Bölüm 1 : Sevgili Kendim.
*Kendinden vazgeçmek, ölümden beterdir.*Sevgili kendim;
Nerdesin? Lütfen gel. Benden çok uzaksın...
Seni bulduğumda o kadar sıkı tutacağım ki seni,
Bir daha asla gidemeyeceksin benden.Anlıyorum artık,
Hüzünlerimi, neşelerimi, ağlamalarımı, kahkahalarımı, sevdiklerimi, sevilmediklerimi, seni...O kadar uzaksın ki bana,
Paramparça bir benliğin ortasına düştüm.
İçimde tanımadığım kişilerle yaşıyorum.
Biri ben senim diyor, yoksun ya sen
İnanıyorum ben ona.Gözlerimden düşen damlalar seni benden daha uzaklaştırıyor.
Ağlamayayım diyorum,
Yine uzaktasın.Söylesene, n'apsam gelirsin bana?
Çok arıyorum seni,
Çok özlüyorum,
Ben... Çok muhtacım sana...Ben diyorum bana, ama bilmiyorum kendimi.
Bilinmezliğin ortasına oturmuşum,
Seni bekliyorum.
Bilinmeyendeki bilinen olan seni arıyorum.
Ama seni de bilmiyorum.Karanlıktayım,
Ne ışığım var, ne mumum, ne de gücüm...
Yoksun ya sen, bulamıyorum da zaten,
Sanıyorum ki, hiç bulamayacağım.Sahi, bulur muyum acaba seni?
N'apayım?
Bırakayım mı aramayı?
Bırakayım mı beklemeyi?
Bırakayım mı seni?
Bu ne büyük acıdır.
Kendinden vazgeçmek, ölümden beterdir.Ruhumu bulamıyorum,
Ruhumu da mı aldın giderken?
Kusuruma bakma unutmuşum,
Ruhum sendin zaten.İçimdeki dünyada,
Dışımdaki dünyada,
Onca kişi varken, ben
Yokum.***
Uzun zamandır kendimi bulamıyorum. Gerçekten ama gerçekten kendini bulamamak ne demek, kendinden uzak kalmak ne demek çok iyi anlıyorum. İçimdeki dünyada ve dışımdaki dünyada insanlar dolup taşarken aralarında kendimi arıyorum. Ama bilenler vardır, çok zor...
O zaman şey diyelim mi?
Bu bölüm, kendini bulamayanlara gelsin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR ŞEYLERE DAİR ✔
PoetryBiraz aşk, biraz acı, biraz umut, biraz gözyaşı, biraz neşe, biraz hüzün, biraz sen, biraz ben, ve biraz biz... (Şiir kitabıdır. Tüm şiirler ve yazılar bana aittir.)