A Mom at Eighteen (On Going)

Chapter 20

Mine and mine alone.

Two days have passed, and hindi naman masyadong tumatawag si Blake, dahil busy sa pag gala. Sinusulit niya talaga ang one week vacation niya. Hinayaan ko nalang kahit nakakasama ng loob. Wala din naman akong karapatang humingi ng oras sa kanya, dahil hindi ko naman siya pag mamay-ari. I sighed heavily for the nth times.

"Nauumay na ako sa kakabuntong hininga mo dyan, Lorraine." Kim said. She is now here in our house. Mag sleep over daw siya. Dahil maaga din naman kaming gagala bukas. Yes, kung gumagala si Blake, then gagala din kami no. "Hindi na ba tumatawag? Or baka busy lang." she added.

"Nag-uupdate naman, pero hindi na masyadong nakakatawag." I said sadly, "Hindi din naman kasi tugma ang oras namin kaya." I added.

"Kaya ano, Lorraine?" Kim ask. "Kaya hindi makatawag sayo, dahil magka-iba ang oras mo at oras niya?" She then added.

"Hayaan na natin 'yon." Tanging tugon ko nalang dahil kitang-kita ko ang inis sa mga mata ni Kim.

"Hayaan mo nalang na may kasamang ibang babae doon sa states? And worst, ang sweet pa sa mga pictures." She spatted. I sighed heavily as I hear that. "Tawagan mo kaya?" She ask me, with a challenge in her voice.

"No. Hayaan na nga natin. Nag uupdate din naman eh." I said, rolling my eyes.

"Tawagan mo na kasi, kahit ngayon lang." she said. Namimilit na talaga, kaya wala akong magawa kundi tinawagan si Blake.

Matagal din bago nasagot ang tawag ko. Pero laking gulat ko ng hindi si Blake, ang tumambad sa camera. Kundi, si Ellie. Natigilan ako saglit sa nakita ko. She was wearing ber bathrobe and while Blake on the other side, sleeping and topless. Napatingin din si Kim sa cellphone ko, ng makita ang reaction ko. Nagbabadya na ang luha sa aking mga mata, pero pinipigalan ko nalang. Tanginang pag-ibig naman to oh!

"Ohh!" Kim said, at napakurap-kurap pa siya.

"Why are you calling?" Ellie said, at naka taas pa ang isang kilay.

I cleared my throat to stop my tears from falling. "Where's Blake?" I ask with a low voice.

"He's sleeping. I'm now in his room." He said straightly, at nakataas pa din ang isang kilay.

"Naku! Sarap sabunutan ng babaeng iyan." Reklamo ni Kim sa gilid, kaya siniko ko siya.

"Okay. Tell him na tumawag ako." I said, I then ended the call.

Nakatulala pa rin ako kahit naka patay na ang tawag. Ano kayang ginagawa nila? At nasa iisang kwarto lang din sila. Malamang Lorraine, nag mimilagro. Alangan namang mag bato bato pick. Naputol lang ang pag-iisip ko, nang magsalita si Kim.

"Hoy! Okay ka lang?" Kim suddenly ask.

"Ah yes!" I said smiling. Char best actress na talaga ako neto.

"Sino ba yung ingratang iyon?" She ask again.

"Uh- Blake's family friend." I said. "Tulog na tayo? Maaga pa tayo bukas eh." I added.

"Okay ka lang ba talaga?" She ask again. "Alam mo, Lorraine. Alam kong hindi ka okay. Pero lagi mong tatandaan, na nandito lang ako parati para sayo. I can be your diary na pwede mong sabihan sa lahat ng mga problema mo, and remember that, always." She said straightly. Napayakap ako sa kanya.

"Thank you so much, Kim. I'm so blessed that I have you." I said, still hugging at her.

"Sus! Tara na nga tulog na tayo. Kalimutan mo na iyong si Blake, at yung impaktang babaeng 'yon." She said, kaya napatawa ako.