Straszne historie #1

1. Cleo i zmumifikowane ciało

Czeæ, nazywam siê Cleo i pochodzê z Kairu, które pewnie wiêkszoæ was bêdzie kojarzy³o po takich zabytkach jak Piramidy w Gizie czy Sfinks, chocia¿ nie dziwi mnie to widz¹c og³oszenia biur turystycznych, które widzia³am po tym jak przeprowadzi³am siê do Polski z nadziej¹, ¿e chocia¿ tutaj bêdzie spokojniej i znajdê sposób na to, aby zapomnieæ o tym co spotka³o mnie, gdy mieszka³am na Osiedlu Umar³ych, chocia¿ wcale nie musia³am mieszkaæ w takiej dzielnicy zwa¿ywszy na to ile zarabiali moi rodzice prowadz¹c dwie najwiêksze firmy w Egipcie. Dzielnica, w której mieszka³am nosi³a swoj¹ nazwê od tego, ¿e tak w³aciwie jest to jedna z najbiedniejszych dzielnic, gdzie mieszkania s¹ urz¹dzone w grobowcach, a place zabaw s¹ rozmieszczone pomiêdzy nagrobkami wielu zmar³ych ludzi. Po prostu tutaj ¿ycie toczy siê zupe³nie inaczej, ni¿ w jakimkolwiek innym miejscu po³o¿onym w Kairze.

Dwa lata wczeniej przed moj¹ przeprowadzk¹ od rodziny, wydarzy³o siê co, co zapamiêtam ju¿ na zawsze, pamiêtam, ¿e bawi³am siê wtedy z najm³odszym bratem na tamtejszym placu zabaw, ch³opiec by³ jednym z najgrzeczniejszych ch³opców wród mojego rodzeñstwa, które sk³ada³o siê z dwóch sióstr i dwójki braci, ale oni nie s¹ tacy sami jak Hassan. Mo¿na przyrzec, ¿e jest to dziecko, w którego grzecznoæ nikt by nie uwierzy³, dlatego nie mia³am obaw przed zostawieniem go samego na placu zabaw, gdy us³ysza³am p³acz dziecka dochodz¹cy z doæ bliska. Odk¹d pamiêtam, zawsze mia³am serce wobec dzieci i ju¿ od drugiego roku ¿ycia stara³am siê pomagaæ im, jak tylko by³am w stanie. Nigdy nie potrafi³am przejæ obojêtnie obok krzywdy dziecka nawet wtedy, gdy moje ¿ycie by³o w zagro¿eniu, jednak jednemu dziecku nie potrafi³am pomóc w odpowiedni sposób. Kiedy moja przyjació³ka powiedzia³a mi, ¿e maj¹ rodzinny problem, bo ich ojciec zbyt du¿o pije, a przez to jest agresywny wobec nich, tak te¿ by³o wtedy, gdy w wieku piêtnastu lat by³am u mojej przyjació³ki na noc. Tak samo, jak w wiêkszoæ wieczorów jej ojciec wróci³ upity, a najbardziej oberwa³o siê rocznej siostrze Leili, która po tamtym wieczorze skoñczy³a martwa. Jej pogrzeb odby³ siê na nastêpny dzieñ, a ja pamiêta³am bardzo dobrze dzieñ, w którym siê odby³ dlatego pomimo faktu, ¿e g³os, który us³ysza³am, brzmia³ bardzo podobnie do p³aczu Laili, odrzuci³am od siebie mo¿liwoæ, ¿e by³a to w³anie ona. Nigdy nie by³am bardzo wierz¹ca, wiêc mo¿liwoæ istnienia paranormalnych istot wydawa³ siê dla mnie czym wiêcej, ni¿ tylko niemo¿liwym, a przynajmniej myl t¹ utrzymywa³am do czasu, a¿ nie zobaczy³am tego. Skoro ju¿ wiecie o tym, ¿e nie potrafi³am przejæ obojêtnie obok krzywdy wyrz¹dzanej dzieciom, zostawi³am Hassana w piaskownicy i pobieg³am w stronê, z której dobiega³ krzyk ma³ego dziecka, aby w jakikolwiek mo¿liwy sposób pomóc tej ma³ej istotce, ale to, co zobaczy³am w tamtym momencie, zapamiêtam ju¿ na zawsze, a je¿eli kto kiedy mi powie, ¿e nie wierzy w istnienie paranormalnych istot, zamiejê mu siê prosto w twarz, mówi¹c, ¿e ja uwa¿a³am dok³adnie tak samo, zanim zdarzy³o siê to, o czym zaraz wam opowiem. P³acz dobiega³ spod ziemi, wiêc bez namys³u zaczê³am rêkami kopaæ w ziemi, a¿ do chwili, gdy nie dokopa³am siê do zawini¹tka banda¿y, które poruszy³o siê w chwili, gdy siê do niego dosta³am. To co, bo inaczej nie potrafiê tego nazwaæ, momentalnie przesta³o p³akaæ i usiad³ tu¿ obok mnie, przytulaj¹c siê do mojej rêki. Kiedy spojrza³am na widoczn¹ twarz, dotar³ do mnie fakt, ¿e by³o to zmumifikowane cia³o Laili. Tul¹c siê do mnie, rzuci³a w moim kierunku co, co brzmia³o trochê jak "Cleo! Pamiêtasz mnie? Czy mojej siostrze nic siê nie sta³o i czy zabierzesz mnie do domu? Tak bardzo têskni³am za tob¹ i moj¹ siostr¹, ale ju¿ nied³ugo bêdziemy razem!" Odsunê³am siê zszokowana i zostawiaj¹c cia³o w tym samym miejscu, w którym j¹ zasta³a pobieg³am po mojego brata, który le¿a³ w banda¿ach, którymi pokryte by³o cia³o Laili, a obok niego siedzia³a ona ubrana w ubrania, które mia³a na sobie w dniu mierci. Zabra³am braciszka z powrotem do domu, a dwa lata póniej przenios³am siê do Polski, gdzie zamieszka³am we Wroc³awiu. Jednak i to nie poprawi³o mojego stanu psychicznego, z którym wtedy wróci³am do domu.

Do tej chwili zastanawiam siê, co mia³a na myli, mówi¹c, ¿e ju¿ nied³ugo bêdziemy wszystkie razem, a jej g³os s³yszê za ka¿dym razem, gdy k³adê siê spaæ. Czasami w godzinach wieczornych mam wra¿enie, ¿e widzê r¹czkê dziecka, któr¹ wystawia zza ciany, ale byæ mo¿e to moja wyobrania nie potrafi zapomnieæ o tym, co spotka³o mnie, gdy mieszka³am w Dzielnicy Umar³ych. Przynajmniej tak¹ mam nadziejê, a tak¿e, ¿e moim najbli¿szym nic z³ego siê nie sta³o, ani nie stanie w najbli¿szej przysz³oci.