Southern High

FIFTY-SEVEN

Parang naluluha na ako nun sa nakikita ko. Kaya lang, hindi ako pwedeng umiyak ngayon dahil ayokong ipakita lalung-lalo na kay Freelie. Mas mabillis kasing gumana yung utak niya sa ganitong bagay kaysa kay Ayan. Si Ayan kasi, hindi naman nakakapansin.

Binaling ko naman sa iba yung tingin ko. Kaya lang, nung iniwas ko, si Charlie naman ang nakita kong nakatingin sa akin. Ewan ko nga lang, kung may napapansin siya. Pero ngayon, mukhang wala naman.

Hindi ko rin alam kung sinasadya ba ni Charlie pero ang ganda nung timing niya.

"Uuwi na kami. Ihahatid ko na si Hally..."

Tama. Dapat siguro umuwi na rin ako. Baka maya-maya lang eh hindi ko na makayanan at mag-breakdown pa ako dito.

Kaya kami, umalis na kami doon. Hindi ko naman na nakausap si Freelie maliban na lang nung nagpaalam kami. Ok pa naman siya, kaya lang mukhang tumahimik kaysa nung dumating kami.

Nasa tricycle na nga pala kami ngayon. Malapit na rin sa bahay.

"Hally, ok ka lang ba? Kanina ka pa tahimik simula nung natapos yung game ha..." tapos yung mukha niya, seryoso na parang nag-aalala.

"Ok lang ako. Napagod lang ako doon sa game. Hindi kasi ako sanay ng ganun..."

Tinignan lang niya ako. Pero hanggang sa nakarating na kami ng bahay, hindi na siya nagtanong.

Hinatid niya ako hanggang sa pinto namin. Nagpaalam ako sa kanya, at ganun din siya sa akin. Isasara ko na sana yung pinto namin nung hinarangan niya ng kamay niya.

"Bakit? May nakalimutan ka?"

Pero yung sinagot niya, hindi ko rin maintindihan. Naiintindihan ko din naman siguro pero hindi ko lang talaga inaasahan na manggagaling sa isang CHARLES OROSCO.

"Don't think too much Hally... it's not good for you."

I don't know what to say but to nod in agreement.

Sinara ko na yung pinto nun. Tumingin pa nga ako sa bintana. Nakita kong naglakad na siya paalis.

That was exactly the time I started to cry...

Don't think too much.. don't think too much... paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko yun buong gabi. Nakatulong din naman kahit papaano. Tama si Charlie. Bakit ba masyado kong pinoproblema si Ayan? Si Rachel?

"Hally! Bilisan mo na dyan at kanina ka pa niya hinihintay.." Daddy ko. Ok naman na ako.

"Lalabas na po.. saglit lang!" sabi ko habang nakaharap sa salamin...

Lumabas na ako ng kwarto ko nun. Kinuha ko yung handbag ko at sinara ko na yung pinto. Nagpaalam na ako kay Daddy for the last time at lumabas na ako ng bahay.

"Ano ka ba? Kanina pa kita hinihintay. Maghahanap pa kaya tayo." sermon ni Joyz sa akin kalalabas ko pa lang.

"Nawala kasi yung wallet ko eh... hinanap ko pa." tapos pinakita ko yung blue ko na wallet na nahanap ko pa sa kadulu-duluhan ng drawer ko.

Naglakad naman na kami ni Joyz nun. Walang dapat sayangin na oras. Hapon na kasi eh. Lalo pa't baka gabihin kami.

"Anong nangyari sa mata mo? Mukhang umiyak ka."

Yup Joyz, umiyak nga ako. Kagabi.

Pero syempre, hindi ko naman yun sinabi sa kanya. Sinabi ko na ganun na talaga yun nagising pa lang ako. Buti nga naniwala, dahil kung hindi... matinding pag-iisip na naman ang gagawin ko.

Pupunta kami ng mall ngayon. Bibili kasi kami ng regalo. Remember, malapit na yung birthday ni Ren. Sa Friday na nga yun eh.  At hanggang ngayon, wala pa rin kaming regalo sa kanya.