Ben Senle Ne Yapacağım?

~22~

Yazarken çok zorlandığım bir bölümdü. Kurtarma sınavına kalmıştım mateematikten. Ve kurtarma notum,asıl sınav notlarımdan daha yüksekti. zvzvzb ne var ki yetmedi. Neyse, şimdi... @melis_erkn seni seçtim pikaçuuu *-* zfgzgfd bakalım bir sonraki bölümün iithafı kime? Lütfen paragraf arası yorum yapın. Çok özeniyorum. İyi okumalar. :**

''Bu da neyin nesi?'' dedim cırlayarak. Güldü. Gözlerimi pörtleterek ona baktım.Ve ardından kapıyı açmayı denedim. Lanet olsun! Birisi arkadan bir şeyle açılmasını engelliyor gibiydi. Yere sertçe ayağımı vurdum ve tepinmeye başladım.

''Bu da neyin nesi dedim sana?!'' Oğuzhan oturduğu yerden kalktı. Ve yanıma geldi.

''Belki de bir arkadaş... bize yardımcı olmak istiyordur?'' dedi dibime iyice gelerek. Bir adım geriledim. Ve o da bir adım geldi. Bir adım daha ve bir adım daha... Derken kapıya yapıştım.

''Kes şunu! Ve tecavüzcü coşkun bakışları atmayı da kes artık!'' dedim. Güldü ve saçımın bir tutamını kulağımın arkasına attı.

''Kendine gel!'' diye bağırdım. Kaşlarını sahiden mi dercesine havaya kaldırdı. Ve devam etti.

''Bir erkek ve bir kız Sedef... Bir yerde sadece ikisi varsa...'' Bu cümlenin sonu hayra halamet değildi. Can havliyle ekledim.

''Ama Allah da bizimle ve bizi görüyor. Yani 'o' kız ve 'o' erkek her ne yapıyorsa Allah da biliyor. Ona göre davransan iyi olur.'' Güldü.Ve kafasını bana doğru yaklaştırdı. Ve gözlerini gözlerime dikti.

''Şu an avantajlı konumda olan benim Sedef.O yüzden bana emirler vermekten vazgeç.'' Tısladım ve ellerimi göğsümde kovuşturdum.

''Kasıklarına tekme atmam sonucunda kısır kalma tehlikesi taşıyan da ben değilim ama.'' dedim. Ve gözlerimi başka bir yöne çevirdim.

''Farklı olduğunu biliyorsun.'' dedi  gözlerini devirirken ve yere oturdu.Farkım tarzım bebeğim. diyesim geldiyse de umursamadan ben de yanına oturdum.

''Şunu söylemeyi keser misin? Ben normal bir kızım.Sadece bütün kızlar... artık sıradanlaştı.Bu yüzden beni farklı olarak görüyorsun.'' Kafasını olumsuz anlamda usulca salladı. Ve koyu kestane rengi saçlarını eliyle geriye attı ve düşünceli bir biçimde kaşıdı. Dudaklarımı yukarıya kıvırdım. Ve bağdaş kurdum.Kahve rengi gözlerini bana dikti. Ben de aynı renkteki gözlerimi ona diktim.

''Bu da neyin nesiydi böyle? Anlatacak mısın artık?'' dedim.

''Sen beni sevdiğini söyleyinceye ve çıkma teklifimi kabul edinceye kadar  buradayız.'' diye kestirip attı.

''O halde burada ölmeyi bekleyebilirim.'' dedim ve ekledim.'' Matematiği anlayamadan,üniversiteye gidemeden,evlenemeden,bir işte çalışamadan,çocuklarım olmadan,olmayacak çocuklarımın mürvetini göremeden...'' Kes şunu.'' dedi gülerek.Sustum. Ve iç çektim. Aramızda bir süre sessizlik oluştu.Sessizliği bozan da o olmuştu.

''Tuhaf olman tuhaf bir şekilde hoşuma gidiyor. Bu yüzden kendime çok kızıyorum. O kadar güzel ve... kibar kızlar varken...'' gözlerimi kısarak ona diktim. Oysa aldırmadan devam etti.'' ...neden seni seçtiğimi bilmiyorum.'' Sinirle hırladım.'' Ne diyorsun sen be? Ben pazarda gördüğün bir salkım üzüm müyüm de beni seçiyorsun? Neyim ben ha? '' Ukalaca gülümsedi. ''Ve şu ukala,kendinden emin hallerin yok mu?'' dudağını dişledi ve kafasını salladı.''Beni kendine çekiyor.'' Yandan bir bakış attım.

''Keşke aynı şeyleri ben de senin için söyleyebilseydim. Ama maalesef sana ait olan her şey benim sinirimi bozuyor. Yalan değil, şu aralar biraz da olsa seninle anlaşabileceğimizi düşünmüştüm. Arkadaş olarak. Ama artık buna imkan bile yok.'' Kafamı başka yöne çevirdim. Çenemden tuttu. Kendine çevirdi.