Geçmişin İzleri

10.

Yeniden Merhabaa!

Sabah uyandığımda yanımda İrem yoktu. İllaki işi vardır diye fazla takmadım. Dün Irem'in beni alıp yurda götürmesiyle direk uyumuştum ki çok fazla uyumuşum. Yuh Almira yani çüşş gerçekten.

İç sesime göz devirerek totoşumu yataktan kaldırdım. Banyo da işlerimi halledip üstümü giymek için odaya geçtim. Az hava almak iyi gelebilirdi.

Pantolonumu üstüme çekerken odaya İrem girdi. Bence artık konuşmanın vakti gelmişti ki geçiyordu.

"İşin yoksa benimle dışarı çıksana" diye öneri attım ortaya.

Bunu beklediğini belli eder gibi surat ifadesi değiştiğinde kabuk etmeyeceğini anladım.

"Bence işin yok. Giyin bekliyorum dışarda" diyip İrem'i arkamda bıraktım. Yurdun önündeki banklara oturdum diyemem kendimi banka attım diyebilirim anca.

İrem konuşana kadar hiç bir şey duymak,düşünmek istemiyorum.Yoruldum artık. Cidden fazlasıyla yoruldum.

Gözlerimi etrafıma çevirdiğimde Irem'in bana doğru geldiğini gördüm. Ayağa kalkıp sakince bekledim. Yanıma geldiğinde yavaş adımlarla sahile doğru yürümeye başladık.

Neler diyeceğini acayip merak ediyorum. İçime taviz veremeyeceğim bir sıkıntı kaplıyor duyacaklarımdan korkuyordum.

Önceden bu yollardan susmadan hoplayarak,zıplayarak geçen İrem'in ağzını bıçak açmıyordu. Ve bu beni daha tedirgin ediyordu.

"Şuraya oturalım." Diyip İrem'i gördüğüm banka çekiştirdim.

Ne ben konuşuyordum ne de İrem'in ağzından laf çıkıyordu.

En son dayanamayarak " Olanları anlatmayı düşünüyor musun artık İrem?" Diye vurguladım.

Zorla yutkunarak bana doğru döndü.

"Nerden başlayacağımı bilmiyorum Almira. Cidden ne söylemem gerekiyor bilmiyorum." Diyip sustu.

O sustukça ben sinirleniyordum. " Mesela nerden başla İrem biliyor musun? Amine annem nasıl melek oldu? Anlat artık bilmek en büyük hakkım." Diye bitirdim cümlemi.

"Öncelikle antacağım şeylerde sakin ol ve fevri haraket lütfen yapma."diye uyardı beni. Bu cümlesi kaşlarımı daha çok çatmama neden oldu.

Ona bekliyorum der gibi haraket yaptığımda dudaklarından çıktı o sözler.

"Her yerde seni arıyordu. Telefonlara bakmıyordun ve yurda da gelmemiştin. Meraktan ölücek gibiydi kadın. Sonra senin Onur diye bir kuzeninle görüştü.."

" Ne Onur'undan bahsediyorsun sen. Ne alaka!"diye bağırdığımda etraftaki milletin göz odağı olmamı sağladı.

" Almira sakin olmazsan bir şey anlatmayacağım."

Sustuğumu görüp anlatmaya devam etti.

"... O kuzeninle görüştü işte. Seni sordu ona. Telefonda yalvardı yakardı. Onu bana geri ber diye. Onur Almira benimle değil desede Amine anne inanmadı. Niye inanmadı onuda anlamış değilim ama her neyse. Telefonu kapattığında aceleyle yurttan çıktı. Bende endişelendim tabi Amine annenin peşine düştüm."

Durdu,soluklandı..

"Koşturarak ilerliyordu. Arkasında çok bağırdım ama beni duymadı. Yetişmeye çalıştım ama çok hızlı ilerliyordu. Sonunda bi arka sokağa girdiğinde neler oluyor diye yavaşlamıştım. Her yeri dövmeyle kaplı bi erkekle tartışıyordu. Amine anne ağlayarak onu itekliyordu. Adam ona bağırmaya başladı. Kaşlarımı çatarak araya tam giricektim ki adam bi anda Amine annenin boğazına dadandı.