Ours

Chapter 29

I'm all alone now! Andaya daya nyo naman. Bakit iniwan nyo agad ako. Bakit? Sabi nyo pupunta Pa tayo sa mga gusto nyong lugar. Ni hindi ko pa nasusuklian yung pagod nyo para sakin. Sabi niyo sasamahan niyo ako dito? Pero bakit ganito?

"Insan. Condolence." Saad ni Eman at tumabi sakin

Unang araw ni Mama At Dada na nakaburol ngayon. Lahat ng kamag anak ko andito at Sila narin nag-asikaso sa lahat para kay Mama at dada.

"Ang daya daya naman gusto ko pa sila makasama pero bakit ganito nangyare?" Saad ko

"Tatagan mo loob mo insan." Saad niya

Ansakit! Ansakit Sakit!

"Condolence Meandel."

Iniangat ko ulo ko. Si Thea pala kasama si Jasmin, Erika at Aj. Asan si Kimberly?

"Take this. Unting tulong." Saad ni Thea at iniabot sakin yung brown na sobre

Kinuha ko eto "Salamat" saad ko at pilit na ngumiti

"Eman paki asikaso nalang sila." Saad ko

"Ah tara, sunod kayo sakin." Saad ni Eman

Sumunod naman sila kaya Eman. Nilapitan ko sina Mama at Dada. Hindi ko maiwasang hindi mapaiyak.

"Condolence" saad isang familiar na boses

Nilingon ko siya

"Thank You." saad ko at pinunasan yung luha ko

"Okay lang umiyak. Wag mong pigilan mas mabigat sa loob pag ginawa mo yun." Saad niya

"No! I'm Fine." Sagot ko

"Stop Pretending. I know you're not. Pag kailangan mo ng kausap andito lang ako, pagkailangan mo ng maiiyakan andito lang ako." She said sincerely

Napabuntong hinga nalang ako. Bakit pagdating sakanya hindi ko matago Emosyon ko? Ganun ba kaobvious?

"I'm fine." Saad ko

"Hindi ako naniniwala. Walang taong okay lang pagkatapos mawalan ng mahal sa buhay. Kaya wag mong sabihin na okay lang kahit hindi naman." Saad niya

Magsasalita na sana ako pero bigla siyang tumalikod at naglakad paalis.

"Ki-----" haysssss tignan mo to nigla nalang umaalis. Ibinaling ko nalang ulit kay Mama At Dada Atensyon ko

Mom? Dad? Bakit ang unfair unfair nyo? Kayo lang meron ako tapos iniwan nyo pa ako. Andaya nyo! Paano na ako ngayon?

"Ahh Meandel."

Nilingon ko kung sino yun

"Oh tita kayo pala. May kailangan po kayo?" Tanong ko

Napansin ko naman na may kasama siyang Lalake

"Attorney Oliever, Si Meandel. Meandel si Attorney Oliever." Pakilala ni tita

Naglahad siya ng kamay at inabot ko naman eto

"Nice to meet you Attorney. Anong meron?" tanong ko

"About sa iniwan ng magulang mo. Kailangan mo pumirma at marinig sasabihin ni attorney sayo." Paliwanag ni Tita

"Ah ganun po ba? Tara po sa itaas. Tita kayo po muna bahala kay Mama at Dada." Habilin ko

"Oh sege. Ako na bahala dito." Sagot naman niya

Umakyat na kami ni Attorney sa taas.

"Pasensya na medyo makalat kwarto ko. Upo ka muna." Saad ko

"Hindi na ako magtatagal. Makinig ka sasabihin ko." Saad niya

Tumango lang ako. Kinuha niya yung bag niya at may nilabas na mga papel.

"Last will to ng mga magulang mo. Bago Pa sila mawala nakakausap ko na sila. Kaya pakinggan mo lahat ng sasabihin ko." Saad niya

"Okay. Talk."

"Your Mom and Dad Transferred their money to your bank account. Bilin sakin ng mga magulang sabihin ko sayo sakaling wala na sila." Iniabot niya sakin yung bank book at Atm "at eto Pa......" May kinuha siya sa bag niya at iniabot sakin

Ano naman to?

"Take a look."

Gaya ng sinabi niya tinignan ko ito. May nakasulat doon sa envelope

"Anak pag nabasa mo eto ibig sabihin wala na kami ng dad mo. Naka separate na lahat ng kailangan mo. Meron jan pambayad ng tuition mo. Para sa wedding mo. Allowance mo at iba pa. Ingatan mo sarili mo nak huh? Mahal na Mahal Ka Namin ng Dad Mo." - Mama

Kinuha ko yung mga maliliit na envelope at tinignan mga laman. Andaming pera, aanhin ko naman ang ganitong malaking pera kung wala kayo sa buhay ko. Mas kailangan ko kayo Ma, Dad. Pinigilan ko umiyak, ayokong umiyak sa harap ng ibang tao.

"Kailangan mong pirmahan to." Saad niya sabay abot ng papeles

Pinirmahan ko na eto At agad naman siyang lumabas ng kwarto. Haysssss

Kung alam ko lang na ganito mangyayare sana hindi nalang ako pumunta dito. All I need is You Mom and Dada. Paano ako mabubuhay kung wala na kayo? What will I do on my own right now? Hindi ko matanggap na wala na talaga kayo. Ma! Dad!

Napahiga nalang ako sa kama, at ipinikit ang mga mata ko at hinayaang tumulo mga luha sa mga mata ko.

-------

"Mom! Dad! Don't go!"

"Don't leave me."

"Don't go."

"Please, I can't do it on my own."

"Mom, Dad. I need you. Please! Stay! Don't Leave Me."

"Meandel, wake up."

Dahan dahan Kong minulat mga mata ko, una hindi ko Pa makita kung sino yun dahil nalalabo mata ko dahil sa luha. Pinunasan ko ito at bumangon, it's Kimberly. Nanaginip ba ako?! Tssss

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya

"Ah ano gusto lang kita samahan." Saad niya sabay upo sa tabi ko

"I'm fine. Don't mind me. You can leave now." I said in a cold voice

"I know you're not." Saad niya at tumingin sakin "I'll stay by your side. I won't going anywhere."

Tinignan ko lang siya, you're so annoying alam mo yun?

"Cry. Just cry you fool." Saad niya habang pinapalo balikat ko "cry even louder."

Biglang tumulo luha ko, ayaw ko umiyak pero hindi ko mapigilan. Bigla naman siyang lumapit sakin at niyakap ako

"Cry. Just cry, you fool." Saad niya

"Why does everyone leave me? I don't get it."

Why? Lahat nalang ng mahal ko sa buhay iniiwan ako

"You said to me everything happens for a reason. Tatagan mo lang loob mo." Saad niya habang nakayakap sakin

"I thought they're live with me forever."

"I thought they're never leave."

"What should I do now? I can't make it without them."

"I'm alone now and I hate it."

Mom, Dad. Why? Kailangan ko Pa kayo, bakit iniwan nyo ako bigla? Andami ko pang pangarap para sainyo. Andami ko pang gusto gawin kasama kayo. Paano na ako ngayon? Paano ako gigising sa umaga kung alam Kong wala na Kayo? How can I live without you, mom and dad? What is the purpose that I'm still alive? Mas mabuti siguro kung mawala narin ako

"Shhhhh I'm here I won't leave you."