Georgina's POV
It is already 9:03 in the morning and I just finished eating my breakfast. And because I put into conclusion last night to visit ng West Empire, inihanda ko na nga ang sarili ko papunta doon.
I never bothered to ask aunt's permission kasi alam kong hindi nya naman ako papayagan so what did I do was, I choose to escape.
Sa backdoor ng palasyo ako dumaan na kung saan may naghihintay saaking black limousine at mabilis naman akong sumakay doon. Hindi ko nalang din sinama si yaya Celly at hindi rin ako nagpaalam sa kanya para in case na magtanong si Auntie sa kanya kung saan ako nanggaling, wala sya maisasagot. In that way, auntie won't know where would I go.
After an hour and a half of travelling, I finally reached the West Empire. And the moment I went out from the car, all the guards and maids who are standing in front of the castle were bowing down there heads as they saw me walking.
Hindi pa man ako nakakapasok ng palasyo, may sumalubong na saaking isang lalaki whom I guess his age is in the middle of 40-45 or something? Actually, I knew him. He is the secretary of the royal family if I'm not mistaken.
He bow down his head as he approached me and I just smile in return.
"What can I help you, your highness?" He asked.
"Umm, may I know if Prince Harrison is around?" I responds.
"I'm sorry to tell you this your highness but the Prince isn't here. Maaga po syang umalis kanina to go to their farm." Medyo nadismaya ako ng marinig ko iyon pero hindi ako nagpahalata, because I still manage to smile.
"Ganun ba? How about the royal family?"
"Follow me please. I will take you there."
"Thank you!" At sumunod nalang ako sa kanya.
Medyo may panghihinayang man na hindi ko naabotan ang mahal na prinsepe na sya talagang sadya ko, pero di bale nalang. I still have to focus on myself into something else that lies ahead of me which is waiting for me on the other side.
***
*Dining Area*
"What brings you here Princess Georgina?" The great queen asked with a smile on her face while staring at me seating on the couch next to her.
Hindi naman kaagad ako nakasagot. Hindi ko kasi alam kung ano ang isasagot ko. Hindi ko rin naman pwedeng sabihin na nandito lang ako dahil sa prinsepe because that is so inappropriate and embarrassing so I have to think another alibi.
"Umm I am actually planning of visiting here your majesty because I've never been here ever since before. But unfortunitely, no matter how I planned, I can't really find an escape from my hectic schedule and from my responsibility in the palace, kaya palagi pong napopostponed." Pagpapaliwanag ko pa.
"Oh, we are glad that you already find a time to come and visit here. Welcome to our home by the way. Don't be shy to explore here. You are very welcome to our abode." Said the great queen.
Anyway, kasama ko pala dito ngayon ang inang reyna ng west empire at ang asawa nitong amang hari. Kasama din namin ngayon ang parents ni Prince Harrison at ang mga kapatid nito na sobrang tahimik lang.
Zameiah's POV
Kakatapos ko lang maglinis ng buong bahay nang maisipan kong lumabas muna. Nasa may pintuan na ako nun ng matanaw ko si inay at itay sa di may kalayoan habang nakikipag-usap sa isang binata na ngayon ko palang nakita.
Ang binatang kausap nila ay medyo matangkad, maputi at malaki ang pangangatawan. Gwapo ito at talaga namang mahahalata iyon ng mga kababaehan sa unang tingin palang. Pero para saakin, hindi naman sya nakakaakit o nakakabighani, sadyang may itsura lang talaga sya.
Lalabas na sana ako ngunit napahinto ako nang marinig ko ang pinag-uusapan nila at sa halip na lumabas, ay nagtago nalang ako sa pader at palihim ko silang pinakikinggan.
"I will be bringing the whole fam here tonight para ngayong gabi narin natin mapag-usapan ang kasal. Besides, my parents are very eager to meet my bride to be and they wanted to see her as soon as possible." Narinig kong sabi nung binata na talaga namang nagpakabog sa dibdib ko ng malakas. Ewan ko ba kung bakit ako kinakabahan pero parang may nararamdaman ako kakaiba.
Ano kayang ibig nyang sabihin?
"Wala pong problema mahal na prinsepe. Ngayong gabi din ihahanda namin si Meiah para sa pagdating ng iyong pamilya." Tugon naman ni nanay.
Nang marinig ko iyon mula sa bibig ng aking mismong ina, para akong binuhosan ng napakalamig na tubig pero kahit na ganun ay punong puno parin ako ng pawis. Hindi ko maintindihan kung ano ang mararamdaman ko kasi halu-halu na ito.
Ibig bang sabihin nito, sya ang mapapangasawa ko? P~pero hindi sya ang inaasahan ko. Diyos ko, anong gagawin ko? Tulongan nyo po ako.
"Hm, by the way, where is she? Can I see her?" Napabalik nalang ako sa sarili kong katinuan ng marinig ko iyon. Ewan ko pero hindi ko alam kung ano ang gagawin. Litong lito na ako.
"Nandon sya sa loob. Hali ka, tuloy ka." Tugon naman ni itay sabay turo sa kubo naming maliit.
Bago pa man sila nakalapit at nakapasok ng bahay ay mabilis na akong tumakbo papunta sa kwarto ko at dali-daling kinuha yong larawan at kwentas na nakita ko noon sa kwarto nina nanay at tatay. At pagkatapos nun ay dali-dali ko nang binuksan ang bintana ng aking silid at doon nga ako dumaan para lang makalabas at makalayo sa bahay na iyon. Wala kasi talaga akong balak na harapin kung sino man ang lalaking yon dahil hindi naman sya ang gusto ko.
Nang makatalon na ako mula sa bintana ay kumaripas na agad ako ng takbo papunta sa kagubatan na kung saan hindi nila ako makikita.
Takbo lang ako ng takbo hanggang sa hiningal ako kung kaya naman ay naisipan ko munang magpahinga sa likod ng isang matayog na puno ng Nara.
Ilang minuto din akong nagtatago doon hanggang sa makarinig ako ng mga yabag na mukhang papalapit yata saakin. Pero sa halip na suriin ko kung ano iyon ay muli na naman akong kumaripas ng takbo papalayo para lang hindi ako maabotan ng mga paparating kahit na hindi naman ako siguradong sila iyon basta ang akin lang ay hindi nila ako maabotan at walang ibang makakita saakin ng sa ganun ay walang ibang makakaalam kung nasaan ako.
Harrison' POV
Bumalik na naman ako dito sa bundok para kausapin ang mga magiging in-laws ko tungkol sa kasal. Nasa labas palang nga kami ng bahay nila habang nag-uusap ay namataan ko na yong babae or should I say, si Meiah na panandaliang tumayo sa may pintuan at mukhang akmang lalabas yata ito but she stop noong nakita nya kami. But before she caught me looking at her, mabilis ko nang naiwas ang mga mata ko sa kanya at nagfocus nalang sa pakikipag-usap sa parents nya.
After our conversation, I noticed na wala na sya sa kinatatayoan nya kanina so I thought na baka pumasok lang.
As they welcomed me to their humble home, I can't stop myself but to stare every inch of the house. It is too small which is very far from the house where I use to live.
