The Highborns

The Highborns 12

Chapter 12

"Get out of my sight b*tch" and she moved. Ganito ako ngayon, law. Ganyan lang naman ako sa mga taong walang galang. They make shame of their selves.

"Bitching around is really now your hobby huh?" naka ngising tanong ni Thalia habang nag pi-picture gamit ang phone nya. Yeah, that's my hobby. Sya naman ang nag turo noon sa akin. I just rolled my eyes and smirk. Kahit na madalas akong pikunin nitong si Thalia ay sya na ang best friend ko since then.

"Pinapatawag ka nanaman ni Vincent, ayan na yung alipores nya oh" nginuso nya yung nasa likod ko. Agad ko yung nilingon at napa iling. Araw-araw nalang! Nakakainit ng ulo. Tinawanan lang ako ni Thalia at pinagpatuloy ang ginagawa nyang pag pi-picture. Tinitigan ko yung phone nya at nabasag naman yung screen. I heard her gasp. At napatingin naman sya agad sa gawi ko at inirapan ako.

"It is new you know, tapos binasag mo lang? Nasaan ang hustisya doon girl? " tinawanan ko lang sya at nilapitan na ang kawawang alipores ni Pierre na god knows kung anong pang bla-blackmail ang sinabi nya dito para mapasundo ako.

"Ano nanaman sinabi ng amo mo?" nauna na kong naglakad papunta sa dormitoryo dahil kawawa naman ang isang itong sumusunod sa akin kapag pinarusahan. Nakakadala kasi, the first time na nag padala si Pierre e hindi ako sumama kaya ayun pinutulan nya ng daliri. He's cruel.

"Tatanggalan nya daw po ng paa ang anak ko, kaya nag mamakaawa po ako gamitin nyo rin po itong towel nakikita po kasi ang binti nyo" inagaw ko sa kanya ang towel at nag madaling pumunta sa dorm. Walang pagod kong natungo ang kwarto ni Pierre at hinagis sa kanya ang towel.

"What now?" walang buhay kong tanong. Ganito kami mag usap. Walang buhay, wala akong pakiramdam pag dating sa kanya. siguro ay galit.

"Diba nasabi ko na sayo na palitan mo ang suot mong palda? How many times do I have to tell you na maraming natingin sayong mga lalaki sa labas! Hindi Araw-araw na nababantayan ka. Siguro ay gusto mo lang ng atensyon. Now. Ito my attention is all yours!" nanggigigil nyang sabi.

Hindi ko sya kinibo. Wala akong panahon para patulan ang mga pinagsasabi nyang walang sense. I just starred at him. I saw how his face softened.

"I-I'm sorry, nadala lang ako ng galit.Pasensya ka na" sabi nya at aakmang lalapit sa akin pero agad akong umatras.

"Lagi namang ganoon diba? Pagsasalitaan mo ko tapos sorry. What's the use of sorry kung paulit-ulit nalang? Tell me. Cause I'm damn tired." halos araw-araw ganoon. Masakit? Oo, pero nasanay na ko. I've learned my lessons. Na ako lang talaga ang pwede kong pagkatiwalaan.

Hindi ko na sya hinitay na makapag salita at umalis na.

Nakita ko sa labas sina Jazz na nagbabasa ng libro. At si Thalia na nakamasid lang. Bigla namang bumukas ang pinto ng dorm at pumasok ang pinaka mamahal kong pinsan. Note the sarcasm.

"Oh? Nandito ka pala? Wala naman akong napatay ngayon a?" napangisi ako at akmang lalabas ng pinto ng hiklatin ni Mikee ang braso ko. Agad ko iyong binawi at tinitigan sya.

"Wag mo na kong hahawakan ulit, naiintindihan mo? Tandaan mo. Mas mataas ako sayo." I smirk and left the dorm.

