"Tulog na si Sean." Pasaring ni Kara kay Drew ng paulit-ulit. It's been one month and four days since she gave birth. She misses their sexy time. She missed it but couldn't directly tell him.
"Hmmm?" Tanong ni Drew sa kanya. He just came out from the bathroom for a quick shower. He's expecting someone today and does not want to delay it. He needs it badly. Four months not having it is kind of torture.
"Sabi ko, tulog na si Sean!" Pasungit na sabi niya kay Drew.
"Ah...idlip ka din, gisingin na lang kita mamaya kapag tapos na si ate-"
"Hindi ako inaantok!" Kara cut him off with a glare.
"May ginawa akong maki. You don't eat sushi, kaya gumawa ako ng maki para sayo. Anong oras daw ba pupunta si Missy? Tikman mo yung maki, baka-"
"Hindi ako gutom!" Putol uli ni Kara saka tinungo ang kusina. Naiinis siya na hindi mahulaan ni Drew ang gusto niya.
Tomorrow my big boss...just wait until tomorrow. You'll get what you want. Be patient...ikain mo na lang muna yan ngayon.
Drew discreetly smiled as he watched her eat the maki with Kara's angry face and voracious appetite. Kanina pa niya napansin ang gusto nitong sabihin. He is just pretending. Darating si Melissa at ayaw niyang mabitin silang dalawa.
I don't want quickies...it's been one month, four days and twelve hours since you gave birth to Sean. I want something intense. Something that we can't do here Kara.
He already planned it all. Drew secretly booked a private cabin in Tagaytay for tomorrow's big day. Small surprises for the woman he loved the most.
"Sarap?" He seductively whispered to Kara's ear. Halos hindi nito manguya ang kinakain niyang maki sa kiliti na hatid ng bulong ni Drew.
"Enjoy eating for today, ako naman bukas. I will eat you like there's no tomorrow. Pakabusog ka, kasi bukas ako naman ang magpapakabusog."
Bulong ulit ni Drew sa kanya sabay kagat ng marahan sa tenga ni Kara. He didn't wait for her reaction because the doorbell rang. Pero ang ginawa niyang iyon ay nagdala kay Kara sa iba't-ibang imahinasyong nakapagpahina sa kanya. She even have auditory hallucinations of Drew's grunts and moans. His facial reactions when having orgasms. She even get choked of the maki she was eating. Nagmamadali tuloy niyang tinungo ang refrigerator para uminom ng tubig.
Kainis! Tenga ko pa lang yun eh! Wala pang limang segundo niyang kinagat.
Nahihiya niyang puna sa sarili habang umiinom ng tubig. Si Drew naman ay nasa pinto habang binabati si nanay Yollie. He helped her with her things.
She was his trusted nail tehnician and nail artist. He called her today not just for him but for the two women that needs pampering, Melissa and Kara."Nay Yollie!" Excited na yakap ni Kara nang iabot nito ang tatlong kilong hinog na mangga.
"Magka-"
"Naku, etong batang to. Ano bang magkano ka diyan? Pasalubong ko yan sayo. Meron kasi kaming maliit na manggahan sa probinsya. Dala yan ng kapatid ko kahapon galing Zambales."
"The sweetest mango, according to Guinness." Drew commented as he took the bayong from Kara.
"Talaga ba? As in? Sweetest mang-"
"Wala ng mas sweet pa kay Drew, iha. Siya talaga ang sweetest." Putol sa kanya ni nanay Yollie. Nagkatawanan na lang silang tatlo sabay tahimik nang marinig ang malakas na iyak ni Sean.
"Ako na, I got it. Hinahanap lang niya ang amoy ko. Diyan ka na, do your thing. I know you need that thing right now." Bago pa makatayo si Drew sa sofa ay pinigilan na siya ni Kara.
She went straightly to get Sean in his crib. Her first two weeks of having a breastfeeding was a nightmare. Iyak siya ng iyak dahil medyo masakit ito. Pero nasanay na din siya na para bang normal na lamang iyon. She found it fullfilling every time Sean is satisfied and full.
