🏆WATTYS 2020 BİLİMKURGU KATEGORİSİ KAZANANI🏆
[TAMAMLANDI]
Zaman Yöneticisi Serisi - 1. Kitap
Gelecek, geçmişi de içinde barındıran bir yere dönüşmüştü. Dünya'da artık ülkeler, milletler, şehirler yoktu; zamanlar vardı.
Kimisi geçmişte bir köle ola...
Selamlar! Bugün yeni bir Berin bölümüyle geldim. Artık daha sık bölüm atmaya çalışacağım çünkü okul açılmadan (tabii açılacağı net değil ama) 2512'yi tamamlamak istiyorum. Umarım planladığım şekilde hızlı bölümler atabilirim.
Bu arada yeni bir kurguya daha başladım! GRİ adlı hikayeme profilimden ulaşabilirsiniz. Henüz Giriş bölümü yayında. 2512 bitince GRİ'ye daha fazla odaklanacağım ve orada da güzel olaylar olacak. Hepinizi bekliyorum.
Oylamayı ve düşüncelerinizi, eleştirilerini yorum olarak bırakmayı unutmayın<3
Keyifli okumalar^^
🕰️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BERİN "Geçmişteki acılarımız sayesinde geleceğe tutunabilirdik."
MS 978
Lider'in ardından ilerlemeye başladığımızda kendimi yine MÖ 126 yılında gibi hissediyordum. Sanki yine, gece Lider bizi tek tek alıp odasında toplamıştı ve Merkez'den gizli bir görev yapmak üzere yola koyulmuştuk. Sanki o anların üzerinden yıllar geçmiş gibi hissediyordum. Oysa sadece birkaç gün geçmişti. Yeni geldiğim zaman, eskisini hafızamda farklı bir yere fırlatmış gibiydi.
Bu durum hoşuma da gitmiyor değildi. MÖ 126 yılında geçirdiğim berbat zamanlar hafızamın ne kadar derinlerine gömülürse o kadar iyiydi. Gerçi bazı anıları unutmamak çok daha iyiydi. Geçmişteki acılarımız sayesinde geleceğe tutulabilirdik. Bize doğru yolu gösteren keyifli, güzel anlar değildi; ihanetler, acılar, zihnimize kazınan yaralardı.
"Merkez ya şu yüz tanımaları sana kapattıysa?"
Kaya'nın sözleriyle bakışlarım Barkın'ı buldu. Dün akşamdan beri hiç konuşmamıştık. Gerçi nasıl konuşabilirdik ki? İkimizin de günü sabahtan akşama kadar çalışmakla geçiyor, işten sonra kalan küçük vakitte de dinlenmek her şeyden önce geliyordu.
Ona karşı içimde filizlenen duygu güvendi. Birlikte uzanıp gökyüzünü izlediğimizde içime dolan huzurdu. Onun yanında zihnimde kıvranan tüm düşünceleri önüne serebilirdim. Tüm acılarım, korkularım, karanlık geçmişim onun yanında kendini geriye çekiyordu. Bu iyiydi.
Etrafımızda dönüp duran tüm bu gergin olayları çekilmez kılan yalnızlıktı. Belki benim yanımda Suna abla vardı ama sonuçta Barkın'ın da içini dökebileceği birine ihtiyacı vardı. Konuşabileceğiniz, içinde hapsolduğunuz duyguları özgür bırakabileceğiniz birinin olması iyiydi.
Acaba o hakkımda ne düşünüyordu?
Barkın, "Öyle kolay değildir bu." diyerek Kaya'nın sorusunu cevapladı. Aynı anda onun hakkındaki düşüncelerim de kendilerini sessizliğe bıraktı. "Sonuçta büyük bir sistem var ortada. Merkez'deki on kişilik gruptan birinin oğlunun böyle bir işe kalkışması normal bir olay değil. Bunu tahmin edemezlerdi. Bu yüzden tüm sistemden benim yüzümü silmek kolay olamaz."
