The possession of Anna

Ocho

"Hoy dia kanina kapa nakatunga-nga diyan." Sigaw ni Elisa sakin.

Di ako sumagot sa kanya at pinagpatuloy ang pag-iisip diko makalimotan Ang aking napanaginipan. My ghad this is absurd bakit ganito nangyayari sakin. I heard the bell rings, it means uwian na. Agad akong pumunta sa car park at umuwi.

Nakauwi akong walang nangyari pero weird yung pakiramdam. Agad Kung hinanap si mom pero nilibut kuna ang bahay diko parin nahanap.

"Mom?" Sigaw ko sa may kitchen nagbabakasaling nandon siya.

Narining kung bumukas ang front door kaya pumunta ako doon nakita ko si Dad na dugoan.

"Dad anong nangyari sayo?" Tanong ko sa kanya na may pag-aalala.

"A-ang m-mommy mo." Nanginginig nyang sabi.

"Dad? Huminahon ka what about mommy?" Kinakabahan kung tanong sa kanya.

"D-diko sinasadya anak maniwala ka I'm just protecting your feelings." Lumhod si Dad sa harapan ko na nagmamakawa.

Kinakabahan ako kahit di ko naiintindihan ang nangyayari.

Biglang nag Ring ang cellphone ko at nakita ko ang pangalan ng aking Tito.

"Hello tito." Bati ko sa kabilang linya, naririnig ko ang hagugul ni tito.

"Y-your mom she's d-dead. Nasa Hospital kami ngayon" My phone fell on the floor, i felt the numbness of my body.

Wala sa sariling pumunta sa garage at pinaharurut ang Kotse. Narining kupang sumigaw si Dad.

"I'M SORRY ANNA." umiiyak na sigaw ni Dad.

***
Umiiyak ako habang tumatakbo patungo sa kwarto kung saan nandoon ang aking ina nanginginig ang aking kamay habang nakahawak sa doorknob.

Binuksan ko ang pintuan at napaluhod ako ng makita ko ang puting kumot na nakatakip sa katawan ng aking ina. My memories with her suddenly flash on my mind.

/*FLASHBACK/

"Why are you crying?" Tanong ni mommy sakin.

"Mommy totoo bang di mo ako anak. Dahild di daw tayo magkamukha." Umiiyak kung tanong kay mommy.

"Di yan totoo anak, wag kang maniwala sa kanila." Mahinahung sagot ni mommy. With her gentle smile i felt relieved.

***

"Mom?" Tawag ko kay mommy.

"Yes baby." Ngiting sagot ni mommy, pero kumunot ang kanyang nuo ng makita niyang puro putik yung uniform ko ang sugat sa tuhod.

"Anong nangyari sayo baby?" Nag-aalalang tanong ni mommy.

"Mommy binu-bully nanaman nila ako." Di matigil ang aking pagiyak.

"Husshh, patingin ng sugat mo." Pinaupo ako ni mommy sa upuan. Hinalikan ni mommy ang sugat ko palagi niyang  ginagawa iyon kapag nasasaktan ako.

"It will heal soon, i put some magic on it, okay so don't cry." Agad akong tumahan sa aking pagkakaiyak.

*****

Those priceless memories with my mom, di ko tanggap ang pagkamatay niya. Lumapit ako sa malamig na katawan ni mom, na may takip na puting kumot. Natatakot akong buksan dahil diko matangap ang pagkamatay niya. Sinubukan kung labanan at tangapin ngunit diko magawa, i need help. Lumingon ako sa aking tito.

"Tito, im scared." Umiiyak din siya. " Pwedi ikaw nalang ang bumukas ng kumot, baka diko kayanin tito. Dahil natatakot ako." Di nakakilos si Tito ng dalawang minuto dahil alam kung natatakot din siya at ayaw niyang tangapin.

Nang buksan na ni tito ang takip, Lalo akong nanlumo dahil sa karumaldumang pagkapatay ni mommy. Wala na siyang mga mata at Wala naring dila. Lumalabo ang aking paningin, hanggang sa nawalan ako ng malay.

'''''

"Anna?"

"Anna." Minulat ko ang aking paningin at bumungad sa akin ang Ina ni Fritzy.

