Chp. 18

37 2 1
                                    

AMBER

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

AMBER

"Nandito na sila..."

My heart skipped a beat when their growls filled our ears. I felt my knees turning again to become as soft as boiled noodles. Hindi magkandamayaw ang mga boses sa ulo ko na sumigaw dahil sa pagiging taranta. 

Their terrifying looks, the blood and  saliva dripping from their mouths... those pair of black orbs that reflect nothing but death. Those were enough for fear to crept down my entire system. It was eating me slowly, losing the remaining sanity for myself. Dahil sa takot ay mahigpit akong napahawak sa armas kong baseball bat. Kung sakaling sumugod sila ay walang pag-aalangan ko itong gamitin upang protektahan ang sarili.

"Paano nila tayo natuntong?" natatarantang sigaw ni Jin habang ang kan'yang mga mata'y nanlalaki at nanginginig dahil sa nakakakilabot na mga halimaw na nasa aming harapan. They were like beasts growling and gritting their razor sharp teeth. Wala na ang pagiging tao sa kanila.

"Those fuckers are noise sensitive something that you should know by now," sarkistong sagot ni Minrod. He had nothing on his hand but if he could fight bare hands with those undeads just to live, he would. "Drive the car!"

Doon lamang nabalik sa sarili ang nagmamaneho ng sasakyan namin. "I-Ito na! Ito na!" Madali n'yang binuksan ang makena ng sasakyan.

"Bilis, ayan na sila-- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHH!" Hindi na natapos ni Forest ang sasabihin at napasigaw na lamang sa takot. Nakakabinging sigawan ang umalingawngaw sa loob ng sasakyan nang sumugod ang mga halimaw at ngayon ay kinakalampag ang bawat bintana ng sasakyan! They were forcing themselves to get us!

Napatili ako nang mas malakas nang maramdamang yumuyugyog na ang sasakyan. Marami sila at kayang ipatigilid ang kotse sa ilang saglit.

"Jin, ano ba?! Paandarin mo na!" It was Spade. Nakahawak s'ya sa pihitin ng pinto para hindi makapasok ang mga zombie sa labas. "Paandarin mo na!"

Nilingon lamang s'ya ni Jin na may namumutlang mukha. Para itong naubusan ng dugo habang nakatitig sa mga mata ni Spade. 

"Ano ba 'yon? Bakit hindi na tayo gumagalaw? Mapapasok nila tayo!" asik ni Pierce. Di na n'ya nakakapit na s'ya sa balikat namin ni Orion dahil napapagitnaan namin s'ya. 

"Jin, the fuck?! Don't just look at me!" bulyaw ni Spade kay Jin.

Jin just looked at him with a blank pale face. At ang sumunod n'yang sinabi ay s'yang nagpalamig sa aming katawan dahilan para pare-parehas kaming mapahinto. I felt my soul left me for a moment.

"Wala ng gas..." He whispered  with his quivering lips.

There was a moment of silence as the zombies shook the car outside. Gusto ng sumabog ng utak ko kakasigaw ng mga boses sa ulo ko samantalang ang lalamunan ko ay tila natuyo. Sumasabay na lamang sa pag-uga ng sasakyan ang nanglulupaypay kong katawan.

Magugustuhan mo rin ang

          

 "Shit!" Minrod cursed loudly. "Bahala kayo kung gusto n'yong mamatay. 'Tang ina!"

Malakas n'yang sinipa ang pintuan ng sasakyan na nasa gilid n'ya dahilan para bumukas ito nang marahas at tumalsik ang mga halimaw na nakadikit rito. Ngayon ay malinaw ko nang naririnig ang alulong ng mga gutom na halimaw.

"Pahiram," hindi na ako nakasagot pa nang agawin n'ya ang hawak kong baseball bat saka lumabas upang harapin ang mga zombie.

 He bashed their heads with full brutality. Rinig na rinig ko ang paglagutok ng mga bungo at ang talsik ng mga laman at dugo ng kan'yang mga biktima.

"Lumabas na rin tayo, tara! Tara!" aya sa ami ni Forest. He had his alcohol sprayer and a lighter on his hand. "Ayokong mamatay rito!"

It made us brought back to our senses. Muli kong naramdaman ang adrenaline na dumadaloy sa katawan. Kahit na walang kasiguraduhan sa kaligtasan namin ay lumabas kami at hinarap ang mga halimaw. 

'GRAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!'

Kahit na nanlalambot sa takot sa mga halimaw ay nagawa kong pumulot ng isang malaking tipak ng semento at ginamit na sandata laban sa mga gutom na halimaw. A zombie came to attack me with her arms wide open. Nakakadiri ang nakalabas na laman loob mula sa malaking sugat n'ya sa tiyan na tila pursigidong winakwak ng kung sino.

'GRAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!'

Sinalubong ko ang pag-atake nito, nang makalapit ay mahigpit kong hinawakan ang malaking semento at hinampas sa ulo ng halimaw. It immediately knocked the zombie to the ground but know I had not killed it yet. Bago pa man ito muling makabangon ay lumapit ako sa kan'ya durugin ang kan'yang ulo gamit ang semento sa kamay ko. I crushed its head until skull and brain could be visibly seen as I scream in horror. Hindi ko naisip na dadating ang panahon na makakapatay ako.

A zombie grabbed my arm pulling me to the corner. Hindi ko inaasahan ang paghatak nito kaya napadala n'ya ako. Hindi ito nagdalawang-isip na kagatin ang braso ko pero ang kan'yang ngipin ay di makabaon dahil may nakabalot na notebook. 