Kinabukasan naabutan ko si Thalia na naka upo sa loob ng kwarto ko. She smiled weakly . I know why she's here. She handed me an envelope. I smiled bitterly when I felt it in my own hands. Freedom.

"Are you sure about this?" tanong nya habang nakadungaw sa akin.

"Oo naman, I want to be free. And this is it." I smiled.

Inaya ko syang mamasyal bago manlang ako maka alis dito. Mahihirap ako sa pagtakas. Oo,tatakas ako. Ayoko dito. I want my freedom back. Kailangan kong maka alis dito na walang nakaka alam maliban sa akin at kay Thalia. We enjoyed the day. Nag kwentuhan at nag tawanan kami as if we're normals and like hindi ako tatakas mamaya. Hinartid ako ni Thalia sa kwarto ko at humalik sa pisnge ko. Sinabi din nya na mag ingat ako.

4:30 am. Wednesday. Time.

I was checking my bag and my path. I will miss living like a queen but I can't take it no more, being with Pierre and his people.

Dahan-dahan akong bumaba sa hagdan. Tinatantya ko ang bawat galaw ko. I must not make any noise.

"Where are you going? "

Para akong binuhusan ng malamig na yelo pagkarinig ko ng boses na dumagundong sa buong pagkatao ko. Sabay-sabay na umilaw ang mga ilaw sa paligid at nakita ko silang lahat na nakamasid.

Ohhh. They got me. Welcome to hell baby.

"Saan pa? Edi malayo sa inyo" I smirk and tried to step forward but someone held me and take me to a room. He even trapped me with his arms.

"Ano bang problema mo! Why can't you just stay with me! Pagod na ko! Paulit-ulit na lang ba ang pag so-sorry ko sayo?! Why can't you just stay by my side?" nag susumamo nyang tanong.

Naglakad sya palayo at lumapit sa bintana. I know I can't escape anymore, yung kanina? Ayon ang una't huli.

"Palayain mo na ko... " I have to beg. That's my last resort. Walang sabing lumuhod ako sa harap nya. Goddammit! I'm a queen! At ito ako ngayon nag mamakaawa para sa kalayaan ko.

"No!. You. Stay. Here. With. ME!" he held my shoulders to make me stand up and push me to the bed.

Im tired as hell, physically and mentally. He just did it again. To me. Paulit-ulit na ganito. Binababoy ako. I want some help. I sat at the edge of the bed and cried my heart out. Im fucking tired!

Bigla akong nanigas ng may humimas sa likod ko.

"Bakit di ka pa tulog? Matulog ka na Isobelle." ganyan. Dyan sya magaling. Ang utusan ako. Kung alam ko lang noon? Hindi na ko lumapit sa kanya.

He sat by the bed and starred at me. I can see his reflection in the mirror in front of me. He's sternly looking at me. I stood up and go to the bathroom. I washed myself, I want my body clean. I scrubbed every part of my body that he touched. I cried again.

"Ahhhhhhhhhhhhhhh!" I screamed in frustration. Kaya ko pa ba? He's not cruel like that before. He...changed.

Pag labas ko ng cr ay tumambad sya sa akin. Grinning.

"Happy?" I asked. Wala. I just asked.

"Yeah,"he answered.

"Why? " i asked again.

"Cause you'll forever stay by my side " he dreamily said.

"Pierre? Didn't you miss the times where you treated me as a queen? The times where you protect me?" I asked.

"Bakit? Hindi naman nagbago iyon a? " he said while standing up with his naked glory.

"AHAHAHAHAHAHAHAH!" fu*k that made me laugh.

"Why? Didn't you feel the same way." he step forward and hug me from the back. I can't control my tears. It just rolled out.

"Ayoko na Pierre, pakawalan mo na ko please. Ayoko ng ganito e. Nag mamakaawa ako. Please" hinarap ko sya. Nakita ko ang pag dilim ng mukha nya at ang pag kabasag ng salamin sa likod ko.

~•~

Vomments❤