Emerald

Κεφάλαιο 4. Troubles

Δεν κατέβηκα κάτω. Εξερεύνησα το καινούριο μου δωμάτιο. Όλα ήταν εκνευριστικά ροζ. Ευτυχώς είχα δικό μου μπάνιο. Είχα μόνο ένα παράθυρο στο δωμάτιό μου, το οποίο ήταν πάνω από το θρανίο μου, και μία μπαλκονόπορτα δίπλα από το κρεβάτι μου. Βγήκα έξω και γέμισα τα πνευμόνια μου με καθαρό αέρα. Κοίταξα ψηλά τον σκοτεινό ουρανό που ήταν καλυμμένος από σύννεφα, θα έβρεχε το πρωί, ευτυχώς που έχω μεταφορικό μέσο.

"Άρια;" άκουσα μια γνωστή φωνή να φωνάζει το όνομά μου.

"Ναι;" απάντησα στο κενό;

"Εδώ απέναντι είμαι." είπε ο Άντριαν και γέλασε σιγανά.

Κοίταξα στο απέναντι σπίτι και είδα το όμορφο αγόρι ακριβώς απέναντι μου.

"Γεια σου." του απάντησα απλά.

"Γεια σου και σένα." διέκρινα ένα μικρό χαμόγελο.

"Η ώρα είναι δώδεκα πάρα δεν θα έπρεπε να κοιμάσαι; Αύριο θα είναι δύσκολη μέρα." συμπλήρωσε. Τον κοίταξα ξινά. Τι τον νοιάζει ούτε μία μέρα δεν γνωριζόμαστε.

"Ναι δίκαιο έχεις. Καληνύχτα." του απάντησα. Πριν κλείσω την μπαλκονόπορτα τον άκουσα να ξαναλέει το όνομά μου.

"Και μην ξεχάσεις θα πάμε μαζί στο σχολείο αύριο!" τον άκουσα να φωνάζει.

Μα πως μπορώ να το ξεχάσω;

Ήμουν εξαντλημένη. Έκλεισα τις μπεζ κουρτίνες, έβαλα τις πιτζάμες μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Δεν είχε νόημα να βάλω μουσική για να χαλαρώσω αφού ο ύπνος με πήρε αμέσως. Και το τελευταίο πράγμα που υπήρχε στο μυαλό μου πριν κοιμηθώ ήταν ένα αγόρι. Ο Άντριαν.

***

Το επόμενο πρωί ξύπνησα από τις ζεστές ακτίνες του ηλίου που χτυπούσαν το πρόσωπό μου. Τελικά δεν έβρεξε. Πετάρισα τα μάτια μου και πέταξα τα παπλώματα από πάνω μου.

Κουτσά στραβά μπήκα στο μπάνιο και έπλυνα το πρόσωπό μου για να ξυπνήσω. Κατέβηκα από την σκάλα σιγά σιγά και όταν έφτασα στην κουζίνα χασμουρήθηκα και τεντώθηκα.

"Καλημέρα."είπα στον πατέρα μου και τον αδερφό μου.

"Μέρα." απάντησε ο Ντέιβ.

"Καλημέρα κορίτσι μου." είπε ο μπαμπάς μου και με χάιδεψε στο κεφάλι.

"Τι θες για πρωινό;"

"Εμ έχεις γάλα;" ρώτησα.

"Φυσικά και έχω πάρει γάλα θες να στο φέρω;" η απάντησή του με πείραξε λίγο. Δεν ήμουν γάτα για να τι λέει με τέτοιο τρόπο.