"Bitawan mo ko!" With all my might, marahas kong hinawi ang halimaw gamit ang brasong kinakagat n'ya. Bumalik itong muli para atakihin ako but I got the hard rock on my hand kissed his face. Malakas ang pagkakahampas ko sa mukha n'ya kaya bahagya itong nayupi. Nakakadiri ang pagsirit ng malalapot na dugo mula rito.

Everyone was fighting for survival. Wala na kaming pake kung dating kapwa-tao itong mga kalaban namin. They were trying to eat us so we had no choice but to kill them.

"Dito!" Napalingon kaming lahat nang sumigaw si Perseus. May tinuturo s'yang maliit na eskinita kung saan kami maaring lumusot at makatakas.  Naunang tumakbo patungo roon si Minrod na muli na namang naliligo sa dugo na hindi kan'ya.

Tatakbo na sana ako sa direksyo nila nang may isa na namang halimaw na humarang sa akin. His claws were about to scratch my skin, mabuti na lang at napayuko ako para maiwasan ito. 

"Bilis! Bilis!"

Nang makarating at ang iba sa tinuturo ni Perseus na eskinita ay mabilis kaming pumasok. Parami nang parami ang mga halimaw, we must hurry!

"Get off, fuckers!" Forest sprayed flame unto the undeads causing them to flock away like cowards. 

The sun had already risen, having its glorious glow above the sky

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

The sun had already risen, having its glorious glow above the sky. Tanghaling-tapat na, oras kung kailan tirik na tirik ang araw. Wala pa akong ligo, pawis at puno ng mantsa ng alikabok at dugo ang balat  at uniporme ko. Kanina pa kumukulo ang kalamnan ko dahil simula kahapon ay wala pa akong kain. 

At higit sa lahat... wala akong sunscreen!

"Sorry, Amber. Wala na kasing candy rito sa bulsa ko, e," wika ni Orion nang marinig na naman ang pagkulo ng aking tiyan. Hindi ito titigil hangga't wala itong nakakain. Nginitian ko na lang si Orion at pinagsawalang-bahala na lang ang gutom ko. Lilipas rin ito. For sure makakakain din ako kapag nakahanap na kami ng ligtas na lugar.

Binaling ko na lang ang atensyon ko sa pagkalikot ng phone ko. Wala pa 'ring signal!  Wala 'rin naman kaming matatawagan para hingan ng tulong na makaalis kami ng Pio. Wala ng daan para makalabas kami rito. Sa inis ay in-off ko na lang ang cellphone at nilagay sa bulsa. This might come in handy in the future.

We continued our journey to find a haven inside this hellish city. Para kaming nakikipaglaro ng patintero at tagu-taguan sa mga zombie sa paligid. We must be alert all the time. One wrong move we could be all dead.

Mayamaya pa ay isang nakakasulasok na amoy ang bumungad sa aming mga pang-amoy. Hindi ko mawari ang amoy! Parang amoy dumi, masangsang, amoy nabubulok, at kung anu-ano pang foul smell. It made my stomach to turn upside-down. Mabilis kong tinakpan ang ilong ko dahil nakakaramdam na ako ng pagkahilo.

Nilibot ng mata ko ang paligid at napagtanto kung nasaan na kami. Dati ng mabaho ang lugar na ito ngunit tila mas naging mabaho ngayon? "Kailangan ba nating daanan ito?" nag-aalangan kong tanong sa aking mga kasama na ngayon ay nakatakip na 'rin ang mga bibig ilong.

We were in the slum area of Pio City where the less fortunate lived. Siksikan at nakakumpol ang mga bahay na gawa sa mga light material: yero, maninipis na plywood, sako at kung anu-ano pa. Madalas rito magkasunog at kilala rin bilang delikadong lugar dahil pinamamahayan daw ito ng mga magnanakaw. I don't think that's true dahil may mga kaklase ako na rito nakatira and they were the kindest people.

Right now, this slum area had been turned into its worst condition. Nakabagsak  na ang mga dating tagpi-tagping bahay. I could see smoke piles, seemed like it was once again devoured by fire. 'Yong mabahong amoy ay nagmumula sa ilog na nasa gilid nitong lugar na ginawa ng tapunan ng basura ng mga residente. Mas nakakasulasok na ang amoy dahil bukod sa mga diaper  na nakalutang sa tubig, may mga inuuod na rin na mga bangkay.

I can't imagine what kind of hell this place have experienced earlier.

"Ano, lulusungin natin 'to? Mukhang delikado," ani ni Forest.

"Kung babalik naman tayo sa mga dinaanan natin, mas delikado," pag-singit ni Spade. "We don't want to face those black-eyed beasts again."

The foul smell got stronger and stronger. Nanunuot na ito sa ilong ko at talagang nakakapanghina!

"U-Uy, Minrod! Saan ka pupunta? Gusto mo na bang mamatay?!" asik ni Jin nang makita si Minrod na dire-diretsong pumasok sa squatter area. He was swaying the bloody baseball bat on his right hand.

"Mamatay na lang ako kesa tumunganga. Wala kayong pamimilian kung 'di magpatuloy," dire-diretso itong naglalakad papalayo sa amin.

Saglit pa kaming lima nagkatitigan.

Fuck it! I just want to go home!

"Tara," aya ni Spade saka sumunod kay Minrod. Sumunod na rin kami sa kanila na walang kaide-ideya sa maari naming sapitin sa loob.

 Sumunod na rin kami sa kanila na walang kaide-ideya sa maari naming sapitin sa loob

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
DEAD ENDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon