We are trapped in the dead end.
***
It has been years since the global pandemic spread horror into the world, and now something sinistrous and terror is about to come. Another battle of survival between the living... and the dead. They have risen fr...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
AMBER
"Nandito na sila..."
My heart skipped a beat when their growls filled our ears. I felt my knees turning again to become as soft as boiled noodles. Hindi magkandamayaw ang mga boses sa ulo ko na sumigaw dahil sa pagiging taranta.
Their terrifying looks, the blood and saliva dripping from their mouths... those pair of black orbs that reflect nothing but death. Those were enough for fear to crept down my entire system. It was eating me slowly, losing the remaining sanity for myself. Dahil sa takot ay mahigpit akong napahawak sa armas kong baseball bat. Kung sakaling sumugod sila ay walang pag-aalangan ko itong gamitin upang protektahan ang sarili.
"Paano nila tayo natuntong?" natatarantang sigaw ni Jin habang ang kan'yang mga mata'y nanlalaki at nanginginig dahil sa nakakakilabot na mga halimaw na nasa aming harapan. They were like beasts growling and gritting their razor sharp teeth. Wala na ang pagiging tao sa kanila.
"Those fuckers are noise sensitive something that you should know by now," sarkistong sagot ni Minrod. He had nothing on his hand but if he could fight bare hands with those undeads just to live, he would. "Drive the car!"
Doon lamang nabalik sa sarili ang nagmamaneho ng sasakyan namin. "I-Ito na! Ito na!" Madali n'yang binuksan ang makena ng sasakyan.
"Bilis, ayan na sila-- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH!" Hindi na natapos ni Forest ang sasabihin at napasigaw na lamang sa takot. Nakakabinging sigawan ang umalingawngaw sa loob ng sasakyan nang sumugod ang mga halimaw at ngayon ay kinakalampag ang bawat bintana ng sasakyan! They were forcing themselves to get us!
Napatili ako nang mas malakas nang maramdamang yumuyugyog na ang sasakyan. Marami sila at kayang ipatigilid ang kotse sa ilang saglit.
"Jin, ano ba?! Paandarin mo na!" It was Spade. Nakahawak s'ya sa pihitin ng pinto para hindi makapasok ang mga zombie sa labas. "Paandarin mo na!"
Nilingon lamang s'ya ni Jin na may namumutlang mukha. Para itong naubusan ng dugo habang nakatitig sa mga mata ni Spade.
"Ano ba 'yon? Bakit hindi na tayo gumagalaw? Mapapasok nila tayo!" asik ni Pierce. Di na n'ya nakakapit na s'ya sa balikat namin ni Orion dahil napapagitnaan namin s'ya.
"Jin, the fuck?! Don't just look at me!" bulyaw ni Spade kay Jin.
Jin just looked at him with a blank pale face. At ang sumunod n'yang sinabi ay s'yang nagpalamig sa aming katawan dahilan para pare-parehas kaming mapahinto. I felt my soul left me for a moment.
"Wala ng gas..." He whispered with his quivering lips.
There was a moment of silence as the zombies shook the car outside. Gusto ng sumabog ng utak ko kakasigaw ng mga boses sa ulo ko samantalang ang lalamunan ko ay tila natuyo. Sumasabay na lamang sa pag-uga ng sasakyan ang nanglulupaypay kong katawan.
