"အပိုင်! အပိုင်!"
ဝိုင်းဝကခေါ်သံကြောင့် အပိုင်ကပျာကယာထွက်ကြည့်လိုက်သည်
"မစန်းကြည် ဘာကိစ္စရှိလို့တုန်းဗျ..."
"ကိစ္စကတော့ နင့်သားကြောင့်ပေါ့
ဒင်းလေးကငါ့သားနဲ့ဂေါ်လီပစ်တိုင်းကစားကြတာရှုံးတော့ဝန်မခံဘဲငါ့သားရိုက်နှက်သွားတယ်ဟဲ့
ငါနည်းနည်မှမကျေနပ်ဘူး...."
"တောင်းပန်ပါတယ်မစန်းကြည်ရယ်
ဒင်းပြန်လာရင်ကျွန်တော်ဆုံးမလိုက်ပါ့မယ်"
မစန်းကြည်ကိုအတော်လေးခခယယတောင်းပန်လိုက်မှစိတ်လျှော့ကာပြန်သွားတော့သည်
အပိုင်ကတော့ရွာစဥ်လှည့်နေသည့်သားဖြစ်သူပြန်အလာကိုတုတ်ကောက်ကာစောင့်နေလိုက်သည်
နေ့လည်စာစားချိန်ရောက်တော့ သကောင့်သားသီချင်းတညည်းညည်းနဲ့ဝိုင်းထဲဝင်လာတယ်
"စံပိုင်! "
"ဗျာအဖေ"
"ဒီနေ့မစန်းကြည်သားကိုရိုက်နှက်ခဲ့တယ်ဆို..."
"မဟုတ်တာဗျာ"
" မင်းကိုမစန်းကြည်ကိုယ်တိုင်လာတိုင်သွားတာ
လူကြီးမဟုတ်တာပြောမလား!"
"အဲမိန်းမကြီးကတော့ဗျာ"
"စံပိုင်! စကားကိုပြန်ပြင်လိုက်စမ်း
လူကြီးတွေကိုဘယ်လိုခေါ်ဝေါ်ရမလဲသင်ပေးထားတယ်မဟုတ်ဘူး...."
လူကြီးတွေအပေါ် ဘရီး အရီး ဦးကြီး ဒေါ်ကြီး ခေါ်ဖို့သင်ပေးထားပေမဲ့
ဒီမိန်းမကြီးကသူ့အကြောင်း အဖေဖြစ်သူကိုတိုင်လို့သူအခေါ်အဝေါ်ကိုပြန်မပြင်ချင်ပေ
မထုံတက်သေးမျက်နှာထားနဲ့သားဖြစ်သူကြောင် ဒေါသတို့ထိန်းမရတော့ဘဲ
အဆင်သင့်ကိုင်ထားတဲ့တုတ်နဲ့လိုက်ရိုက်တော့သည်
"အဖေ! အဖေ လွန်မယ်နော်"
စံမောင်ကသူ့အသားနာမှာဆိုးလို့ပတ်ပြေးသည်
အပိုင်ကလည်း မမိမချင်းကိုလိုက်ရိုက်သည်
စံမောင်ယာထဲကပြန်ရောက်ရောက်ချင်းမြင်လိုက်ရတာက
သားဖြစ်သူကိုခင်ပွန်းဖြစ်သူကလိုက်ရိုက်နေတဲ့မြင်းကွင်းဖြစ်သည်
YOU ARE READING
သူဖန်ဆင်းသောချစ်ဖူးစာ《စာလုံးပေါင်းပြန်မစစ်အားသေးပါ ပြင်ဖတ်ပေးကြပါ》
Romanceဤဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ် ပုံဖော်မှုသာဖြစ်သည် chaများ ၏nameဖြစ်စေဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာတစ်စုံတစ်ခုဖြစ်စေတိုက်ဆိုင်မှုရှိပါကလာရောက်ပြောကြားနိုင်ပါသည် စာရေးသူဘက်ကချက်ချင်းပြင်ပေးပါ့မယ်
