Alex's POV
Έχουν περάσει 3 μέρες από τότε που έφυγε η Νεφέλη. Αυτά τα 2 βράδυα που έχουν περάσει δεν έχω κοιμηθεί σχεδόν καθόλου. Ολο πίνω και καπνίζω. Μου λείπει τόσο πολύ. Η καρδιά μου και η ψυχή μου έχουν γεμίσει με πόνο. Μιζέρια. Δεν μπορώ μακρυά της. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια για να την φέρω πίσω. Όσα μηνύματα και να της στείλω δεν απαντάει όπως ούτε και στις κλήσεις μου. Δεν έχω ιδέα που μπορεί να βρίσκεται αυτή την στιγμή και αυτό με ανησυχεί ακόμα περισσότερο.
Νεφέλης POV
Ανοίγω τα μάτια μου και παρατηρώ πως είναι πρωί. Συνειδητοποιώ πως κοιμάμαι παρά πολλές ώρες και έτσι αποφασίζω να σηκωθώ. Στιγμιαία αναρωτιέμαι που βρίσκομαι μα αμέσως θυμάμαι όλα όσα έχουν γίνει τις προηγούμενες μέρες . Το βλέμμα μου είναι κενό. Η ψυχή μου άλλο τόσο. Δεν έχω όρεξη για τίποτα και για κανέναν. Έχουν περάσει 3 μέρες και ο πόνος παραμένει το ίδιο αβάσταχτος που πλέον δεν ξέρω καν αν νιώθω το κενό ή τον πόνο. Όπως και αν έχει είναι και τα δύο απαίσια.
Βγαίνω από το δωμάτιο και κατευθύνομαι προς το σαλόνι. Την βλέπω να κάθεται στον καναπέ και πάω προς το μέρος της.
Ν: Καλημέρα.
Α: Ω ξύπνησες. Κοιμάσαι παρά πολλές ώρες.
Ν: Το ξέρω. Της λέω ξερά.
Α: Θες να σου φτιάξω κάτι να φας;
Λέει καθώς σηκώνεται και κατευθύνεται προς την κουζινα.
Ν: Δεν έχω όρεξη.
Έχω να φάω τουλάχιστον δύο μέρες. Δεν έχω όρεξη ούτε καν να φάω. Δεν ξέρω γιατί με έχει επηρεάσει τόσο πολύ όλο αυτό με τον Άλεξ.
Α: Όπως θες.
Λέει όλος περιέργως με κατανόηση και έχει στραμμένο το βλέμμα της στο κινητό της.
Κάθομαι στον καναπέ και κοιτάω το ξύλινο πάτωμα.
Α: Μήπως τώρα που έχουν περάσει λίγες μέρες...θα ήθελες να μου πεις τι έχει συμβεί; Φαίνεσαι πολύ υποτονική και σαν να είσαι συνέχεια χαμένη.
Ν: Δεν νομίζω να σε αφορά ότι και να έχει συμβεί. Και εξάλλου τι σε νοιάζει εσένα; λέω αρκετά απότομα.
Α: Ξέρω ότι δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις μα εξακολουθώ να είμαι η μητέρα σου.
Μόλις τελειώσει την πρόταση της αρχίζω να γελάω ελαφρά.
Ν: Με μισείς. Μην μου το παίζεις μάνα ξαφνικά που νοιάζεται για το παιδί της.
YOU ARE READING
Δεν είμαι παράξενη....απλά ξεχωριστή.
Short Story-Άλεξ φοβάμαι. -Το ξέρω. -Άλεξ σε αγαπάω. -Καιγω σε αγαπάω Νεφέλη. Της λέω καθώς τρέχουμε με όλη μας τη δύναμη. Ξαφνικά ακούγεται πυροβολισμός... Η ιστορία μιας εφηβης που περνάει δύσκολα καθημερινά. Της συμβαίνουν πολλές ατυχίες στην ζωή της μέχ...
