CBJJ: 4vrienden, 4verhalen, 1oplossing

1.6. Knuffels en signalen

Jamie's pov:

Noem me een watje maar toen Char zei dat we moesten praten was ik terrified. Zou ze enorm boos zijn? Zou ze me haten? Kom op Jamie verman je.. wat het ook is dat ze wil zeggen, je zal het dan wel zien.

Charlotte's pov:

De les leek eeuwig te duren, ik was gewoon bang. Bang dat iedereen achter mijn verleden zou komen.

-later die dag, achter het schoolgebouw-

"Hey Char, dus je wou praten?" Hij was nog niets veranderd, hij klonk zo bang. "Ja, euhm..Hoe moet ik dit zeggen? Er is gewoon zoveel gebeurd. Je was ineens weg? Waarom? Je belde niet meer, negeerde me.. En nu kom je zonder iets te zeggen naar Australië om op dezelfde school als ik te belanden en er dezelfde lessen te volgen.. Waarom?" "Char het spijt me zo hard. Ik, ik moest wel. Mijn ouders waren erachter gekomen en in wou jullie niet in gevaar brengen. Ik had jullie in de steek gelaten en durfde je niet meer onder ogen komen. Mijn vader sloeg door toen ik het hem vertelde en toen ging alles zo snel. Ik moest naar Australië omdat AUC me een beurs gaf en werd hier in een pleeggezin geplaatst. Hoe moest ik weten dat je hier was? Het spijt me zo." Wow, het brak m'n hart hem zo te zien, een wrak. Ik wist wat hij meemaakte, ik heb hem zo gemist. Ik kon hem nu toch niet alleen laten? Hij heeft me niet laten vallen, hij beschermde me. Ik ging naar hem en gaf hem een knuffel. En daar stonden we dan, samen te wenen in elkaars armen.

Net als vroeger.

Eve's pov:

"Braiden, heb je zin om straks iets te gaan drinken? Char stuurt me juist dat ze na school nog even weg moet en niet weet wanneer ze terug gaat zijn." "Sure." 'Sure' waarom snapte hij het niet? Hoeveel signalen en tips moest ik hem nog geven? Kon deze jongen nu niet gewoon voor 1 keer liefde toelaten? Ik weet wel dat hij een gebroken ziel heeft maar dan nog. Ik wil deze ziel helen en laten zien dat liefde niet altijd slecht is..