Chapter(70)အပ္မွာအပ္ခ်ည္ထိုးမယ္(1)
ဝူရုန္က ေပ်ာ္ရႊင္စြာနွင့္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္လိုက္ၿပီးလင္းမိုဟန္၏အေျဖကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
"က်ြန္ေတာ့္ကို သူတို႔အဖြဲ႕ထဲဝင္လို႔ရေအာင္ ကူညီေပးနိုင္မလား?"လင္းမိုဟန္က ေမးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ဘာမွ မေျပာပါဘူး။
"က်ြန္ေတာ္က သင့္အတြက္ လုပ္ေပးနိုင္တာရွိလား?"လင္းမိုဟန္က အရိပ္အႁမြက္ေျပာလိုက္တယ္။
"သင္ တကယ္ဘဲ အိမ္ေရွ႕မင္းသားအစစ္ဆိုရင္ ဒီနားလာခဲ့"ဝူရုန္က ေျပာလိုက္တယ္။
လင္းမိုဟန္က တံု႔ဆိုင္းေနေပမဲ့ သြားလိုက္တယ္။ဝူရုန္က လင္းမိုဟန္၏နားထဲကို တီးတိုးေျပာလိုက္တယ္။
"ေသခ်ာရဲ႕လား?"လင္းမိဟန္သည္ အံ့ၾသသြားၿပီး ေသခ်ာေအာင္ေမးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကဘာမွ ျပန္မေျဖပါဘူး။
"သင့္အမည္ကိုသိခြင့္ရွိမလား?"လင္းမိုဟန္က ေမးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္က အားနည္းစြာ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ္က ဝူရုန္။သင္ ဒီမွာနွစ္ရက္ေလာက္ ေနလိုက္ပါ။ဒီနွစ္ရက္အတြင္းမွာ သူတို႔အဖြဲ႕မွာဝင္နိုင္ေအာင္ အခြင့္ေရးရွာေပးမယ္"
"အရာရာတိုင္းအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"လင္းမိုဟန္ကေျပာၿပီးတာနွင့္ ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားလိုက္တယ္။
ရုတ္တရက္ အသံက်ယ္ႀကီးကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ေဟးရွင္း၏စိုးရိမ္ေနတဲ့ ေအာ္သံလည္း ထြက္ေပၚလာတယ္။
"သခင္ငယ္ေလး အေဆာက္အအံုကၿပိဳက်သြားၿပီ ထြက္လာေတာ့"
ဒီကေလးက ကတယ္ကိုသန္မာတာဘဲ။
ဝူရုန္က ဒီကေလးသည္ တစ္လအတြင္း အိမ္ေတာ္ထဲရွိအေဆာက္အအံုေတြ အားလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္နိုင္မလားဆိုတာ သံသယရွိတယ္။
"သခင္ငယ္ေလးက တကယ္ကိုသန္မာတာဘဲ"ရွိရီကၿပံဳးၿပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။
ညစာစားခ်ိန္ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ဥကေလးသည္ ေဆာ့ရတာေမာသြားတာေၾကာင့္ ေဟးရွင္း၏ပခံုးေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။