"Takaw takaw ng mahal ko, hmmm? Gutom na gutom ang baby na yan."
Nakaupo si Kara habang pinapadede si Sean. Kinakausap niya ang anak na tila ba nagkakaintindihan sila. Panay ang tango nito sa anak niyang animoy nakikipag-usap sa mga tunog na ginagawa nito habang dumedede siya sa ina.
"Parang kelan lang nasa tiyan niya si Sean. Ang bilis talaga ng oras. Ako nga parang kailan lang pinoproblema ko kung paano ko ba mapapatapos ang apat na anak ko. Pero ngayon, tapos na silang lahat. Pinatitigil na nga ako ng panganay ko." Kwento ni nanay Yollie kay Drew habang pinapakinggan si Kara.
"Kaya nga po eh, ang bilis-bilis ng oras. Naalala niyo po ba noong unang beses kaming dinala ni Missy sa salon na una nyong pinagtrabahuan?" Natatawa na sabi ni Drew.
"Noong napagkamalan kitang bakla dahil dalawang babae ang kasama mo. Tapos, hindi naman pala. Lalaki ka pala talaga. Hanggang sa yung mga batang kasamahan ko doon ay nag-aagawan kung sino ba ang maglilinis ng kuko mo." Tawang-tawa din si nanay Yollie kapag naaalala niya iyon.
"Naalala mo yung araw na apat silang naglinis ng kuko mo? Tapos hindi ka na lang maka-hindi, wala ka na lang nagawa. Doon pa lang eh...nakita ko na kung paano magselos yang si Kara. Si Melissa nga pala, matagal-tagal ko na siyang hindi nakikita. Dalawang buwan na siyang hindi bumisita sa amin."
"Ah...maya-maya andito na-"
Drew pursed his lips together, trying to contain his reactions. This was a pair of very skilled hands but still, he could feel the pain of the big, deep and burried ingrown on his big toes. His body didn't know whether to writhe or to shudder. He scrunched his toes in apprehension, looking down at the metal tool as it dig down on that painful toes.
"Masakit?" Nanay Yollie noticed it when he didn't finished his words.
He just bit his lower lip and nodded to her. That's why nanay Yollie likes Drew a lot. He's not the type of costumer who will make you lose your focus. Not the one who just keep on having a pause or screaming and pulling their legs. He'll always sit where he is, silently, while he tried to endure the pain. She will never forget that day where four female nail technician came over to him. It was not the most pampering and comfortable day for Drew. Those were new ones and had his nails murdered. Melissa and Kara were so furios that they escalated the situation to the salon's manager. But instead of having a complain, he save those staffs from being jobless. He even gave tip to thank them for their service. He also lied to the manager, claiming that they had excellent skills and will be the salon's loss if the manager will fire them.
"Siguro...kailangan ko na nga talagang tumigil gaya ng sabi ng panganay ko. Medyo nanginginig na din kasi ang kamay ko. Ikaw ba naman, ilang taon na-"
"Hindi nay, talagang matagal lang akong hindi nagpalinis. Apat na buwan ba naman, talagang masakit yan. Tsaka pinagpraktisan kasi ni Kara yan last week. Feeling marunong, kaya ayan."
Mabilis na putol at pagdadahilan ni Drew. He could not afford that nanay Yollie will feel some incompetencies in her job. The job that she loves. The job that made her send all her children in college. Sa tagal niyang kakilala ito, alam ni Drew ang bawat sakripisyo at hirap ng matanda. They will always exchange stories. Nanay Yollie was so amazed how Drew differs from rich costumers he had. She's aware that his father was in Senate, pero hindi man lang niya ito kinakitaan ng interes sa usaping pulitika. He will always tell her that he'll serve the people in other way. She saw how passionate he was with the medical school. At ngayon ngang ganap na itong doktor, she's so proud of him.