Thunder POV
He's really here. James Patrick Abellano. That guy. Mandy can't remember anything about him. Even a single thing. May selective amnesia si Mandy at si James ang hindi niya matandaan. Taon na ang lumipas pero hindi pa rin niya ito naaalala dahil ayaw naming ipaalala sa kaniya ang taong wala dito. Nasa malayo si James at pinutol ang communication dito sa Pilipinas. Naisip namin na kelangan niya talaga ng time ang space kaya 'di na namin siya kinausap para umuwi dito, para matulungan si Mandy. Hinayaan namin siya, she's back to normal. According to her family, iyon na iyon naman si Mandy. Ang tanging naiiba lang sa kaniya ay hindi niya matandaan si James. At 'yun, ang lagi niyang sinasabing napapanahinipan niya.
Pinag-stay ako ni Mr. Aguilar sa mansyon nila para ma-monitor si Mandy--ang kalagayan niya. Maayos naman ang lagay niya maliban sa madalas siyang nananaginip at lagi niyang tinatanong kung sino ang lalaking laging nasa panaginip niya. Wala akong maisagot hindi dahil hindi ko alam kundi dahil ayoko. Gusto kong alamin niya iyon sa sarili niya. Gusto kong makaharap niya muna si James at eto nga, ito na ang pagkakataon na magkakaharap na sila. Malaki ang maitutulong ni James para matandaan siya ni Mandy. Para tuluyan na itong gumaling.
Kanina ay tinawagan ako ni Lance Abellano. And he asked me if I'm not busy dahil gusto niya aking makausap kasama si James tungkol sa kalagayan ni Mandy. Pinaunlakan ko naman iyon. Unang una karapatan ng James na 'yun na malaman ang lahat dahil sabi ng pamilya ni Mandy, ito ang boyfriend niya. Pangalawa, karapatan din ni Mandy na makilala si James--na iyon ang lalaking laging nasa panaginip niya. But fvck, something here in my heart is reacting. Kapag napadalaa ang ang pagkikita at pag-uusal nina Mandy and James, malaki ang possibility na bumalik na ang ala ala niya ng buo. At 'pag nangyari iyon, gagaling na siya. At kapag gumaling na siya, wala ng silbi pa para manatili ako sa Aguilar Mansion. At tutol ang pudo ko na mangyari iyon. Damn it! Anong gagawin ko?
Nawala ako sa pag-iisip nang mapatingin ako sa rearview mirror at napansin ang itim na kotse na nakasunod sa'ken. Tch. I know her car. She's following me. Hindi pwede. Hindi pa sila pwedeng magharap ulit. Alam kong karapatan niya ito pero hindi siya maaaring biglain. She need to take it slow. Pero makulit talaga si Mandy at sinundan pa ako. I heaved a sign and turn to left. Ililigaw ko muna siya. Kailangan ko munang makausap si James nang wala siya kaya kailangan ko 'tong gawin.
Magkikita kase kami sa isang restaurant malapit sa SWU. Pero dahil nakasunod si Mandy, kelangan ko muna talagang umiba ng daan. Pupunta muna ako sa ibang lugar at bibilisan ang sasakyan ko hanggang 'di ko na siya makita sa likod ko. Mahirap na.
-
Mandy POV
Nakakahilo 'tong si Thunder. Hindi na malaman kung saan pupunta eh. Naliligaw ba ang lalaking iyon? Psh. Naiinip na ako at hindi na ako mapakali. Magkikita at mag-uusap sila ni James. Kelangan kong marinig lahat lahat.
Kanina pa ako nakasunod kay Thunder pero...shit! Nawala! Nasaan na 'yung sasakyan ni Thunder? Nasa unahan ko lang iyon ah! Hindi 'to pwede! Kailangan ko siyang masundan.
Dumiretso pa ako nang mapansin ko ang sasakyang katulad ng kay Thunder na naka-park sa starbucks coffee kaya mabilis kong itinabi at itinigil ang kotse ko. Bumaba ako. Baka na'ndito sila.
Natataranta ako. Nandito nga kaya sila? Kay Thunder kayang sasakyan 'yung nakaparada na iyon? Mabilis akong naglakad.
"Ouch!" Napasigaw ako nang may makabangga sa'ken and worst, natapunan pa ako ng hawak niyang frappe. Letse!
"I'm sorr--Mandy?"
Kumunot ang noo ko. Si Ynna. This bitch. She's still existing? Seriously? "What? Tinapunan mo ng frappe mo ang damit ko. Look. It's a mess! How dare you!" Sigaw ko. Akma ko siyang susugurin nang marinig ko ang isang boses.
