Till the Last Leaf

24

Dahil sa masyado akong preoccupied sa lahat ng nangyare, hindi ko na namalayang nasa backstage na kami. Sobrang bilis ng pangyayari, kung dating salungat pa ang trato namin sa isa't isa ngayon, iba na.

Hindi din matapos tapos ang mga naririnig kong papuri sa banda nila, at may ibang pinuna ang eksena ko. Hindi ko mapigilang mayuko dahil sa hiya. Pero hindi binitawan ni Dustine ang kamay ko.

"congrats mga bro. I know it's a sureball to us," sabay tingin sakin ng nakakaloko. Nagtawanan ang mga kabanda nila dahil sa biro ni Dustine.

I pouted.

Nakarinig ako ng malakas na palakpak galing kung saan kaya napalingon ako doon, ganon din sila Dustine. Halos maagaw nun lahat ng atensyon sa loob ng backstage.

Nanlaki ang mata ko dahil sa nakita ko. He looked at me with his stygian eyes. My knees started to shudder. Then he stared to our interlocking hands. Wala sa sariling kinalas ko ito at pinagsiklop ko ang sarili kong mga kamay.

"What's wrong?" bulong sakin ni Dustine na nagpaatras sakin dahil sa maliit na distansyang meron kami.

Naguumpisa ng humakbang si Daddy with his poker face. All the fears that are sleeping has been awaken. Humakbang ako papalapit kay daddy para salubungin.

"Daddy," bungad ko nang tuluayn akong nakalapit.

I tried to reach his cheek for a kiss, pero agad niyang tinaas ang ulo niya at linampasan ako ng tingin. I traced his line of vision, it was directed to Dustine.

Pinuno ko ng hangin ang pisnge ko. He walked away towards Dustine. Hindi ko makita ang mukha ni daddy dahil nakatalikod siya. Pero sa mukha ni Dustine, halata ang takot at gulat.

Nag-ugat ako sa kinatatatyuan ko ng napansin kong nagsasalita si dad, sumasagot naman si Dustine pero hindi ko marinig, hindi naman ako masyadong malayo, pero mahina ang boses nila. Ilang beses na nagtakaw tingin si Dustine sakin tsaka siya sunod-sunod na tumango.

I can sense the tension between them, dahil nakapamaywang si daddy at kumakalas lang ito kamay nagsasalita siya dahil sinasabayan niya ng hand gesture.

Napatuwid ako mula sa pagkakatayo nang lumingon sakin si Daddy at si Dustine. Sumenyas sakin si daddy at nalumapit. Agad ko itong sinunod. Kahit nanginginig ang tuod sinikap kong maging mabilis sa pagkilos.

"Raine," now he called me by my name. Though his voice is calm, it feels like a thunder.

"d-dad?" pagaalinlangang sagot ko.

Hindi na ako lumingon kay Dustine dahil baka lalong lumaki ang tension sa pagitan nila...namin.

"Very nice performance baby. I thought I'll never see you again playing, I mean singing with the band." Tugon ni daddy na agad nagpatigil sa mundo ko. Dahil akala ko sesermunana niya ako.

"T-thank you dad," iyon lang ang nasagot ko.

"Introduce me..." tsaka nilingon niya si Dustine. Nagaalangan naman akong lumingon din kay Dustine.

Nabanggit ko na kay Daddy ang tungkol sa nararamdaman ko kay Dustine. Pero hindi alam ni daddy na ang lalaking nagligtas sakin ay ang lalaking kaharap niya.

"Dad...D-dustine," inilahad ko pa ang kamay k okay Dustine nang hindi tinitignan.

Nanatiling nasakin ang mata ni dad at parang may hinihintay na kasunod.

"u-uh? Friend?" it was 5 seconds of silence until I heard some chuckles. It was Dustine and his bandmates.

What's funny?