Wake Up Beauty It's Time To Beast (COMPLETED)

Epilogue

5 years later....

"Doc! Tulong!" I heard a screaming lady getting through to my place.

"Why? What happened?!" I ask her.

"Doc! Yung anak ko po nahimatay habang naglalaro Sa playground!" At maiyak iyak nitong tugon sakin. Tumango ako sakanya.

"Sige po kami na ang bahala sakanya... Dalhin niyo Siya sa ER." Tugon ko Sa mga nurses.

They hurriedly enter the child to ER I wore the doctor's gown and follow them to the ER.

I check his heartbeat but suddenly it's not beating well.

All I have to do is give him an oxygen mask so he can catch up some air. Then I insert an dextrose to the back of his hand.

I check again his heart rate... And that's it. He's fine now.

The nurses smiled at me and...

"Ang galing nyo po talaga Doc! Sana po kung Hindi lang kayo pediatrician siguro magaling narin po kaya mag-opera ang bilis po ng galaw niyo." They compliment.

I cheaply smiled to them and say. "Hindi ko yun passion... Sa mga bata ako nahilig e! Kaya kayo diyan wag niyo na ako ipagpilitan mag opera ha! Ayusin niyo na itong mga gamit." Agad naman nilang sinunod ang utos ko.

Binalingan Kong muli ang batang lalaki na ginamot ko. Marahan Kong hinaplos ang kanyang noo saka...

"Lumaban ka iho." I whispered.

I feel sorry for this child... He can't stay up long from playing because he have this heart disease and he is not allowed to get tired. That's bad for his condition.

Lumabas ako ng ER at agad Kong nakita ang pamilya niya na naiyak.

"Doc! Ano pong nangyari Sa anak ko?" I sigh heavily and spoke.

"Mrs... Your son have a heart disease which is getting tired and doing hard task to him is not allowed for his condition... Kaya po sana mag iingat tayo Sa mga pinapagawa sakanya. Kung mag lalaro man po siya ay sana sandali lang ho. At Hindi iyong nakakapagod na laro. Kasi po kapag napagod siya the heart will react and start beating fast until he can't catch breath and it will cauz to collapse." Paliwanag ko Sa mga ito.

"Pero wag ho! Kayong mag-alala nasa mabuting lagay na po siya. Magigising narin siya Maya Maya. Ipapalipat nalang po namin siya Sa private room at pwede niyo na siyang puntahan." Tinapik ko ang balikat na satingin ko mama niya.

"Maraming salamat po Doc!" Nakipagshake hands ito sakin at may luha parin Sa mga mata niya.

Agad akong umalis Sa ka nilang pwesto at dumiretso Sa office ko.

Tinawagan ko ang nurses ko na dalhin nila ang bata Sa isang private room mabilis naman nilang sinunod iyon.

I rest my back at my swivel chair. And shut my eyes for awhile and a scream... Of a tiny voice filled my ear...

I just put my hand on the both other side of my ear and pretend I didn't hear anything.

"Dale... Oopps I mean Dr. Dale." Pang aasar nito.

I rolled my eyes to her.

"May kailangan kana naman ba kaya ka pumunta dito?" I sarcastically ask.

But she just laughed and said.

"No! Of course not! Well I'm here to give you this!" And an envelope is now in front of me.

"What is this?"