Vote atmayı unutmayııın❤️
Medya: Yeşim Ilgaz🖤Cem Alacalı
Galiba delirmek üzereyim. Emin değilim ama kafayı yediğim kesin. Annesinin dediklerinden sonra Bulut'un yüzü dahada güler olmuştu. Bu durumdan zevk aldığı apaçık ortadaydı. Bulutun annesinin dediklerini kimse umursamamıştı. Hatta sadece benim ve Bulut'un duyduğunu düşünmeye başlanıştım. Çok kısa süre sonra yemek masasına geçmiştik. Yemekler yenirken babamlar eski anıları konuşurken bende Bulut'la boş boş bakışıyordum.
İlk başta Bulut'un annesinin dediklerinden ve çiçek+çikolata ikilisinden yola çıkarak beni istemeye geldiklerini falan düşünmüştüm. Cidden düşünmüştüm annemde babamda manyağın tekiler ve konu ne olursa olsun onlardan her şeyi beklerdim. Çok sıkıldığımı anlamış olacaklar ki bakışları yavaş yavaş bana dönmeye başladı hayır yani altı üstü bacağımı masanın altından hızlı hızlı sallayıp arada bir ofluyorum. Ne olmuş yani?!
Masadaki bakışlar yavaş yavaş benimle Bulut arasında mekik dokurken bir anda babamın telefonunun çalmasıyla babam ağar topar dışarıya çıktı. Apar topar demek az gelirdi hatta biraz koşarak çıkmıştı ve onu ilk defa böyle görüyordum. Buna fazla takmamam gerektiğini düşünüp masadaki asıl konulara odaklanmaya başladım...
Annemle Bulut'un annesi bu aralar babamın ne kadar meşgul olduğunu eve dahi çok geç saatlerde geldiğini konuşurken aklımı kurcalayan tek şey babamın masadan ani kalkışıydı.
İşle alakalı olduğunu düşünmüyordum. Ne kadar işine önem veren ve meşgul birisi olsada bizim yanınızdan bu şekilde ayrılmayacağına adım kadar emindim ama aynı zamanda da konunun başka bir şey olamayacağı da apaçık belliydi. Babamın sakin bir şekilde masaya dönmesiyle o kadar da büyük bir şey olmadığını anlamam bir oldu.
"Kusura bakmayın, açmam gerekiyordu." diyerek toparlamaya çalışsa da kafamdaki soru işaretlerini silememişti bu ufak açıklaması.
Babamın masaya geri oturmasıyla masadaki sohbet akıcılık kazanmış olsa da bu sıkılmama engel değildi. Bunu belli etmekten de kaçınmıyordum. Beni duymamazlıktan gelmeye yemin etmişçesine kimsenin kafası benim olduğum tarafa dönmüyor, beni ve sıkılmışlığımı umursamıyorlardı... galiba.
"İzninizle, çok yorgunum odama çıkıp biraz dinleneceğim." Dememle en sonunda kafaları benim olduğum tarafa çevrilmişti. Babamın hafif kafa hareketiyle yerimden kalkıp odama hızlı adımlarla yürümeye hatta koşmaya başladım. Odama vardığımda nefes nefese kalmıştım. Görende arkamdan markut kovalıyor sanırdı. Üstümü değiştirip odamdaki küçük banyomda makyajımı temizledikten sonra direk yatağıma kıvrıldım. Tam uykuya bırakmışken kendimi kapımın hızla çalınmasıyla yerimden fırladım...
BölümyazamıyorumBölümyazamıyorum...
Ayy cidden de bu aralar iyi değilim. Nedenini de bilmiyorum ve bu yüzden çözüm yolunu da bulamıyorum. Her neyse sonunda bölüm yazabildim daha doğrusu yazmadım yazılmış bölümü düzenleyip atabildim...
Çoğu kişi Balım'ın (Madelaine Petsch) beğenmemişler. Karakteri değiştirsem mi kalsa mı bilemedim. Kararsızım. Fikirlerinizi belirtirseniz ona göre değiştirebilirim.
Heeer neyse inanılmaz ciddi konuştum gibi geldi. Ciddi konuşmakta hiç bana göre değil. İnanamıyorum kendime yani şu an.
Hepinizi çok ama çok seviyorum. Yorum yapmayı ve Vote atmayı unutmayın...✨💖
Artık her pazar yeni bölüm gelecek. Tabii yazabilirsem...🙄
