~Σκόρπιες ιστορίες και σκέψεις..~

Βροχή και σκέψεις

(Ακούστε και αυτό το κομμάτι αν θέλετε εγώ αυτό άκουγα όταν έγραφα είναι πολύ ωραίο)

Πόσες ώρες της ζωής μου έχω περάσει πάνω στο περβάζι του παραθύρου, κοιτάζοντας την βροχή, τα αστέρια με την συνοδεία μουσικής και πολλές φορές αναμειγνύοντας τις σταγόνες της βροχής με δικά μου δάκρυα.. Σκέψεις πολλές σκέψεις να γυρνάνε μέσα στο κεφάλι μου, αναμνήσεις εικόνες και όλα αυτά μοιάζουν τόσο μακρινά, και μερικές φορές έχω την αίσθηση σαν να μην έχουν συμβεί, σαν να είναι αποκύημα της φαντασίας μου ή σαν να συνέβησαν σε μια άλλη πραγματικότητα σαν να ήταν μέρος ενός ονείρου.. Ένα πανέμορφο όνειρο που πονάει πολύ να σκέφτομαι ότι ήταν μόνο αυτό.. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αποθηκεύει τα πάντα.. Εικόνες, φωνές, αρώματα τόσο που να νομίζεις ότι άκουσες αυτή την γνώριμη φωνή ή ότι μύρισες αυτό το άρωμα που σε ζαλίζει.. Κι όμως είναι μόνο αναμνήσεις.. Ακόμα και το άγγιγμα έχει την ικανότητα να αποθηκεύει και να μπορείς να φέρεις ακόμα στην μνήμη σου την αίσθηση αυτού του αγγίγματος, σαν να τυλίγονται γύρω σου και να σε αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά αυτά τα γνώριμα χέρια.. Κι όμως όχι δεν είναι εδώ.. Είναι μόνο αναμνήσεις.. Αναμνήσεις που θέλεις όσο τίποτα να γίνουν ξανά μέρος της πραγματικότητάς σου.. Νιώθεις μισός.. Αυτό να εννοούν άραγε όταν λένε ότι για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει το άλλο του μισό εκεί έξω;; Αν είναι αυτό τότε νομίζω πως εγώ το έχω βρει.. Το θέμα είναι όμως αν θα καταφέρουμε να συναντήσουμε το άλλο μας μισό κι αν τα καταφέρουμε θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε κοντά μας, θα υπάρξει ανταπόκριση σε αυτά που θα νιώσουμε, θα είμαστε κι εμείς το άλλο μισό για αυτό το άτομο ή μήπως θα είναι κάποιος άλλος;; Θα καταφέρουμε να ολοκληρωθούμε ή θα συνεχίσουμε να νιώθουμε μισοί;; Πολλές σκέψεις και η βροχή σταμάτησε.. Κρίμα μου αρέσει πολύ η συντροφιά της.. Θα ξανά βρέξει όμως.. Κι ελπίζω τόσο πολύ να μπορέσω να την αντικρύσω κάποια στιγμή χωρίς δάκρυα μέσα σε μια γνώριμη αγκαλιά.. Κι αυτό εύχομαι σε όλους.. Να μπορέσουν να ολοκληρωθούν..