Dünya öyle bir yerki kimileri hayallerinin ortasında hevesleri tazecik.kimileri ölümün kıyısında, Vicdanlar susturulmuş.Güzel olan ne varsa pörsümüş,eskimiş.özünü yitirmiş.anormal işleyen şu zaman çarkında doğru olan ne kaldıki.kıyamet alametlerini yaşayan ahir zaman ümmetiyiz.oyle bir hale geldikki Sevgi saygı,edep ,ar,ayıp ,vicdan, gibi güzel kavramların yerini para ve doymayan nefisler aldı.Kadın allahın yarattığı ona yüklediği değerlere ,Evlat gibi anne gibi arkadaş gibi birçok değerin içini boşalttı. Sadece bedenden ibaretmiş gibi, allahin yarattığı güzelliğe kapildigi vesveselerle süsleyip püsleyip birde şeklini bozarak ve yine türlü kusurlar bularak tatmin olmayıp bir yarıştaymışcasına davranmaya başladı. Oysa kadın kuru bir bedenden ibaret değil. Erkeklerin çoğunluğu deyyus olarak nitelendirilen bir kavrama büründü. Ne çirkin ah farkına varabilseler.çocuklar anne babanın ticari aracı olmanın yanında şekilden şekile sokulan oyuncak bebekler gibi muameleye tabii.Cocuklugu çalınmış bir nesil yetişiyor ne acı, anlamamki Allah ömür vermişse büyüdüklerinde zaten istedikleri gibi giyinecekler hayatın zorluklarıyla karşılaşacaklar neden bu acele.hemen hemen hepimiz çocukluğumuza dönmek isteriz degilmi saf temiz hayal dünyası Sınırsız. Peki özlemini duyduğumuz bu güzellikleri çocuklarımızın elinden almaya hakkımız varmı. Kendimize gelmemizin vakti gelmedimi.yeterince haddi aşmadıkmı. Düşünceler delhizinde boğuluyorum. İnsanlık ölüyor görüyorum ama elimden başka birsey gelmiyor. Rabbım.hepimize hidayet versin.yoksa bu dünyada ne yaşamak mümkün tabi kastettiğim.nefes almak, ye -iç -yat değil. yaşamak ya kalbinin varlığını doyasıya hissederek ,saf temiz bir sevgi, anlam dolu heycan,En sıcacıgindan merhamet,rahat bir vicdan,taptaze müreffeh hayaller, ciceklenmis hevesler,edebin ve güzel ahlakın olduğu, buram buram saygının koktuğu bir dünya, mazluma kanat geren bir dünya .zalime aman dileten bir dünya...