Ben Seni Çok Sevdim

10.Bölüm-Bebeğimiz ölmüş

Asya'dan devam

Gözlerimi zorlukla açtım etrafa bakındığımda bir hastane odasında olduğumu anladım.
Doğrulmaya çalıştığımda karnıma giren ağrıyla iki büklüm oldum.
Karnıma baktığımda sargılıydı o an aklıma gelenlerle ağlamaya başladım.

Biraz sonra odanın kapısı açıldı ve içeri savaş girdi çok üzgün görünüyordu.
Beni ağlarken görünce hemen yanıma geldi yatağın kenarına oturup ellerimi tuttu.
Savaş " meleğim ben çok üzgünüm onu koruyamadım " dedi hiç bir şey anlamamıştım kimi koruyamamıştı.
" savaş ben anlamadım sen kimi koruyamadın " dedim gözlerimin içine üzgünce baktı.
Savaş " güzelim sen bir buçuk aylık hamileymişsin seni buraya getirdiğim zaman bebeğimiz ölmüş lütfen beni affet meleğimizi koruyamadığım için " dedi ben gözlerimdeki yaşlarla gözlerinin içine baktım. Ben hamileydim ve bebeğim beni bırakmıştı hepsi o leyla denilen kadının yüzünden olmuştu.
" savaş ben onu nasıl farketmedim onu koruyamadım ben nasıl anneyim " dedim gözlerimden akan yaşlar önümü görmemi engelliyordu.
" savaş benim bebeğim belki de beni bırakmamıştır o çok güçlüdür beni bırakmaz değil mi " dedim ve savaş ağlayarak bana sarıldı.
Savaş " özür dilerim güzelim ama onu kaybettik " dedi ve kafama bir öpücük kondurdu.
Savaş " sana bu acıyı yaşattığım için çok özür dilerim lütfen beni affet " dedi ve beni kollarıyla sımsıkı sardı.

Savaş benden ayrıldı ve gözlerimin içine baktı.
" savaş o kadın şuan nerde " dedim birden savaş'ın bedeni gerildi.
Savaş " gözaltında polise şikayet ettim birazdan seninde ifadeni almaya gelecekler "
" savaş hapise girer değil mi bizden bebeğimizi koparmanın cezasını çeker değil mi "
Savaş " sana söz veriyorum güzelim ben ondan bunun hesabını soracağım " dedi ve beni kolları arasına alıp kafama bir öpücük kondurdu.

1 hafta sonra...

Bir haftadır evde ruh gibi dolaşıyordum.
Yemek yer yemez odama kapanıp saatlerce ağlıyordum bu çok acı veriyordu Allah'ım hiç kimseye evlat acısı göstermesin.

Leyla ise hakettiğini buldu şimdi hapisteydi ve bana yaşattıklarının cezasını çekiyordu ama benim içim soğumuyordu.
Eden bulur diye bir söz vardı ve o da bana yaşattıklarının aynısını yaşayacaktı.

Savaş " güzelim ne yapıyorsun burda "
Savaş'ın sesiyle düşünmeyi bırakıp ona baktım yanıma gelmiş yatağa oturmuştu.
" hiç " dedim ve kafamı eğip elimle oynamaya başladım.
Savaş " meleğim bana bir bakar mısın? " dedi kafamı ona çevirdim kafamı elleri arasına aldı ve konuşmaya başladı.
Savaş " meleğim artık kendini bu kadar yıpratma bak kendine birşey yaparsın diye çok korkuyorum " dedi ellerini yüzümden çekip ayağa kalktım.
" nasıl davranmamı istiyorsun savaş benim bebeğim öldü nasıl davranmam gerekiyor ha göbekmi atayım yoksa mutluymuş gibimi davranıyım ha söyle ne yapayım "
Savaş " meleğim biliyorum bende seninle aynı acıları yaşıyorum bende her gece ağlıyorum ama elimizden hiç bir şey gelmiyor o geri gelmeyecek benim demek istediğim sadece kendini daha fazla yıpratmaman ben senide bebeğimiz gibi kaybetmek istemiyorum izin ver yaralarımızı birlikte saralım " dedi onun kucağına oturdum ve kollarımı boynuna dolayıp gözyaşlarımı serbest bıraktım savaşta benim gibi ağlıyordu ve biz birbirimizle iyileşmeye çalışıyorduk.

Biraz öyle kaldıktan sonra kucağından indim.
" savaş ben leyla'nın yanına gitmek istiyorum " dedim savaş hızlıca ayağa kalktı ve kaşlarını çattı.
Savaş " ne? Sen ne saçmalıyorsun! O kadının yanına gitmene asla izin vermem "
" savaş ben ona sadece hesap soracağım lütfen buna izin ver bunu yapmak istiyorum " dedim savaş derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
Savaş " tamam ama bende yanında olacağım " dedi kafamı olumlu anlamda salladım.
" peki " dedim ve savaş'a sarıldım.