Paralel Evren

Bölüm 4: Mucize

Orion anlamsızca Serpens'e baktı. Kafasında tarttıkları ona fazla gelmiş olmadıydı ki kendini tutamayıp güldü.

"Anlamadım?" dedi. "Ben kendi evrenimden çıktım öyle mi? Ve sende benim ana dilimle konuşabiliyorsun." Kafasını hızla iki yana salladı. "Saçmalık!"

"Ben.. Senin gezegenindeki her dili konuşabilirim Orion. Hatta.. Zihinden bile konuşabilirim."

Orion'un zihni o kadar bulanmıştı ki ne düşünebileceğini bile kestiremez halde odanın içinde dolanmaya başladı.

"Ta-tamam o zaman beni geri gönder." Hızlıca Serpens'e döndü "Bunun mümkün olduğunu söyle bana!"

Serpens sakince kalktığı yerine oturdu ve eliyle Orion'a oturmasını işaret etti.

Orion onun bu sakin tavırlarıyla sinirleniyordu ama onu dinlemek zorunda olduğunun da farkındaydı.

"Bak kendi evrenine tabi ki geri döneceksin ama.. Bunu ben yapamam." Hızlıca gözlerini kaçırdı Orion'dan. "Sen bize gönderilmiş bir mucizesin."

"Ne demek mucizeyim?" Orion'un sabrı tükenmeye başladı "Lütfen açık konuş artık anlamıyorum seni!"

"Bizim yaşadığımız bu yer bir istilaya uğradı yani Kralımız Draco onların elinde ve bir tek o gönderebilir seni evrenine."

Orion dayanmayıp büyük bir kahkaha patlattı bütün sinirleri altüst olmuştu. Kabus bu diye düşündü büyük bir kabus.

"Hayır kabus değil Orion." Orion hızlıca ona döndü şaşkınca.

"Zihinden konuşabildiğim gibi zihinde okuyabiliyorum." Sevimli bir şekilde gülümsedi Orion'a.

Orion derin bir nefes aldı. "Ne yapmamı istiyorsun benden?"

"Bana yardım etmeni. Kralımızı bulalım öyle bir zamanda geldin ki sen gerçekten bize gönderilmiş bir mucizesin hem dediğim gibi bir tek o yardım edebilir sana."

"Peki niye senden başka kimse yok?"

"Halk güvenli bölgeye gitti. Şimdilik. Oraya ulaşamıyorlar. Ben evren koruyucuyum Orion. Seninle ilgili sinyaller alınca gelmem gerekti."

"Tamam işte gidin güvenli bölgeye orada yaşayın hep." Dedi gergince.

Serpens'te gergince gülümsedi. "Burası sizin evreniniz gibi değil. Orion.. Demek istediğim şey burada bir yer tamamen yok edildiğinde bütün gezegen silinir. Şimdilik burayı bir şekilde uzaktanda olsa korumaya çalışıyoruz ama yetmeyecek." Ayağa kalkarak yanına geldi Orion'un. "Lütfen.. Sana ihtiyacımız var."

Orion tam lafa başlayacakken Serpens hızlıca onu susturdu ve dışarıda ki sese kulak kesildi.

"Ne? Ne oldu?" Serpens onu çektiği gibi Orion'un daha önce fark etmediği bir bölmeye soktu. "Nefes bile alma" dedi sessizce.

Orion çarpan kalbinin sesinden başka bir şey duymazken hızlıca kapı açıldı.

İçerdekiler Orion'un anlamadığı bir dille konuşuyorlardı. Biri diğerine bağırıyordu. Serpens'e baktı ama o gözlerini Orion'dan bir an ayırmadan sadece sus işareti yapıyordu.

Birkaç dakika sonra sesler tamamen kesildi. Serpen gözlerini kapatıp bir şeyler mırıldandı ve Orion'u geri odaya soktu.

"Niye çıktık ya hala burada olsalardı?"

"Zihin Orion.. Zihin" dedi kısaca Serpens. "Sinyalleri onlarda almış olmalılar yoksa buranın boşaltılmış bölge olduklarını biliyorlar."