+Warning ⚠️
សុំអធ្យាស្រ័យចំពោះពាក្យសម្ដីមិនសមរម្យ
« ហាងទីនេះមនុស្សច្រើនណាស់ ប្រហែលមានអីឆ្ងាញ់ខ្លាំងហើយមើលទៅ » ពេលនេះម៉ោង8យប់ហើយ ជុងហ្គុក នាយទើបតែចេញពីធ្វើការ ហើយក៏ជិះឡានកាត់ហាងលក់បាយមួយកន្លែង នាយឃើញក្នុងហាងនោះមានមនុស្សចូលច្រើ ។ ទើបនាយសម្រេចចិត្តចតឡានក្បែរហាងហើយដើរចូលទៅ ។
« ក្មួយប្រុសត្រូវការពិសារអ្វីដែរ? » អ៊ំស្រីដែលជាម្ចាស់ហាងដើរមកសួរ
« ខ្ញុំយកបាយឆានិងទឹកក្រូចមួយកែវ » ជុងហ្គុក
« ចាស!! ចឹងសូមចាំមួយភ្លេត »
« ហាងមើលទៅធម្មតាទេ ហេតុអីក៏មានមនុស្សចូលច្រើនបែបនេះ? » អ្នកកម្លោះអង្គុយនិយាយម្នាក់ឯង
« នេះបាយនិងទឹកក្រូចរបស់ក្មួយ » មួយសន្ទុះក្រោយមកអ៊ំស្រីម្ចាស់ហាងក៏បានលើកបាយមកអោយ ។
ជុងហ្គុក ក៏ចាប់ផ្តើមញាំបាយរហូតរួចរាល់ មួយសន្ទុះក្រោយមកមេឃក៏ចាប់ផ្តើមធ្លាក់ភ្លៀងមួយមេយ៉ាងធំ ធ្វើអោយនាយត្រូវអង្គុយរងចាំរហូតដល់មេឃរាំង ព្រោះថាភ្លៀងខ្លាំងបែបនេះបើធ្វើទៅផ្ទះវិញខ្លាចថានិងមានគ្រោះថ្នាក់ ។
« ម៉ាក់!! កូនមកវិញហើយ » ថេយ៉ុង ដើរចូលមកខាងក្នុងហាងទាំងសម្លៀកបំពាក់ទទឹកជោគ ដោយសារគេទើបតែត្រឡប់មកពីសាលារៀនវិញ ។
« ថ្ងៃនេះមិចយូរម្ល៉េះកូន? »
« គឺដោយសារថ្ងៃនេះកូនរៀនគណិតបន្ថែមមួយម៉ោងទៀត ទើបបានជាយូរចឹង »
« កូនទៅផ្លាស់ខោអាវចេញទៅ ប្រយ័ត្នគ្រុន »
«បាទ!! ម៉ាក់ » ថេយ៉ុង ក៏ដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះ ដើម្បីផ្លាស់ខោអាវ
« ស្អាតណាស់ » អ្នកកម្លោះដែលអង្គុយនៅនិងតុ
សម្លឹងមើលរាងតូចមិនដាក់ភ្នែកសោះ
ថេយ៉ុង កំពុងតែឈរផ្លាស់ខោអាវសុខៗ ស្រាប់តែមានអារម្មណ៍ថាមានដៃមាំមួយគូរមកលូកឱបពីខាងក្រោយ ធ្វើអោយគេភ្ញាក់ព្រឺតតែម្តង ។
« ល...លោកជាអ្នកណា? ចូលមកធ្វើអី? ឆាប់លែងខ្ញុំទៅ » ថេយ៉ុង ព្យាយាមប្រលេះដៃរាងក្រាស់ចេញពីគេ តែប្រលេះមិនបានទាល់តែសោះ ស្អិតដូចកាវ502អញ្ចឹង ។
« សឺត...!! អោយទៅណា? មិនទាន់បានធ្វើអីអូនផង »នាយកម្លោះឆ្មក់ថើបថ្ពាល់រាតូចមួយខ្សឺត
« ឆាប់ចេញទៅ ប្រយ័ត្នខ្ញុំស្រែកណា »
« ស្រែកយ៉ាងមិច? ស្រែកថាជួយផងមានគេរំលោភខ្ញុំចឹងឬ? » ជុងហ្គុក ចាប់បង្វែររាងតូចអោយបែរមុខមករកគេ
« អ...អ៊ុប!! » មិនអោយ ថេយ៉ុង ស្រែកជេរទាន់ អ្នកកម្លោះក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ថើបបំបិទមាត់រាងតូចភ្លាមៗតែម្តង ឯរាងតូចព្យាយាមបិទមាត់ ប្រឹងរើចេញពីនាយ ។
« ផាច់~ ថោកទាប » ពេលដែលចេញរើចេញពីរាងក្រាស់បានហើយ ថេយ៉ុង ក៏ទះនាយមួយកំភ្លៀង ។
« ថោកទាបចឹងហ្ហេស៎? ចឹងចាំអាថោកទាបម្នាក់នេះធ្វើអោយដេកលើកជើងថ្ងូរពេញមួយយប់តែម្តង » អ្នកម្លោះក៏ចាប់ថើបបំបិទមាត់រាងតូចម្តងទៀត ។នាយថើបបែបថ្នាក់ថ្នមស្រើបស្រាល មិនកម្រោលដូចលើកមុន មិនយូរប៉ុន្មានរាងតូចក៏ព្រមបើកមាត់អោយនាយ ។
« ហឹម...អ្ហឹម!! » សំឡេងគ្រហឹមដើមករ.មិនដឹងថាចេញមកពីខាងណាអោយពិតប្រកដ
« មាត់អូនផ្អែមណាស់ » អ្នកកម្លោះដកមាត់ចេញបន្តិចហើយសរសើរ ធ្វើអោយមុខរាងតូចអៀនឡើងក្រហមដូចផ្លែប៉េងប៉ោះទុំអញ្ចឹង ។
« អៀនហ្ហេស៎? » រាងតូចមិននិយាយ ប៉ុន្តែងក់ក្បាលជំនួសអោយចម្លើយដែលឆ្លើយចេញពីមាត់ អ្នកណាទៅឆ្លើយចេញទៅ បើអៀនសឹងតែរឹងខ្លួនទៅហើយនិង ។
« សឺត...!! » ជុងហ្គុក នាយឱនថើបថ្ពាល់មួយខ្សឺត រួចលើកពរ ថេយ៉ុង ទៅដាក់នៅលើគ្រែ ។ ហើយក៏ឱនថើបមាត់រាងតូចម្តងទៀត អណ្តាតទាំងពីរកំពុងតែគ្រលាស់ប្រឡែងគ្នា នៅក្នុងក្រអូមមាត់យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល ។ អ្នកកម្លោះថើបបង្អូសមកដល់កញ្ចឹងករ.នាយបឺតជញ្ជក់ដល់ចេញពណ៌ក្រហមក្រម៉ៅពេញករ.និងទ្រូង បញ្ជាក់ថាខ្លួនប្រាណរបស់ក្មេងម្នាក់នេះមានរួចម្ចាស់ហើយ គឺជាគេ ចន ជុងហ្គុក ម្នាក់នេះឯង ។
<< អឹស...ហ្អឹម!! » សំឡេងថ្ងូររបស់រាងតូចដែលតែដេកថ្ងូរដោយអារម្មណ៍ស្រៀវស្រើបពេញទាំងខ្លួនប្រាណ ដោយសារតែអ្នកខាងលើលិត បឺត ជញ្ជក់គ្មានប្រណីសោះ ។
