Stel: je bent zestien going-on zeventien en bent net begonnen aan de vijfde klas gymnasium. Samen met negentien andere leerlingen zit je in één klas. Maar dat is nog niet alles: een van je docenten is een beetje een gestoord wijf - ook al denk ik da...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
♪ Animal – Neon Trees ♪
Ondertussen is het weer maandagochtend en zit ik met lichte tegenzin op de fiets naar school. Hoe graag ik Daniël ook weer wil zien, toch is er iets in me wat tegensputtert door de zoenen van dit weekend – de zoenen die niet plaats hebben gevonden, ook al had ik het zo graag gewild.
Misschien had ik erin mee moeten gaan, maar ik durfde het niet. Daniël is zo oogverblindend mooi. Hoe kan iemand zoals hij ooit iemand zoals mij willen zoenen? Het was vast maar een stomme verbeelding van me dat hij dit geprobeerd zou hebben.
Ik fiets de fietsenstalling van de school in en zet mijn fiets weg in een van de rekken. Tevergeefs probeer ik mijn fiets keer op keer op slot te zetten, wat steeds mislukt door het slot dat tegen een spaak botst.
'Hai', klinkt opeens tegenover me. Verbaasd kijk ik op en zie Samantha tegenover me staan, bezig met haar fiets in het rek aan de andere kant te zetten. 'Hoi', stamel ik. Zij is degene aan wie ik Daniël kwijt ga raken. Ze glimlacht breed naar me. 'Hoe is het?' vraagt ze en eindelijk weet ik mijn fiets op slot te krijgen. 'Goed hoor', zeg ik terwijl ik mijn fietssleutel in mijn jaszak steek. Samen lopen we richting de ingang van de school. 'Met jou?' 'Ja, nu lekker rustig. Dus het gaat goed', antwoordt ze. Ik knik. 'Heb je nog iets gedaan het weekend?' Klein grijns ik.
