အခ်ိန္အားျဖင့္ မနက္ 8 နာရီခန႔္
အိပ္ခန္းတစ္ခုလုံးၿငိမ္သက္ေနကာ လိုက္ကာစအျဖဴေရာင္ေတြဟာလည္း တစ္လြင့္လြင့္ ..
ၿမိဳ႕ျပင္အိမ္ကေန ခ်န္ဒလာ ခုထိ အိမ္မျပန္ရေသး ။
ေသြးစြန္းေနေသာ လက္ေတြျဖင့္ ယိမ္းယိုင္းကိုသူမထိခ်င္။ မသတီသလိုခံစားေနရ၏ ။ ျပန္ဖို႔လည္းစိတ္ကူးမရွိ ။ သူမရွိေတာ့ အိမ္မွာရွိေနမယ့္ ယိမ္းယိုင္အတြက္ အႀကိဳက္ပဲေနလိမ့္မယ္ ။ သူ႔ကိုမျမင္ရေလ ေကာင္းေလေလ။
အဘစံကေတာ့ သူ႔ကိုစိတ္ပူေနသည္ထင္၏ ။
ညကတည္းက ဖုန္းေတြေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္ေနတာ တဂြမ္ ဂြမ္။ သူလည္း လူႀကီးသူမကို အပူမေပးခ်င္လွ အလုပ္ကိစၥမို႔လို႔ ညအိပ္မယ္လို႔သာ ညာထားလိုက္၏ ။ အေျပာႏွင့္ဆန႔္က်င္စြာ သူအခုထိ တစ္ေရးမွ မအိပ္ရေသး ။ အေဖဝသုန္ေဟဒန္၏ ဖုန္းေခၚဆိုမႈေၾကာင့္လည္းပါေပလိမ့္မယ္။
ထို႔ေနာက္ လိုက္ကာစေတြကို ဖယ္ခ်လိုက္ေတာ့ ဟိုက္ေဝးလမ္းမႀကီးဟာ အဆုံးမရွိသလိုျမင္ေနရ၏ ။
ကားေတြဟာလည္း တစ္စီးမွ မရွိ လူဆိုေဝးစြ ။
လမ္းမႀကီးကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ အၿမဲေဆာင္ထားတတ္သည့္ ေဆးလိပ္ကို မီးညႇိကာ ေသာက္လိုက္မိ၏ ။ အေငြ႕ခပ္မ်ားမ်ားေတြဟာလည္း ေလထဲမွာလြင့္ျပန္ေနသည္။ တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ ေသာက္ေနလိုက္တာမ်ား ေဘးမွာ ေဆးလိပ္တိုစေလးေတြဟာ သက္ေသ ႏွစ္ဘူးစာ
ေလာက္ေတာ့ရွိလွ၏ ။ အဲ့ေလာက္ေတာင္ေသာက္ႏိုင္ရက္သည္လား ..
မေန႔ညက အေဖဝသုန္ေဟဒန္ေျပာခဲ့သည့္ ...
' မင္းလုပ္ရပ္ေတြရပ္လိုက္၊ ဘီဘီနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ျပင္ '
ဆိုတဲ့စကားသံဟာ သူ႔နားထဲ တစ္ဝဲလည္လည္
အေဖဝသုန္ေဟဒန္ဟာ သူ႔ကို အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖင့္ အိမ္ေထာင္ခ်ထားခ်င္ေန၏ ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးဟာလည္းတစ္ျခားသူမဟုတ္ ဆဲလ္ဖာရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာအမပင္ ။ သူ႔အမနဲ႔ပတ္သတ္လွ်င္ ျဖစ္ေနသည့္ ဆဲလ္ဖာရဲ႕ ပုံစံကို သူသိပ္သိခ်င္လွ၏ ။
ဝသုန္ေဟဒန္ဟာလည္း ေခသူမဟုတ္သလို ခ်န္ဒလာေဟဒန္ဟာလည္း တုံးအေနသူမဟုတ္ ။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုကေတာ့ ကိန္းဝပ္ေနသည္ပင္ ။ ထိုအေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္ဖုံးဖုံး ခ်န္ဒလာေဟဒန္ရွာဖို႔အတြက္ အလြယ္တကူသာ ။
