Karla kaplı bir sokaktayım şuan
Anlamsızca yürüyorum sadece
Hafiften gözüme çarpıyor sokak lambasının aydınlığı
Ve ağzımda ıslanmış sigaram ile öylece yürüyorum
Kulaklığımda ahmet arif çalıyor
Ve anlatıyor ankaraya olan sevgisi
Acaba bende böyle olabilir miydim
Ahmet arif ankaraya ben ise sana sevdalı olabilir miydim
Onun için ankara anlatılmaz bir şehirdi
Sen ise kalbimde bir ülke hatta bir dünya kurmuştun
O dünyada yaşam kaynağım olan
Herşeyim sendin sadece sen
İşte böyle güzel düşünceler vardı
Senin ile ilgili kalbimde
Ama taki o sigara ağzımda bitene kadar
Ve üzülme sakın o sigara bittiği için hayaller bitmeyecekti
Yeni hayaller ve düşünceler için hep yeni sigaralar yakacaktım
Taki ben ölünceye kadar
