İLGİ/GERÇEK AİLEM

29.BÖLÜM

Bölüm şarkısı: Gökhan Türkmen-Aşk

"Ne var, ne? Sabahın köründe zır zır zır! Kim arıyor beni ya?" Gözlerim kapalıyken yanımdaki telefonu elime aldım.

"Kardeşim, ne arıyorsun bu saatte? Uyuyoruz." Sitemle söylenirken bir yandan da alnımı sıvazlıyordum.

"İlgi... Kusura bakma uyandırdım sanırım." Duyduğum sesle gözlerim kocaman açıldı ve yatakta hızlıca doğruldum. Daha doğrusu yere çakıldım.

"Alo? İlgi orada mısın?" Düştüğüm yerden kalkıp ağırlığımı tek ayağıma verdim.

"Evet, evet buradayım."

"Ya... Kusura bakma, saat 12 olunca uyanmışsındır diye düşünüp aradım ama uyuyormuşsun."

Ne? Saat 12 mi olmuştu? Oha İlgi! Cidden oha! Kış uykusuna mı yattın mübarek! Hayır bir de en geç 11'de uyanan bir insansın sen.

"Uyuya kalmışım. Sorun değil. Sen numaramı nereden buldun?" Sorduğum sorunun ardından Demir'in gülme sesi geldi. Ne de güzel gülüyor mübarek!

En son beraber sahile gitmemizin üzerinden 3 gün geçmişti bile.

"Barkın'dan aldım. Bir şey sormak için."

"Tabii, buyur?"

"Eğer müsaitsen, öğlen beraber bir kafeye gidelim mi?" Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atarken dediklerini sindirmeye çalıştım. Az önce benimle dışarı çıkmak istediğini mi söyledi, ben mi yanlış duydum?

Sakin ol İlgi, çok normal. Arkadaşlar arasında olur böyle şeyler. Sen sürekli Güneş'le dışarı çıkmıyor musun zaten? Aynı şey.

"Yani... Müsaitim aslında. Bana uyar." Ağzım kulaklarıma varıncaya kadar sırıtıyordum.

"O zaman ben seni üç buçuk gibi evden alırım."

"Olur. Görüşürüz o zaman."

"Görüşürüz." Telefonu kapatıp yatağa fırlattım. Sonra da telefonun yanına uzanıp tavanı izlemeye başladım.

N'oluyordu bana?

Demir bana çok yoğun bakıyor, kalbimin hızlı hızlı atmasına sebep oluyordu. Küçük hareketleri, mesela bana bakarak şarkı söylemesi, hoş hissettiriyordu. Ama, Bulut... O da geldiğim ilk andan beri yanımdaydı ve onunla yağmurda ıslanmıştık, kaçırıldığımda beni merak etmişti. Bana değerli hissettirmişti. Onunlayken de mutluydum. Demir'le tanışalı, 3 hafta kadar bir süre olmuştu, fakat Bulut'la tanışalı 2 ay oluyordu. Demir kalbimin hızlı hızlı çarpmasına, heyecanlanma; Bulut, mutlu ve değerli hissetmeme neden oluyordu?

Peki ben hangisinden hoşlanıyordum?

İşte bu soru beni deli ediyordu.

İki elimi yüzüme kapatıp ofladım. Gerçekten bir bu kalmıştı.

Tamam İlgi, sakin oluyoruz ve geç kaldığımöz kahvaltımızı yapıyoruz ki sonra açlıktan ölmeyelim.

Önce ayaklarımı yere bastım ve ardından yataktan kalktım. Hızlıca elimi yüzümü yıkayıp telefonumu da aldım ve aşağı indim. Salonda kimse yoktu. Yemek odasına girdiğimde herkesin burada olduğunu gördüm. Beni mi beklemişlerdi yoksa kahvaltı yapmamışlar mıydı?

"Anne, siz kahvaltı yapmadınız mı?" Diye sordum şaşkınlıkla.

"Yok kızım, Selin ve Yasemin bugün izinliydi. Biz uyuya kalmışız, abilerin ve diğerleri de bizi uyandırmaya teşrif etmeyince bu saate kaldı." Başımı sallayarak Kaan ve Dağhan arasına oturdum.