına sımsıkı sarıldı ve ona sınavdan yüz aldığını söyledi. Bu güzel haberi mutfaktaki annesinede söyledi.
Annesi onun bu başarısına çok sevindi. Meralde annesinin bu sevincini fırsat bilip, okulun düzenlediği gezi kampından da bahsetti. Annesi babasının iş için gittiği görüşmeden yarın döneceğini ve izinin ondan alması gerektiğini söyledi. Meral bu duruma biraz üzülsede kabul etti.
Akşam yemeklerinide yedikten sonra salonda oturdular, sohbet ettiler ve yine saat çok geç olmuştu.

Meral annesine ablasına ve kardeşine "iyi geceler" dedikten sonra odasına çıktı ve çantasını hazkırladıktan sonra yatağına girip uyudu.
Sabah alarmın sinir bozucu sesi ilr uyandığından dolayı çok sinirliydi. Yataktan kaşları çatık bir şekilde çıktı ve hazırlanmaya başladı.

Hazırlanması bittikten sonra, aşşağı kahvaltı yapmak için odadan çıktıii. Aşşağı inip kahvaltısını bitirdikten sonra evdekileri teker teker öpüp evden çıktı ve durağa doğru yürümeye başladı. Durağa geldiğinde gözüne çok yakışıklı bir çocuk çarptı ama tanımıyordu ve tanışma ihtimalleride yoktu.

Bundan dolayı kalbindeki ve aklındaki düşüncelerinden arınıp okula gitmek için  otobüse bindi. Oda ne! O çocuk! Oda aynı otobüse binmişti hemde yanına oturdu. Meral bütün yolu  heyecanına hakim olmaya çalılarak geçirdi.

Sonunda okula gelmişti çocuktan ayrılacağı için üzülürken, okulun durağında çocukta inmişti! Meral yüzünde yaramaz bir sırıtma ile okula yürürken çaktırmadan da çocuğa bakmaya çalışıyordu.

Evet! Oda okula gelmişti! Peki ya neden gelmişti? Yoksa artık bu okuldamı okuyacaktı? Meralin kafasonda bu sorulardan başkası geçmiyordu. Okula girdiklerinden beri aynı yolda yürüyorlardı sankş birbirlerini takip ediyor gibi!

Meral bu düşüncelere dalmış yürürken omuzandaki his ile irkildi arkasını döndüğünde, kalbi yerinden fırlayacak gibi atıyordu. Karşısındaki o 'ydu. Kendini sakinleştirip "merhaba tanışıyormuyuz?" Dedi.
Çocuğun yüzünde hafif bir gülümseme belirmişti.

"Hayır sadece soru sormak istemiştim rahatsız ettiysem özür dilerim arkandan seslendim ama duymadın." Dedi.
Meral meraklı bir ifade ile tek kaşını kaldırıp "önemli değil de ne soracaktın?" Dedi.

"Ben bu okulda yeniyim sınıfım 10/B olacakmış, ama ben bulamadım yardımcı olabilirmisin?" Dedi
Meral şaşkınlıkdan ne yapacağını şaşırmıştı 10/B onun sınıfıydı ve neredeyse mutluluk dan havalanacak gibiydi.

"B-Benim S-Sınıfım 10/B bende oraya gideceğim istersen beraber gidebiliriz".
Dedi ve sınıfa doğru yürümeye başladılar ve tabii meral sorularını sıralamaya başlamıştı bile.
İlk önce adını sordu.

Aldığı yanıt ile duygularına hakim olmakda zorlanıyordu aldığı yanıt onu çok mutlu etmişti. Çocuğun afı EMİR di.
Emir...
Emir...
Emir...
Kafasında sürekli bu kelime yankılanoyordu ve duyduğu ses ile kendine gelmişti.
"Peki ya sdnin adın?"
"M-Meral" dedi.

Ve sınıfa gelmişlerdi.
Sınıfa girdiklerinde sınıftaki tüm gözler onlara dönmüştü.
Özelliklede kızların.
Meral hemen emire kendi sırasını gösterip yanının boş olduğunu söyledi ve oturdular
Dilara hemen merali köşeye çekip onun kim olfuğunu sordu.

Meralde herşeyi baştan sona anlattı. Emirin yanına döndüklerinde emirin yanındaki kızları görünce meral sinirden kıpkırmızı olmuştu ama belli etmemek için elinden geleni yapıyordu.
Ders başlamıştı ve herkes emirle tanışmıştı.

Hocalarıda Emirin yeri değiştirmemiş Meralin yanında oturmasına izin vermişti. Okuldan birlikde çıktılar ve evede birlikte gittiler.

Emirin evlerinin iki bina ilerisinde oturduğunu öğrenmişti.
Eve vardıklarında selamlaşıp birbirlerine "iyi akşamlar" dedikten sonra evlerine gittiler.