"""""""""""""""""
မေက်နပ္ခ်က္ေတြကိုေဖာက္ထုတ္ပစ္တဲ့ေနရာက အစ္ကို႔ရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေတြျဖစ္သြားတယ္
အိမ္တံခါးကိုတြန္းတြန္းတိုက္တိုက္နဲ႔ဖြင့္ဝင္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ပထမဆံုးလုပ္ၾကတာကနမ္းတာပဲ
အၾကားအလပ္မ႐ွိဖက္တြယ္ၿပီးကိုနမ္းမိၾကတာ..
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕လက္ေတြက အစ္ကို႔ရဲ႕ေခါင္းအေနာက္မွာခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္....
ဒါကအစစ္အမွန္ပဲ...
အစ္ကိုကြၽန္ေတာ့နားေရာက္လာတာ...
အရမ္းခ်ိဳတဲ့အစ္ကို႔ႏူတ္ခမ္းေတြကသက္ေသပဲ..
အသက္႐ွဴရပ္မတတ္နမ္းမိၾကၿပီးမွ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရပ္တန္႔လိုက္ၾကတယ္
နဖူးခ်င္းေတ့တိုက္ထားၿပီးအေမာေျဖေနရင္း ဘယ္လိုက်လာမွန္းမသိတဲ့ကြၽန္ေတာ့ပါးျပင္ကမ်က္ရည္ေတြကိုအစ္ကိုကအသာအယာသုတ္ေပးေလရဲ႕...
အစ္ကိုမ႐ွိထဲက ကြၽန္ေတာ္တစ္ရက္မွအဆင္ေျပမေနခဲ့ဘူး
အစ္ကိုကကြၽန္ေတာ့ဘဝအတြက္မ႐ွိမျဖစ္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ..
အစ္ကိုသာ႐ွိရင္အရာရာျပည့္စံုသြားမယ္လို႔ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ေနမိၿပီ
အစ္ကိုေရာ...
ကြၽန္ေတာ့လိုပဲလား...
အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့ကိုလိုအပ္ရဲ႕လား...
"လြမ္းလိုက္ရတာ.....''
အစ္ကို႔အသံကကြၽန္ေတာ္ၾကားသာရံုတိုးတိုးေလး...
ဒါေပမယ့္
အဲ့ဒီစကားေလးထဲမွာပဲ
အစ္ကို႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကိုကြၽန္ေတာ္ျမင္ရတယ္..
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ေက်ာျပင္ထက္ကအစ္ကို႔ရဲ႕လက္ေတြတုန္ယင္ေနတာကိုလည္းခံစားမိတယ္..
အစ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေနသလား
ဝမ္းနည္းေနသလား
"ေတာင္းပန္ပါတယ္... ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေပ်ာက္သြားရလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္...''
ထပ္ၿပီးဆိုလာတဲ့စကားေတြေနာက္မွာေတာ့ အစ္ကို႔ကိုတိုးၿပီးဖက္ထားမိေတာ့တာပဲ
အရင္တစ္ခါလိုေပ်ာက္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
အစ္ကို႔ကိုကြၽန္ေတာ္မလြတ္တမ္းဖက္ထားရမယ္
ဒါမွ ထပ္ၿပီးမေပ်ာက္သြားႏိုင္ေတာ့မွာ
အစ္ကို႔အနားမွာပဲအျမဲေနႏိုင္ေတာ့မွာေလ...
"""""""""""""""""
ေျခာက္လနီးပါးပစ္ထားခဲ့တဲ့အိမ္ကဖုန္နံ႔နည္းနည္းထြက္ေနၿပီ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ပထမဆံုးသန္႔႐ွင္းၾကတာကကြၽန္ေတာ္တို႔အိပ္ခန္းကို..
