မာန္ မနက္ အိပ္ရာႏိုးသည္ႏွင့္ လႈိင္းသံစဥ္ကို အနားမွာ မေတြ႕သျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ သြားတိုက္ပင္ မလုပ္ႏိုင္ဘဲ ေမရတီ၏ အခန္းတံခါးကို သြားေခါက္ရသည္။ မာန္ တံခါးကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ခါ ထပ္ခါ ေခါက္ၿပီးမွ အခန္းတံခါးက ပြင့္လာသည္။ ထိုအခါ ျမင္လိုက္ရသည့္ ေမသည္ သူ႔အား အိပ္မႈန္စုံမႊားျဖင့္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနေလသည္။
"ကိုမာန္ ..ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ။"
"လႈိင္းသံစဥ္ေရာ။"
"ေမ မသိဘူးေလ ကိုမာန္ရဲ႕။ ေမက ကိုမာန္ တံခါးေခါက္မွ ႏိုးတာ။"
သူမ၏ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ သန္းေဝရင္း ဗလုံးဗေထြး ေလသံျဖင့္ ေမက ျပန္ေျပာသည္။ မာန္သည္ သူမအား ေက်ာ္၍ အခန္းထဲ ေဝ့ဝဲၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ပန္းႏုေရာင္ သုတ္ထားသည့္ အခန္းက်ယ္မွာ လူသူကင္းမဲ့ေနေလသည္။
"ကိုလႈိင္း ေပ်ာက္ေနလို႔လားဟင္။"
မာန္႔အား ေမရတီက မ်က္လုံးေလး ကလည္ ကလည္ျဖင့္ ေမးလာရာ မာန္သည္ စိတ္ရႈပ္သလို တစ္ခ်က္ ၾကည့္ၿပီး ဘာမေျပာ ညာမေျပာျဖင့္ ဇြဲမာန္ဟိန္းအခန္းဆီသို႔ ဦးတည္သြားသည္။ ၿပီးေနာက္ ဟိန္း၏ အခန္းတံခါးကို မပြင့္လာမခ်င္း တရစပ္ အဆက္မျပတ္ ေခါက္ေနသည္။ ဘာမွန္းလဲ မသိ ... မာန္က မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္ႀကီး သူမ်ားအခန္းေတြကို တံခါးလိုက္ေခါက္ေနသည္။ ေမလည္း အိပ္ေရးမဝေသးသျဖင့္ အခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ကာ ျပန္သြားေမွးေနသျဖင့္ မာန္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ လုပ္ရပ္မ်ားကို သူမ မသိေတာ့။
"လႈိင္းသံစဥ္ေရာ။"
တံခါးပြင့္လာသည္ႏွင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေမးလိုက္သည့္ မာန္ေၾကာင့္ အက်ႌျဖင့္ မ်က္မွန္ဝိုင္းမ်ားကို သုတ္ေနသည့္ အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနေသာ ဟိန္းသည္ မာန္႔အား မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ငါ ဘယ္သိမလဲ မာန္ရ။ သံစဥ့္ကို မေတြ႕ေတာ့လို႔လဲ။ ငါ ဝိုင္းရွာေပးမယ္ေလ။"
မ်က္မွန္ဝိုင္းကို ေကာက္တပ္ၿပီး စိုးရိမ္တႀကီး ဟန္ပန္ျဖင့္ အခန္းျပင္ထြက္ရန္ ျပင္ေနသည့္ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ မာန္႔၏ စကားေၾကာင့္ တန္႔သြားရသည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
လမင်းခြေသံ { Completed }
Ficção Adolescenteချစ်တယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာ အမုန်း ရှိနေနိုင်သေးပေမဲ့ ... မြတ်နိုးတယ် ဆိုတဲ့ စကားရဲ့ အလွန်မှာတော့ တစ်ဘဝလုံး သိမ်းဆည်းထားနိုင်မဲ့ မေတ္တာ အနတ္တတွေပဲ ကျန်တော့တယ်။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားရဲ႕ အလြန္မွာ အမုန္း ရွိေနႏိုင္ေသးေပမဲ့ ... ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုတဲ့ စကား...
