Warm Winter

Hoofdstuk 4

5 jaar later

Met haar boek op schoot was Ying in slaap gevallen in haar kamer. De deur werd open gegooid ''Wat doe jij hier nog!?'' werd er geroepen door de kamer, en Ying schrok wakker en stond slaperig op, en wankelde op haar benen ''Sorry?'' al wrijvend in haar ogen werd het beeld voor haar duidelijker, en zag haar bazin boos en ongeduldig naar haar kijken ''Tijd om je om te kleden, de avond begint zo schiet op, klanten betekend geld'' Ying knikte en haar bazin verliet haar kamer, en Ying plofte terug op haar bed, pakte het boek dat inmiddels naast haar lag weer vast, astrologie, aan het boek kon je zien dat Ying het al meerdere keren door had gelezen, dit boek had zij gekregen van haar beste vriendin Xue, die zij al 5 jaar lang niet meer heeft gezien, en waarvan zij ook niet weet of het goed gaat met haar, een diepe zucht ontsnapte aan Ying haar lippen, en ze stond langzaam op om zich om te kleden van haar nacht kleding tot haar witte met blauw versierde jurk, het was een kenmerk voor Ying. Door haar witte haren en haar witte jurk kon haar bazin goed geld met haar verdienen. 

Ying keek naar zichzelf in de spiegel, een paar donkere lege ogen staarde terug, was dit werkelijk wie zij was? Een jonge vrouw waarvan niets terecht is gekomen? Die geen man heeft, en geen kinderen? Maar een vrouw die bezit was van het bordeel? 5 jaar geleden toen Xue en zij bruut uit elkaar gehaald werden omdat Xue werd geadopteerd door een rijke familie, werd Ying gekocht door het Bordeel van de stad, op een dag toen Ying naar de boekenwinkel ging zoals gewoonlijk, viel de cape van haar haren af en viel op Ying haar schouders, een man die de bazin beschermde met zijn leven had Ying zien staan toen dit gebeurde, en had dit gelijk gemeld bij de eigenaresse van het boordeel, ook genoemd voor Ying de bazin.  De bazin was meteen op jacht gegaan naar het wit harige meisje dat geen familie had en kocht haar voor het vermaak van mannen, om de mannen zoveel geld te laten bieden voor Ying dat zij er in kon zwemmen. Nog steeds keek Ying haarzelf in de ogen, dit is wat er van haar was geworden, een bezit een trofee en meer niet. 

Er werd hard op de deur geklopt en het was tijd voor Ying om te gaan en haar gezicht te laten zien aan de menigte die zo lang hadden gewacht. De hele avond zat Ying verstopt, om zo er voor te zorgen dat zij niet de hele avond aandacht weg trok van haar mede huis genoten, in die momenten bleef Ying zich storten in haar boeken, in haar roman boeken avontuur boeken of puur om kennis bij te schaven.  Na het kloppen legde Ying haar boek weer terug en bekeek zichzelf nog éénmalig in de spiegel, de zilveren sieraden die hingen in haar oren, hingen om haar nek en vast zaten in haar haren glommen als diamanten, ze stond op en liep naar de deur en deed hem vervolgens open en volgde de een van de bewaking mannen.  2 huisgenoten stonden klaar wachtend, langzaam opende zei de gordijnen toen Ying klaar stond om getoond te worden, en stapte langzaam naar voren,  de schok van de mensen galmde de ruimte door, fluisterende mensen en wijzende mensen zaten met open mond naar Ying te wijzen, de mannen trilden van adrenaline,  zo wit als sneeuw, een zwaan zo mooi stond voor hen, klaar voor hen om gekocht te worden door hen voor één nacht.  kwade blikken van hun partners en haar huis genoten rusten op haar schouders en Ying slaakte een diepe zucht.  in de verte hoorde Ying een luid gegil van een vrouw en keek verschrikt op, Ying had alle reacties gehoord inmiddels, maar nog nooit iemand horen gillen.  De plek waar het geluid vandaan kwam, sprong de menigte op en begonnen om zich heen te zwaaien, geluiden van zwaarden die op elkaar kletsen galmde nog harder dan de verbazing over Ying in de ruimte.  Ying stapte langzaam achter uit, en hoorde mannen vechten, vrouwen gillen in paniek, het geluid van zwaarden dat door vlees werd gestoken, en de pijn die daarvan afkwam boorde Ying in haar oren.  Het duurde een tijdje voor dat de horror binnen drong,  vechten, ze waren aan het vechten! Waarom waren ze aan het vechten?  Mannen gekleed in het logo en kleding van het paleis baande zich al vechtend een weg door de menigte naar voren,  ''Wat is dit? Stop daarmee!'' riep haar bazin machteloos in het rond, Ying kon niet weg kijken en bleef kijken hoe de mannen boven van het balkon naar beneden vielen en hingen, er bulderde een stem door de ruimte die er voor zorgde dat alle mannen die bij het leger van het paleis hoorde stopte met vechten en hun zwaarden terug trokken, de man die dit voor elkaar kreeg kwam langzaam naar voren waardoor het licht van de lantaarns zijn gezicht ophelderde, het was een jonge man tussen de 20 a 30 en zijn gezicht was ruig, en tegelijk knap,  de man riep opnieuw de naam en eiste dat deze persoon zich naar voren liet komen voordat er meer doden zouden vallen. Op de man zijn stem na die bulderde door de ruimte kon je een spelt horen vallen, en nadat hij zij dat er doden zouden vallen, sloeg Ying met een diepe inhaal haar hand voor haar mond, hard genoeg voor de jonge man om dit te horen, en zijn ogen ruste meteen op Ying,  de bazin volgde de jonge man en zag hoe hij keek naar Ying ''Breng haar in veiligheid, NU!'' brulde bazin, waarop de bewaking haar opvolgde en Ying bruut aan haar arm pakte, en mee sleurde over het podium terug naar haar kamer,  het getrek van de bewaking aan haar arm was plotseling dat Ying bijna viel, en de pijn in haar gezicht niet kon verbergen, ze keek de jonge man nog kort in de ogen en liet zich vervolgens mee sleuren om zo nog meer pijn te voorkomen.