Magwayen

XXXXII. DISAPPOINTED

CHAPTER 42 – DISAPPOINTED

MAGWAYEN'S POV

"Who made you cry, Magwayen?" nasa kusina ako ngayon. Nagluluto ng tinola para may makain ako pang dinner. Rinamihan ko na dahil alam kong dadaan na naman si Eion dito sa unit ko.

"Ha? Naku wala ito! Naiyak lang ako sa paghihiwa ng sibuyas kanina!" depensa ko habang nakatalikod sakanya at hinahalo ang tinolang malapit ng maluto.

Hindi naman ata pwedeng buong araw na lang akong mag-iiyak sa veranda, nakakagutom at nakakauhaw ang pag-iyak. Manghihina lang ako.

"Tell me, who made you cry?" pinatay ko ang kalan at naiyak na lang ako ulit.

Normal people would usually ask, 'Why did you cry?' pero iba ang atake ng mga tanong ni Eion. Ayoko namang aminin sakanya na si Azai na naman ang nagpaiyak sa akin.

Pero wala namang ibang nagpapaiyak sa akin kun 'di siya, diba?

"Ang hapdi sa mata ng sibuyas, Eion. Hindi ko magawang pumikit eh, masusugatan ako, mahihiwa ko ang daliri ko. Pagnagbulag bulagan ako masasaktan lang ako. Pero pagminulat ko naman ang mata ko, masakit pa rin. Ang hapdi hapdi! Hindi ko alam kung anong gagawin ko, hindi ko na talaga alam."

Nakatayo lang ako sa harap ng kalan, umiiyak at tinatakpan ang mga mata ko.

Eion pulled my wrist and enveloped me on his arms. I am now facing his chest while I cry. His left arm is on my back while his right arm is caressing my hair, like a child, "You just have to stop cutting the onion and everything will be alright, Magwayen."

We stayed on that position for five minutes 'till I finally calmed down.

"Are you okay? Are you sick?" kumalas ako sa yakap namin. He's wearing a face mask so his eyes are only visible at the moment.

Punong puno ng pag-aalala ang mga mata niya. Napabalik ako sa pag-iyak dahil naalala kong tinanong din iyon ni Azai kani-kanina lang.

Napadoble ang lakas ng iyak ko at buhos ng luha, basang basa na ang oversized shirt ni Eion. Pinigilan kong umiyak dahil tumunog ang tiyan ko.

"Mamaya na ako iiyak, baka lumamig ang tinola," usal ko at kumalas ulit sa yakap para maghanda ng mga plato.

"Just sit, I'll go and get the utensils," he held my wrist and wiped my tears using his thumb.

Tahimik lang kami habang kumakain, siya na rin ang nagpresintang maghugas ng pinggan. Hindi na ako umalma dahil pagod na pagod na rin ako sa pag-iyak, inaantok na rin ako.

Nandilim ang paningin ko, satingin ko nakatulog na ako sa lamesa habang iniintay siyang matapos.

Nang muli kong imulat ang aking mga mata'y nakita ko siyang nakapikit, mukhang tulog na rin at hindi na niya suot ang kanyang face mask. Nakatingin ako sa kaliwa at siya naman sa kanan kaya magkaharap ang aming mga mukha sa lamesa.

Déjà vu.

Nangyari na ito noong inuwi ko siya sa bahay, hinihintay ko rin siyang matapos maghugas noon. But the moment now feels different.

Seconds later I found myself tracing his burn marks on his cheek and his scars. Kumpara noon, the traces are almost gone now. Mukhang kaunting treatment sessions na lang ay mawawala na talaga ang mga ito.

Back then Eion looked like a demon on his lair sleeping quietly, that didn't changed and that didn't scare me at all. But that demon now is gaining cooler features.

Pagnawala ang lahat ng peklat sa mukha ni Eion, he'll look way cooler, way handsome like Caelan. Paniguradong maraming babae ang aaligid sakanya.

Will he still remember me when that time comes? Will he still stick by my side?

My fingers were slowly nearing on tracing Eion's lips, pero bigla siyang nagising at hinawakan ang kamay ko.

"May panis na—" depensa ko dahil paniguradong tatanungin na naman niya ko kung bakit nasa mukha niya ang daliri ko.

"laway ka," he cut me off and continued my line, kinuha niya ang panyo sa bulsa niya at pinunasan ang gilid ng labi ko. Ako pala ang may panis na laway! Halluh!

Tumawa siya ng bahagya at tumayo, mukhang aalis na.

"Sa—salamat, good night," wika ko.

"Good night, my que—" lumapit siya at akmang hahalikan ako. Hindi gumalaw ang aking katawan nang hawakan niya ang baba ko at itinaas ito ng bahagya. Napapikit na lang ako bigla.

Naramdaman ko ang mainit at malambot niyang labi na dumampi sa akin— sa aking noo.

Akala ko'y hahalikan niya na ako sa labi at napapikit pa ako ng mata. Nakakahiya! Mukha akong masyadong nag expect!

"I'll deal with the onion, just sleep peacefully, okay?" napatango na lang ako. Pakiramdam ko'y natuyo ang lalamunan ko dahil ang buong palad niya ay nasa kaliwang panga ko. Ang lapad ng kamay niya, ramdam ko ang init at gaspang neto.

Isinara ko ang pinto at napahawak sa aking puso.

Ang lakas ng pintig nito! Uminom na ako ng gatas, pero ganun pa rin! Hindi mapakali at ayaw kumalma.

Nakaligo na ako, nakapagbihis na rin pero hindi pa rin ako makatulog. Biglang tumunog ang cellphone na itinago ko sa may drawer na katabi ng aking kama. Iyon ang cellphone na ipinahiram sa'kin ni Eion.

"Tulog ka na ba? I'm at your door, I'll wait for 30 minutes if you're not yet asleep." Iyan ang laman ng text na nareceive ko.

Hindi ko alam pero nataranta agad ako nang mabasa ko iyong text niya. Kadalasan hindi naman ako nagsusuklay at nagpupulbos para kitain siya pero napa suklay at pressed powder ako bigla.

Kumaripas ako sa may pinto at nakita si Eion, naka pantulog. Ang cute niya, terno pa ang dark blue niyang satin na pantulog. May hawak siyang hydroflask ngayon.

"I figured you'd still be awake so I made you a hot chocolate, I mixed a little bit of chamomile tea, I'm not sure if it taste good but I hope it calms you." Inabot niya sakin iyon at pinat ang ulo ko.

Yumuko siya upang ilapit ang ulo niya sa akin, akala ko'y hahalikan na talaga niya ako kaya napapikit na naman ako.

I heard him giggle and I felt a peck of kiss on the side of my head on my hair, "Sleep tight, my queen."

Nang buksan ko ang mata ko'y nakita ko siyang paalis na at papasok na sa elevator.

His kisses were nothing like Azai's.

Eion's kisses were calm, contented and it wasn't hungry unlike Azai's. It was soothing and warm, like an embrace but in a form of something more intimate... but not so intimate.

Eion has been with me ever since day 1 of my journey here in Regal Academia. But I'm just realizing it now... he makes my heart skip beats, it's the same rhythm when I'm reminiscing the happy fragments of my past with Azai.

Is this even legal? To have two person making your heart skip beats?

Isn't this called cheating?

Am I two timing?

Am I developing something for Eion or am I just realizing it now that I've developed something for him long ago but I completely denied and mistook it?

Ugh! Hindi ko alam!

I'm not sure of anything, but I'm sure of one thing... I was disappointed when he didn't kiss me on my lips.