THE CEO'S FAKE WIFE

CHAPTER 5

Pagpasok ni Viz sa sala ng malaking bahay ay tumambad agad sa kanya ang pigura ng natutulog na asawa sa sofa. Nakaupo ito at nakahilig sa braso ng sofa ang ulo. Her skin looked pale in the dim light of the living room. Bakit ba hindi na lang umakyat sa kuwarto nila si Nessa?

Lumapit sa kanya ang kasambahay na marahil ay nagising nang marinig ang ugong ng sasakyan niya kanina sa labas ng bahay. “Sir, pinagluto po pala kayo ng pagkain ni Ma’am Nessa. Iinitin ko po ba?” tanong nito.

Muli siyang napasulyap sa asawa. Napabuntong-hininga siya. “Hindi na. Kumain naman na ako sa labas.” Nilampasan na niya ang kasambahay at akmang papanhik na ng hagdan. Subalit pahawak palang siya sa barandilya niyon nang ikuyom niya ang kamay at bumalik sa tapat ng sofa.

Nagtaka ang kasambahay at napatingala sa kanya. Nalito siguro ito kung bakit bigla siyang bumalik.

“Bakit dito natulog ang Ma’am mo?” tanong niya.

“Ah, ano, kanina ka pa kasi hinihintay na dumating ni Ma’am, Sir.”

“I didn’t ask her to wait for me,” tipid niyang sabi. Groaning, he bent down to scoop her up. His one hand was on her back and the other was under her thighs. Bago siya humakbang ay nilingon pa muna niya ang kasambahay na bahagya pang napaigtad. “Huwag na huwag mong babanggitin sa Ma’am mo na ako ang bumuhat sa kanya, maliwanag ba?” Hindi niya gustong mabigyan pa ng ibang kahulugan ni Nessa ang simpleng pagbuhat niyang iyon dito. Ayaw niyang bigyan ito ng maling pag-asa.

Napakamot sa ulo ang kasambahay. “Uhm, ano po ang sasabihin ko kapag nagtanong si Ma’am?”

“Sabihin mong nagpatulong ka sa ibang kasambahay.”

Tumango ito. “Sige po, Sir.”

Umakyat na siya ng hagdan at tahimik na dinala sa kuwarto ang asawa at ibinaba ito sa kama. Hindi man lang ito nagising. Matiim niyang minasdan ang mukha nito. Napakaamo. Napakaganda. Bahagya pang nakaawang ang mapupula nitong mga labi. At alam na alam niya kung gaano katamis ang mga labi nitong iyon, at kung gaano kasarap humalik at halikan.

Ipinilig niya ang ulo.

Pagkatapos niyang kumutan si Nessa ay lumabas na siya at tumungong home office niya. Hindi dahil may kailangan siyang tapusing trabaho kundi dahil ayaw niya lang makatabi ang asawa.

Bakit ba palagi itong gumagawa ng paraan para makuha nito ang atensyon niya? Hindi naman nito kailangang maghintay sa sala hanggang dumating siya, pero ginawa pa rin nito. And for what? To get his attention again?

Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang imbestigador na kinontrata niya upang hanapin si Neza Gerudes. “Dale, ano na ang balita?” tanong niya nang sagutin ng kabilang linya ang tawag niya.

“Mr. Hezron, hindi pa po namin nahahanap si Ms. Gerudes.”

Mariing tumikom ang mga palad niya. “Bakit hirap na hirap naman yata kayong hanapin ang isang taong hindi naman tahasang nagtatago?” May bahid na ng pagsususpetsa sa timbre ng boses niya.

Saglit na hindi nakaimik ang nasa kabilang linya, bago ito humugot ng malalim na paghinga. “Gagawin ko po ang lahat para mahanap na si Ms. Gerudes.”

“How much longer do I have to wait before you find her?” Tinigasan na niya ang tinig para maipaabot kay Dale na seryoso siya sa layuning mahanap ang taong pinapatrabaho niya rito.

“Isang buwan.”

Napabuntong-hininga siya. “Alright, one month it is. Make sure you find her within the proposed time frame.” Pinutol na niya ang tawag at ibinaba na ang cellphone.

Si Neza ang gusto niyang pakasalan, ang ninais niyang maging asawa. Si Neza na apo ni Nana Nita. At pinaniwala siya ni Nessa na ito ang apo ni Nana Nita na sinadya niya sa Hospicio Custodio. She pretended to be ‘Neza.’ Acted like ‘Neza.’ Told her stories that only ‘Neza’ knew.