Kepada daun yang jatuh tanpa tersentuh angin..
tubuhku jauh tak tersentuh peluk yang terlanjur dingin...
kesedihan mengetuk pintu di hatiku
dan kini bertahta Ia merubah segala suasana...
Seakan keruh tak bercahaya...
bunga di hatiku Kini telah mati....
ketika kudapati...
sang Purnama telah mengingkari janji....
Ia tak kunjung hadir disaat malam telah Beranjak Pergi...
yang kutahu,
purnamaku takkan pernah kembali...
karena..
Purnama yang sama takkan pernah datang ,
dua kali ..
