Too Much Trouble

Κεφάλαιο 28

"Αγάπη μου θέλω να σου μιλήσω πριν φύγεις για το σχολείο" μου ζητάει η μάνα μου ενώ ο μπαμπάς κοιμάται ακόμα.

Είχαν δύσκολη μέρα χτες από ότι κατάλαβα.

"Υποθέτω ότι έχω λίγο χρόνο μέχρι να φύγω, πες μου" εκείνη κάθεται στην καρέκλα και μπλέκει τα δάχτυλα των χεριών της μεταξύ τους.

Εγώ αγχώνομαι πάντως με αυτή την κίνηση.

"Ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις κάποια σχέση. Ξέρεις μπορείς να μου το πεις μην φοβάσαι" ξεφυσαω.

Θα της το πω με τρόπο γιατί δεν ξέρω πως θα πάρει την ηλικία.

"Τι έχεις καταλάβει ε;" την ρωτάω χαμογελώντας και εκείνη γνέφει.

"Λίγο οι περίεργοι έξοδοι σου με την Δανάη στις 10 το βράδυ, λίγο ότι κάθε μεσημέρι που λείπουμε το φαγητό που σου ετοιμάζω είναι ανέγγιχτο..."

"Λοιπον άκου μην πεις τίποτα στον μπαμπά ακόμα γιατί θυμάσαι τι δράματα είχαμε με τον Γιώργο. Ναι έχω σχέση, τον λένε Αλεξ και είναι...ειναι 20" λέω διστακτικά. "Δεν ξέρω αν είναι σίγουρο και αν θα κρατήσει γιατί ο χαρακτήρας του είναι λίγο παράξενος όμως προσπαθώ τον καταλάβω" συνεχίζω ενώ εκείνη με κοιτάει με ένα πλατύ χαμόγελο.

"Δεν θα ανακατευτώ καθόλου, ό,τι κρίνεις εσύ σωστό κάνε. Δικιά σου είναι η ζωή. Στον πατέρα σου θα το φέρουμε με τρόπο, δεν είναι ακόμα ώρα όμως" σηκώνομαι πάνω και της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.

"Πρέπει να φύγω, θα αργήσω" παίρνω την τσάντα μου από την καρέκλα και προχωράω προς την πόρτα.

" Το μεσημέρι θα είμαστε εδώ, να έρθεις να φάμε"

" Μάλιστα μαμά!"γελάω ενώ βγαίνω έξω.

Βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου για να ακούσω μουσική και αρχίζω να περπατάω με προορισμό το σχολείο.

Λογικά το απόγευμα θα πάω στον Αλεξ, ή αύριο.

[...]

"Οπως είπαμε προηγουμένως παιδιά, η Αίγυπτος ήταν ένα από τα ισχυρότερα κράτη εκείνη την εποχή με κύρια ασχολία το εμπόριο και την καλλιέργεια διαφόρων σιτηρών" λέει η καθηγήτρια αλλά δεν δίνω και πολύ σημασία.

Όπως και τα υπόλοιπα παιδιά.

Άλλοι κοιμούνται, άλλοι παίζουν στο κινητό ενώ άλλοι μιλάνε με τον διπλανό τους.

Ο Στέφανος από δίπλα κοιμάται.

Κυριολεκτικα κοιμάται.

Σκέφτομαι αυτό που μου είπε ο Αλεξ για τον Στέφανο και προβληματιζομαι. Κάποιες συμπεριφορές του είναι περίεργες βέβαια.

Πφφ, δεν θα φέρω καμία συζήτηση γιαυτό το θέμα μπροστά του και όλα καλά.

Ελπίζω να μην δημιουργηθούν προβλήματα.

Το κουδούνι χτυπάει.

Σκουνταω τον Στέφανο για να ξυπνήσει και τρίβει τα μάτια του.

"Έλα ρε έβλεπα και γαμω τα όνειρα!" παραπονιέται γελώντας καθώς σηκώνεται. "Τι έχουμε τώρα;" συνεχίζει.

"Γυμναστική"

[...]

"Για σήκωσε την μπλούζα σου να δω" του λέω και το ύφος του από σοβαρό μετατρέπεται σε πονηρό.

"Θες να θαυμάσεις τους κοιλιακούς μου μωρό μου;"

Τα μάτια μου έλαμψαν στο άκουσμα της λέξης μωρό μου όμως το βλέμμα μου παρέμεινε σοβαρό.

" Δεν θέλω τους κοιλιακούς σου, να δω την μελανια θέλω" ξεφυσαει τσιτωμενος ενώ βγάζει την μπλούζα του.

Δεν έχει καμία βελτίωση.

Ίσα ίσα που είναι πιο μωβ από χτες.

"Δεν είμαι μωρό ρε Εύα" παραπονιέται και ανάβει ένα τσιγάρο.

"Οι πράξεις σου άλλα δείχνουν"

" Όρεξη να τσακωθούμε έχεις;"κουνάω το κεφάλι και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Θυμώνει πάλι.

Δεν το πιστεύω.

"Όχι Αλεξ, δεν έχω! Σταματά όμως να είσαι τόσο οξύθυμος"του ζητάω απογοητευμένη και σπρώχνω τον εαυτό μου πιο μακριά του.

Εκείνος αρχίζει να χτυπάει νευρικά το πόδι του στο πάτωμα. Σβήνει το τσιγάρο και γυρίζει να με κοιτάξει.

"Εντάξει συγγνώμη ρε Ευακι, συγγνωμη"με τραβάει προς το μέρος του και με φιλάει απαλά. Τυλίγει τα χέρια του γύρω μου.

Είναι δύσκολος χαρακτήρας.

Πολύ δύσκολος.

-oliaaaa