İşte o gece. Geldi bile.
Asamı kullanarak hayvan halime geçiş yaptıktan sonra asamı dişlerimle tutup çalıların arasına gizledim. Bağıran Barakanın arkasında dönüşüm geçirdiğini biliyordum. Geçen hafta şans eseri öğrendim. Oraya gizlice gidiyordum ve yakalanmamam gerekiyordu.
Remus orada tek başınaydı yapayalnız. Remus'un yanına yaklaşmadan birkaç kez uludum ve onun beni fark etmesini bekledim. Beni fark etmesi çok zamanını almadı. Henüz tamamen dönüşmemişti. Yanına yavaş yavaş yaklaştım ve tamamen dönüşmeden kendimi gösterdim. Yaklaşık birkaç dakika sonra bilincini kaybetmeye başladı. Ben de yere yattım ve onun sakinleşmesini bekledim. Bu annemin taktiği idi. Sonra pes esip o da benim yanıma uzandı. Kaç saat uyuduk bilmiyorum. Uyandığımda hala kurttum. Ama o normal haline dönmüştü. Benden biraz korktu ama maalesef aslında bir insan olduğumu anladı. Zeki çocuk. Ben kaçmaya başladım. Bana sesleniyordu. Gel buraya diyordu. Kim olduğunu öğrenmem lazım!
Asamı sakladığım çalılıklara gidip kendime dönüştüm. Hemen yatakhaneye gitmem lazımdı. Bir ay gitti. Bir ömür kaldı. Dedim kendi kendime. Her ay ona yardım etmem lazımdı
