-Erkek Koleji Serisinin 2.Kitabı-
"Ağlama! Her ağladığında düşeceksin ve sen geri ayağa kalktığında, seni güçlü sanıp tekrardan düşürecekler."
--------
"Hadi çık artık evden!" dediğinde ona yavru köpüş bakışlarından attım ama pek işe yaramadığını farkedince yanaklarımı hava doldurdum. Bir süre sonra nefessiz kalınca yanaklarımı geri söndürdüm ve ayağımı yere vura vura evden çıktım.
"Niye ben ya niye! Onca kız varken artı hepsi istekliyken neden ben? Ha illahim ben olacaksam; Uraz'la olaydım." dedim ve yine ofladım.
"Sabahın köründe de kalkıp hazırlanmaya gidiyorum. Onca iki günlük tatilimizi haram ettiği yetmiyormuş gibi birde erkenden gelmemizi istiyor anasını satayım!"
"Kendi kendine konuşan güzellik," diyen sapığa doğru baktım.
"Senin ne işin var burda?" diye sordum, sapık sandığım Rüzgar'a.
"Seni tek başına bırakacağımı mı düşündün?" dediğinde ona gözlerimi devirdim.
"Rüzgar farkındaysan aramızda öyle bir şey yok! Bundan sonra da olmayacak! Ona göre davransan iyi edersin!" dedim.
Oh ne de güzel konuştum öyle!
Yerinde durunca onu umursamayıp yürümeye devam ediyordum ki kolumdan sıkıca tutulmamla ağzımdan tiz bir çığlık çıktı. Sabahın erken saatleri olduğu için sokakta kimse yoktu.
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve geri açıp Rüzgar'a baktım.
Kolumu daha fazla sıkınca, "Yeter Rüzgar. Rahat bırak beni," dedim.
Gözleri dolmaya başlayınca bakışlarımı ondan çekip gelen taksiye durması için elimi salladım. Önümde durduğunda hemen binip şoföre nereye gideceğimi söyleyip arkama yaslandım.
Saçmalamaya başlamıştı artık bu çocuk. Kendini ne sanıyordu? Tamam bir geçmişimiz olabilirdi ve ben bu geçmişi -ne yaptıysam da- unutamamış olabilirim ama her şey bir daha yaşanmamak üzere bitmişti...
Hocanın kiraladığı mekanın önüne geldiğimizde şoföre parayı uzatıp arabadan indim. Hiç vakit kaybetmeden mekana girdim.
Aslında okulda yapacaktık bu partiyi ama sonradan hoca okulda yapamayacağımızı düşünüp bir mekan kiralamışlardı.
