Σαν καλοκαίρι

30.Ένα

Ανδρέας

Με είχε μια συνεχόμενη ώρα στον καναπέ και έκανε την νοσοκόμα, ενώ προσπαθούσα να της μιλήσω. Το μόνο που έκανε ήταν να μου τα ψάλλει που πήγα και το έκανα αυτό και να μου λέει πόσο βλάκας είμαι.

<<Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό.>>επανέλαβε για εκατοστή φορά και κάθισε δίπλα μου κρατώντας πάγο τυλιγμένο σε μια πετσέτα κουζίνας.

Ξεφύσησα ηχηρά.<<Αυτό που έκανε Δημητρούλα ήταν χοντρό και κανονικά θα έπρεπε να τα ακούσεις που δεν μου είπες τίποτα.>>

<<Πρόλαβα;>>ρώτησε αμέσως αμυντικά.

<<Θα μου το έλεγες;>>

Ακούμπησε απαλά τον πάγο κάτω από το μάτι μου και δεν μίλησε. Είμαι σίγουρος ότι αν δεν ήταν η Χαρά μπορεί και να μην μάθαινα ποτέ για τον μαλάκα.

<<Μπορώ να υπερασπιστώ και μόνη μου τον εαυτό μου.>>είπε μα δεν ακουγόταν θυμωμένη.

Το είδα πόσο τον υπερασπίστηκε τον εαυτό της. Δεν μετανιώνω για ο,τι έκανα, ίσως μετανιώνω που δεν του έριξα μερικές ακόμα του καριόλη.

<<Του άξιζε, είναι μεγάλος παπάρας.>>είπα και το εννοούσα. Δεν αισθανόμουν ούτε στο ελάχιστο άσχημα.

<<Σ' ευχαριστώ πάντως. Είσαι φίλος.>>είπε με πραγματική ευγνωμοσύνη αλλά για κάποιον λόγο οι λέξεις που ξεστόμισε με ενόχλησαν και με θύμωσαν.

Ήρθε η ώρα να ειπωθούν αλήθειες, αυτό το κρυφτούλι, ειδικά τώρα, δεν είχε κανένα απολύτως νόημα.

<<Δεν είμαστε φίλοι.>>είπα χωρίς να το φιλτράρω, με την ένταση της στιγμής να παίρνει από μόνη της τα ηνία, μα δεν με ενδιέφερε εκείνη την ώρα.

Η αδρεναλίνη κυλούσε ακόμα στο αίμα μου, η μικρή ήταν εδώ μπροστά μου πανέμορφη, την είχα φιλήσει, την είχα αγγίξει, είχα φανταστεί να την γαμάω άπειρες φορές γαμώ το στανιό μου και δεν ξέρω αν μπορούσα να το κρατάω άλλο μέσα μου αυτό.

Έμεινε για μια στιγμή με τον πάγο μετέωρο να με κοιτάζει. Φάνηκε να ξαφνιάζεται από αυτή τη μικρή παραδοχή και την είδα να αναψοκοκκινίζει κάτω από το απαλό φως του επιδαπέδιου φωτιστικού.

<<Τι...τι εννοείς;>>ρώτησε δειλά και ξεροκατάπιε.

<<Τι να εννοώ ρε Δήμητρα; Δεν σε βλέπω ούτε φιλικά, ούτε αδελφικά. Αυτή τη στιγμή θέλω να σε φιλήσω και μετά να σε πηδήξω και δε βγαίνει από το γαμημένο το μυαλό μου.>>παραδέχτηκα χωρίς να υπολογίζω πια τίποτα.