"You're awake." Ngiti niya sa akin, ngunit diko pinansin. Napansin ko si Dad na nakatayo sa pintuan nakatitig sakin.

Agad akong napatayo ng maalala ko ang nangyari.

"Nasan si mommy?" Umiiyak kung tanong sa ina ni Fritzy.

"She was buried a week ago." Malungkot na sabi ni tita.

"What? Bakit di niyo ako hinintay." Sigaw ko sa kanila, galit akong lumingon sa kay Dad, o dapat kuba siyang tawagin na ama.

"Isang buwan kanang di gumigising Anna." Mahinahung sagot ni Tita.

Lumapit si Dad sa akin nakatitig lang ako sa kanya, nababasa sa kanyang mukha ang nanghihingi ng patawad. Akma niyang hahawakan kamay ko pero tinabig ko kamay niya.

"Ayaw ko dungisan ang aking kamay, Kaya umalis ka sa harapan ko mamatay tao." Alam kung diko alam ang punot-dulo ng nangyari pero mali parin siya, at di magbabago ang isip kung kamunghian siya habang buhay.

"I'm sorry anak." Umiiyak na pagkakamakaawa niya.

"Anak? Wala akong amang mamatay tao. At bakit hindi ka nakulong? Ah, my Lolo is the Head chief of the police. Malamang pagtatakpan ka niya." Sarkastiko kung sabi sa kanya, wala akong pakialam Kung ano lumabas na masasakit na salita ang lumabas sa aking bi-big.

"I don't want to see you murderer —" na ramdaman ko ang mainit na sampal ng ina ni Fritzy.

"Why did you slap me?" Nagtatanong kung sabi kay tita.

"Sumusobra kanang bata ka."sigaw ni tita.

"Sino kaba para sumabat huh?" Sigaw kuding tanong sa kanya.

"Ako ang bago mong mommy." Nabingi ako sa aking narinig. The heck?

" So pakialam ko? " Nagtatapantapangan ako dahil ayaw kung Makita nilang mahina ako.

"By the way may sasabihin pala ako sa aking bruhang step mother at mamatay taong ama na enjoy your life i will not bother the both of you anymore. Bahala kayo sa buhay niyo." Akma akong sasampalin ng bruha ngunit tumawag ako ng nurse.

"Nurses." Agad na pumasok ang nurse.

"Diko po kilala kung sino po sila palabasin niyo sila." Natatawang sabi ko sa nurses agad na nagpatawag ng guards ang nurse at pinalabas sila.

Pagka labas nila ay Doon na tumulo ang aking luha, bakit nangyayari to sakin. Magdamag akong umiyak, hanggang sa mag deklara ang Doctor na pwedi making ma discharge.

Diko alam kung saan ako pupunta. Naglalakad lang ako, sa kalsada walang kasiguroduhan kung saan ako pupunta. Diko namalayan na nakapunta ako sa aming school.

Naalala ko noong palagi akong sinusundo ni mom. Pinagpatuloy ko ang paglalakad haggang sa mapansin kung may sumusunod sa akin dalawang lalaki. Binilisbilisan ko ang paglalakad, haggang sa tumakbo na ako. Nakita ko ang dalawang lalaki na tumatakbo narin, pumasok ako sa among campus at pumunta sa likud ng m school kung saan nakatayo ang bahay na puno ng mysteryo.

Nagtago ako sa may kwarto, may kalumaan na ito kaya maraming alikabok. Tumingin ako sa may bintana nagulat ako na ang dalawang lalaking humahabol sa akin ay naka bitay na sa bintana wala ng mata. Agad akong napaatras hanggang sa sa may nabanga akong isang box. Agad akong napa titig sa litrato, agad akong natigilan ng makita ko ang isang sanggol na hawak ng isang ginang, parang pamilyar sa aking ang sanggol hanggang sa maalala ko.

"It's me the baby in the picture." Pagtataka ang sumakop sa aking isipan.

And i saw Dad beside to the women, who carries me.

////)))))))))/////

Hi mga readers ko, kung meron man. Sorry sa late update sorry talaga kasi busy lang talaga is me.✨ I love you all. Sana maintindihan niyo ❣️