Deli Yürek

4.Bölüm

Girdiğim odayı merakla incelerken arkamdan beni adım adım takip eden kişilere gözlerimi gezdirmiştim.

"Nerede?"

Önüme geçerken hafif bir baş selamı ile oda da bulunan başka bir kapıyı açmıştı.

"Güzel! Diğerleri hala aramadımı sizi?"

Konuşmamın ardındam çalan telefona dönerken başım, adam beklemeden açmış ve kulağına götümüştü.

"Varmışlar efendim. Dışarı da bekliyorlarmış!"

Keyifle gülümserken telefonu elime alarak konuşmuştum.

"Konuştuğumuz gibi! Elinizden geldiğince kullanılmayacak hale getirin! Kasayı boşaltın ve paraları yakın! Ayrıca sana verdiğim notu görecekleri bir yere bırak!"

Telefonu konuşmasına izin vermeden kapatmıs ve sahibine uzatmıştım.

"Neredeymiş kendileri?"

Açılan kapıya göz gezdiriken aşağıya inen merdiven ile tedirgin olmuştum.

"Aşağıda sizi bekliyor efendim!"

Adımlarım harekete geçerken arkamdan gelmeye devam eden kişleri durdurmuşlardı.

"Tamam! Siz burada bekleyin!"

Merdivenleri yavaş yavaş inerken içim tedirginlikle dokuydu. Arkamdan kapanan kapının sesi ile yerimde sıçrarken henüz ulaşmıstım ince koridora. Topuklumu çıkardığı sesler ile pek uzun olmayan koridoru bitirmiş önüme çıkan kapıya girmiştim.

"Daha hızlı Cihangir!"

Genç kadın önünde kum torbasını tüm gücü ile yumruklayan adamı yönlendirirken bir süre odayı izlemekle yetinmiştim. İçerisi koca bir evi tek bir odaya sığdırmışlar gibi dizayn edilmişti. Bir köşede spor aletleri diğer köşede iki koltuk birde küçük bir mutfak bulunuyordu.
Beni ilk fark eden kadın olmuştu ve tepeden bakarak süzmüştü gözleri ile. Bir defa daha harekete geçen ayaklarımın ardından kum torbasının karşısına geçmiştim.

"Evet! Sizi dinliyorum!"

Hareketleri duraksarken kum torbasını eldivenleri ile tutmuştu. Gözleri merakla bizi izleyen kişiye dönerken başıyla gitmesini istemişti. Suratı asılan kız sert bakışlarını bana dikmişti.

"Git dedim Deren!"

Sinirli adımlarla odadan çıkan kıza küçümseyici bir bakış atmıştı. Kaşlarım havalanırken tekli koltuklardan birisine ilerleyerek oturmuştum. Gözlerim bir anlığına sol eline kayarken boş olması beni şaşırtmıştı.
'Belki spor yaparken takmıyordur' diye geçirmiştim içimden.

"Gelmeni beklemiyordum! Madem geldin konuşalım o zaman!"

Pek uzakta olmayan koltuğa otururken dirseklerini dizine yaslayarak bakışlarını gözlerimde sabitlemişti.

"Pek uzun süre kalmayı düşünmüyorum. Bu yüzden bahsettiğin yanlış anlaşılmaya geçersek sevinirim!"

Gözleri odayı turlarken söze nasıl başlayacağını bilmiyor gibiydi. Ellerini dizlerinden almış kirli sakallarında gezinmişti.

"Bak inanırmısın bilmem ama o gün yaşanan olaylarla hiç bir alakam yok! Bizim işimizde kazık olmaz! Hem o kadar parayı bize verecek başka kim çıkar? İsterseniz size bir özür niyetine istediklerinizi bir defa daha halledelim?"

Kaşlarım havalanırken oturduğun yerde dikleşmiştim.

"Gerek yok! Başından bu yana saçmaydı zaten!..