You Don't Know me.

You don't know me 14

Pov Skyler
Dus psychologische hulp wees ik ook vaak af maar als de baas hoort dat ik niet langs ben geweest dan word die boos. Dat heb ik 1 meegemaakt en ik wil dat niet nog een keer.

'Binnen' hoor ik.

Ik ga naar binnen en mijn dokter wijst meteen zijn bank aan.
Ik ga zitten en hij kijkt naar mijn wonden op mijn hoofd.
Als de wonden van net verzorgd zijn kijkt hij ook nog naar de wonden van gister en naar mijn neus van laatst.

'Je bent klaar' zegt hij.

'Dankje'

Hij knikt dat het goed is en ik loop het kamertje uit naar mijn psycholoog.
Ik zie op de deur dat hij vrij dus verscheuf ik het plaatje naar bezet en loop dan binnen. Hij kijkt op als ik binnen kom.

'Hoi Sky'

'Hoi'

'Wat is er aan de hand?' Begint hij.

Na een gesprek te hebben gehad met meneer Brown loop ik naar pap toe die ook in een kamertje van een psycholoog zit.
Als we zo'n missie hebben gehad waar mensen vast zitten en er vrij slecht aan toe zijn moeten we allemaal praten met een psycholoog. Als je een missie hebt gehad met drugsdealers dan mag je zelf weten of je heen gaat. Hier geld wel dat iedereen zijn eigen psycholoog heeft.

Ik ga op mijn telefoon en krijg allemaal appjes van mam.

'Waar gaan jullie naar toe?'

'Gaat het ik heb het gehoord van de baas'

'Reageer alsjeblieft'

Ik begin spijt te voelen naar mam. Eerst boos op elkaar, dan nachtmerrie waar ze me bezorgd wakker maakt en nu laat ik niks van me weten en dat nog wel terwijl ik naar de mensen toe ga die mij 7 jaar lang ontvoerd hebben.

'We komen naar huis' app ik terug.

Pap komt uit het kamertje en ziet mij zitten.

'Kom we gaan naar huis toe. Haley zal bezorgd zijn'

Ik knik en loop met hem mee naar de auto toe. We stappen en en pap rijd naar huis toe. Het is inmiddels al half 9.
Thuis aangekomen stappen we uit en lopen we naar binnen.
We lopen de kamer in waar we mam en Chase zien zitten. Chase zit op de telefoon en mam kijkt tv.
Ze staat op als ze ons ziet en geef me een knuffel.

'Godzij dank' mompelt ze.

'Ik ben niet meer als vroeger' zeg ik zacht terug.

'Weet ik'

Ze laat mij los en knuffelt pap dan en geeft hem een kus.

'Ik ga douche en naar bed' zeg ik.

'Is goed. Trusten'

'Trusten'

Chase zegt niets dus loop ik ook zonder tegen hem iets te zeggen naar boven.
Ik loop naar de kamer van Stace om haar nog weltrusten te zeggen.
Ik open zacht de deur en geef haar dan een kusje op haar voorhoofd. Ze glimlach en draait zich dan om.
Ik sluit de deur weer zachtjes en ga naar mijn kamer toe.

Ik zucht een keer en stap dan onder de douche. Na een poosje te hebben gedoucht droog ik me af en kleed me om in mijn pyjama. Ik denk nog even na over vandaag en voel dan dat ik weg zak in een slaap.

Ik word wakker van geluid van de vogels. Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Blijkbaar heb ik de gordijnen nog open. Ik kijk op de wekker voor de tijd. 7.30 staat er. Ik stap uit bed en kijk naar buiten.
Het is rustig op de weg. Vogels vliegen heen en weer om andere vogels te ontwijken. Ik glimlach en kleed me dan om.
Ik loop naar beneden met een glimlach op mijn gezicht. Als ik de keuken in kom zitten pap, mam en Stace er al.