(S.P.U. Series #2) Lost Steps (COMPLETED)

Chapter 24

Chapter 24

Living in an apartment, studying harder than I did before, and working on a night shift. I do it all. And I can't believe that I managed to survive doing these for a month already. By the day, I finally learned to adjust in my new life. Ginusto ko naman kasi ng exciting na buhay, e. Ginusto ko naman lahat 'to. Kaya dapat kayanin ko.

"BJ gusto mo?" Cia asked, I nodded. She handed me over the small bottle of buko juice that she bought outside the campus.

"Seriously, Cia. Para na talaga kitang nanay nito," I said, looking at the tupperwares in front of me. I don't know what came up to her mind that she ended up giving these to me. Ang naaalala ko lang ay nagpapa-rinig ako na gusto ko ng masarap na ulam kasi puro delata na lang 'yung kinakain ko sa bahay. Low-budget na kasi ako ngayon. But I never really expect na bibigyan niya ako ng napaka-raming tupperwares na may iba't ibang klase ng ulam.

"Don't think about it that way. Tanggapin mo na 'yan, sayang 'yung ingredients kung itatapon lang," sagot niya bago inumin 'yung buko juice niya.

I sighed. "Fine. Besides, makaka-bili naman na ako nung mga gamit na nawala sa bahay. Sapat na 'to sa 'kin until weekend." I consider buying new appliances as an urgent need. Hindi naman kasi pwedeng lagi akong mamimili ng naka-supot na kanin sa isang karinderia. Ang mahal pa naman. Mamumulubi kaagad ako 'pag ganoon.

"My obedient boy," she teased. Sinamaan ko lang siya ng tingin dahil para akong aso sa sinabi niya.

"Ikaw ba nagluto nito?" tanong ko.

Mabilis siyang umiling. "Ako lang 'yung nag-hiwa tapos si Manang 'yung nag-luto niyan kaya masarap 'yan."

Natawa na lang ako. Safe naman palang kainin. Bonus pa na masarap kasi hindi siya 'yung nag-luto. "Salamat, ah..." nahihiya kong sagot.

"You're welcome." Ngumiti siya.

"Nakaka-hiya naman 'to sa Daddy mo." Napa-kamot ako sa batok dahil sa matinding hiya. Bwisit kasi talaga 'yung mga magnanakaw na 'yun, e. Kinailangan ko pa tuloy na ipunin 'yung mga tip na nakukuha ko sa paggi-gig namin nila Bryant para maka-bili na ulit ako nung appliances.

"Wala namang problema sa kanya 'yun, e. He likes you, remember? He's also worried about you, to be honest," she responded.

"Cia..." I called and looked straight into her eyes. "Just because he likes me doesn't mean that I can abuse you," I continued, hoping that she would understand why I'm feeling like this.

She shrugged. "I don't feel abused by any chance."

Tsk. Ang kulit naman talaga.

I took a deep breath. "Basta one time lang 'to, ha. Nakaka-hiya kasi talaga, Cia," sabi ko.

"Fine. Samahan na kita sa kotse mo, ilagay mo muna 'yan dun," she said before standing up. Mabilis ko lang na iniligpit lahat ng gamit ko bago binitbit 'yung sandamakmak na tupperware paalis ng garden.

---

Pagka-baba ko sa sasakyan, mabilis kong kinuha 'yung mga plates na kailangan kong ipasa. Tumutulo 'yung pawis sa mukha ko habang mabilis na inaayos 'yung mga gamit. Late na talaga ako. Alam ko naman 'yung consequences kapag late na nakapag-submit. Ang tanga ko lang talaga. Of all things, why did I forget setting up my alarm? Napa-sarap tuloy 'yung tulog ko. But maybe, I can't be too harsh on myself. Alam ko sa sarili ko na pagod at puyat ako kaya eto ako ngayon... naglalakad ng mabilis papunta sa building namin.

Tumigil ako saglit sa paglalakad. Huminga ako ng malalim bago nagpatuloy ulit. I already made peace with the fact that I'd have an unpleasant grade from submitting my projects this late. Pero bakit naman kailangan pang sumabay nung ulan? Perhaps, I'd have to accept that today is my unlucky day.