May biglang humawak sa braso ko.
"Best? What happened?"
"Yeleben!"
Nang makita ko ang best friend ko, bigla ko syang yinakap at umiyak sa mga bisig nito.
Hush now baby., you know im here right? He whispered to me.
Tumango lamang ako dito. I dont know pero everytime na may nang yayari sa aking masama, laging nandyan ang bestfriend ko, siguro ganun lang talaga ang tunay na kaibigan. Nararamdaman nila kung kailan sila kailangan.
I miss my yeleben, minsan na lang kasi kami nagkakasama, super busy narin kasi sya. He's the president of SGO. And the running valedictorian.
Nang mahimasmasan ako, tumingala ako sa kanya.
"Thank you my yeleben" i smiled to him. He shake his head then smile back to me.
"Let's go? I have something to show you".
At hinila na nya ako papunta sa parking para kunin ang kotse nya.
Habang nasa biyahe, hindi ko maiwasang isipin ang nangyari kanina. I don't know kung may kinalaman ba dun ang pang aaway ko sa walang modong lalaki kanina o sadyang may nagawa lang akong mali nang hindi ko namamalayan.
"Hey! Stop thinking. " agaw pansin sa akin ng bestfriend ko.
Okay. I said.
"Hmmm we're near." I just look at him to continue his words and he did.
If something happened, i want you to know that i just want you to be happy okay? At first i know you wont take it easily. But this is for your own good. I love you baby!"
Sa dami nang sinabi nya parang hindi nag register sa akin ang lahat nang yun dahil bigla akong kinabahan nag sobra. Hindi ko sya maintindihan, iiwan nya ba ako? Aalis na din ba sya tulad ng ginawa ng papa ko? Dahil sa mga naisip ko, bigla na lang akong naiyak At tiningnan sya sa mata.
" dadalhin mo ba ako sa lugar na magpapaalala sa akin na iiwanan mo na ako? Then i guess you need to stop this car.! I don't wanna go there anymore!". Matigas kong sabi dito.
" oh no! No! No! " panic nitong sabi nang makitang seryoso ako at umiiyak. Siguro na alala nya ang mga bagay tulad ng nangyari sa nakaraan.
"You dont understand do you? Stop thinking nonsense skye okay? It's not what you think okay? I'm not leaving you. Thats what i promise right? And baka ikaw pa nga ang mang iwan sa akin."
"What do you mean? ".
"Nothing" then he continue to drive.
After a moment, i look at him.
Whats is this??
He just say sorry for me, then drove off. Leaving me in one of my nightmare.
He just send me to our old home. The home that wrecked our family into tiny pieces.
Something in my heart got numb when memories flooded. My tears streaming down without knowing it, when i saw someone look at me with the same almond eyes of me.
Yes! It's him. The first man i love but broke my heart afterwards. My hero but my villain .
"What are you doing here? "
What did you do? Why im here? "
"Skye, please listen to me. I.want to tell you everything. I know you're mad at me even dispise me but please hear me out first okay. "
I love you baby skye. But something happened that i dont want you and your mom to envolve this.
I got leukemia, 2nd stage. The doctor said that kapag hindi ito naagapan. It can cause me to death. Natakot ako, para sa sarili ko pero mas natakot ako para sa inyo nang mama mo. Ayokong mahirapan kayo dahil sa akin, di bale nang mahirapan ako sa sakit ko wag lang kayo. Kasi anak mahal na mahal ko kayo. Kaya ang ginawa ko. Umalis ako ng bahay at hindi na nag pakita pa sa inyo."
Umiiyak nitong sabi sabay luhod.
"Mahal na mahal ko kayo anak. Sana paniwalaan mo ako. "
Umiiyak nitong sabi sa akin.
"Pa pa" tumakbo ako papunta dito at yinakap ito ng mahigpit. "Mahal ka po ng namin ni mama sana po hindi nyo sa amin inilihim ang ganyang bagay. Pamilya po tayo diba? Sama sama tayo sa hirap man ko ginhawa.
Papa nahihiya po ako sa sarili ko. Patawad po't nagtanim ako sa inyo ng sama ng loob."
"Anak. Ako ang patawarin mo. Napakalaki ng pag kukulang ko sa inyo. Mahal kita baby ko." Madamdamin nitong hayag sa akin.
"Papa kailangan nating puntahan si mama. Matutuwa po sya. "
Tumango lamang ito at masaya akong yinakap muli.
Salamat yeleben. Bulong ko sa hangin.
