Wiskundeknobbel

Evert-Jan

Snel gooi ik mijn fiets tegen de schutting. 'Maaaam, ik ben thuis!' Ik hoor mijn moeder de trap afkomen. 'Dag lieverd!' 'Mam, wat zie jij er chique uit! En wat is er aan de hand? Waarom moest ik nu al naar huis?' Mam glimlacht. 'Niks aan de hand, ik wil je even wat vertellen over vanavond.' Ze straalt terwijl ze het zegt. 'Heb je een date ofzo?'vraag ik. Ze knikt. 'Ik wil je graag aan iemand voorstellen staks. Ik heb lasagne gemaakt en ik zou het leuk vinden als jij ook mee eet.' 'Wat? Hoezo moet ik bij dat kleffe gedoe van jou en ... hoe heet hij eigenlijk?' 'Evert-jan', antwoordt mama. Ik schiet in de lach. 'Evert-Jan, wat is dat voor kakkernaam?' 'Nou Maud, zo kan die wel weer. Evert-Jan is een hele aardige man en hij is al een tijdje mijn collega.' 'Dus dit is al een tijdje aan de gang? Waarom heb je mij niks verteld? En weet papa ervan?' Geïrriteerd kijk ik mama aan. 'Je vader heeft hier niks mee te maken en ik heb het jou nog niet verteld, omdat ik eerst zelf wilde uitzoeken wat dit precies is. Lieverd, doe nou niet zo. Je zult hem vast aardig vinden en papa heeft toch ook een vriendin?' Ik haal mijn schouders op. 'Nou prima, als je maar niet verwacht dat ik papa's plek in laat nemen door die Evert-Jan.' Mama kijkt me teleurgesteld aan. Jammer dan. Ik loop naar boven. Waarom denken ouders toch dat ze altijd alles maar kunnen flikken? Ik plof op mijn bed en stuur een appje in de meidenappgroep: Mam heeft een nieuwe vriend die Evert-Jan heet en raad wie er met z'n drieën gaan eten zometeen.😕

Om zes uur gaat de deurbel. Daar zal je hem hebben. Ik blijf expres nog even op mijn kamer zitten totdat mama roept dat we gaan eten. Ze heeft helemaal haar best gedaan door te koken en haar mooiste jurk aan te trekken. Ik heb gewoon een spijkerbroek en een T-shirt aan en mijn lange bruine haar zit in een rommelige knot op mijn hoofd. Ik ben stiekem een beetje zenuwachtig, want ik heb die man nog nooit gezien en nu heb ik twee uur geleden ineens gehoord dat mijn moeder verliefd op hem is. Ik loop de trap af. 'Ah daar is Maud al', hoor ik mam zeggen. 'Dag Maud, ik ben Evert-Jan', zegt hij. Ik schudt hem de hand en stel me netjes voor. Voor me staat een man van rond de vijftig met grijs duf haar. Wat ziet mijn moeder nou weer in deze man? Ze lijkt erg gelukkig. 'Gaan jullie vast zitten, dan haal ik de lasagne uit de oven.' 'Lekker Mar', zegt Evert-Jan. Ik kijk hem verbaasd aan. Papa noemde mama ook altijd Mar. Verder heb ik niemand mijn moeder zo horen noemen. Ik slik een opmerking weg dat ze gewoon Marianne heet. Het eten verloopt verder aardig rustig. Ik word alleen een beetje gek van Evert-Jan die allemaal vragen op me afvuurt over mijn toekomstige studie. Ik beantwoord ze netjes, misschien een beetje kortaf. Na het eten ga ik gelijk naar boven. Mama een nieuwe vriend, dat had ik gewoon niet zien aankomen. Ik tik papa's nummer in. Hij gaat een paar keer over. 'Dit is de voicemail van Albert Jacobs, spreek een bericht in na de piep' Natuurlijk. Altijd als ik hem nodig heb , is hij er niet. 

De hele avond blijf ik op mijn kamer netflixen. Pas rond een uur of elf hoor ik mama Evert-Jan gedag zeggen. Daarna hoor haar de trap opkomen. Ze wil vast weer met me praten over Evert-Jan en dat ik best even naar beneden had kunnen komen om hem gedag te zeggen. Snel ga ik in mijn bed liggen en als de deur opengaat, doe ik alsof ik slaap. Gelukkig trapt mama er altijd in en doet ze de deur weer dicht. Ik kijk de aflevering nog even af en ga dan echt slapen. Morgen is het zaterdag, dus ik kan lekker uitslapen en de hele dag niks uitvoeren, heerlijk.